مولودی که به شکرانه میلادش نماز مغرب سه رکعتی شد

گروه  دین و اندیشه « تیتریک »؛ رحمت خداوند به حدی است که به تصور انسان ها نمی آید. نعمت های خداوند که بدون حساب و کتاب به همه مخلوقات اعطا می شود را کسی نمی تواند به شماره آورد. هم کافران عنود و شیاطین ستیزه‌گر از خوان نعمت الهی رزق می خورند و هم دوستان خداوند متعال، از این رو عالم هستی غرق در دریای رحمت الهی است؛ هر چند که گناهان و اشتباهات مخلوقات منجر به نقمت الهی(1) می‌شود، خداوند متعال کسی را در نقمت خلق نکرده است تا ببیند اگر از دوستان پروردگار شد او را نعمت دهد، بلکه رحمت خدایی خداوندگار، همه عالم را فرا گرفته است، «رحمته وسعت فی کل شی» مگر کسی که به خاطر انکار حق و دشمنی و سرکشی نقمت را برای خود بخرد.

نعمت ویژه اولیای الهی

همه در نعمت هستند، اما خداوند نعمتی ویژه و خاص برای کسانی که دوستدار خداوند هستند در دنیا و آخرت قرار داده است. تنها کسانی که به هدایت الهی هدایت شده اند، از این هدایت بهره برده اند. خداوندی که ذات او منزه از بخل است و ذاتش متصف به جود و غنی است و پروردگاری که همیشه افعالش در اوج کمال و اتقان می باشد، نعمتی بزرگ به هدایت شدگان اعطا کرده است، لذا در اعطای این نعمت، بخل در کار نبوده است؛ چرا که بخل صفت نیازمندان است، در حالی که در این رحمت خاصه خداوند، جود و بخشش به معنای واقعی خویش تجلی کرده و خداوند بر زمینیان منت گذاشته و بانویی مجلله را قائم مقام خویش بر روی زمین کرده است.

«الحمد الله الذی منّ علینا بحکام یقومون مقامه لو کان حاضرا فی المکان »(2) سپاس و ستایش مخصوص خدایی است که بر ما منت گذاشت به حاکمانی که قائم مقام او هستند، اگر قرار بود که خداوند در زمین حاضر باشد؛ و خداوند به واسطه آن بانوی مکرمه بر همه مخلوقاتش منت گذاشت.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها که رحمت خداوند برای جهانیان است، خلقتش از همان نور وجود پیامبر و امیرالمومنین بود و خداوند از آن نور، شیعیان فاطمه را خلق کرد و در عالم نور به شیعیان خویش تسبیح و تهلیل و تقدیس خداوند را تعلیم داد و در آن مقام قرب معلم توحید شیعیانش بود(3) او و باقی خمسه طیبه اولین موحدان بودند در زمانی که در عالم هستی یکتاپرستی نبود(4) و خداوند شیعیان فاطمه را در آن روز از بخشیده شدگان قرار داد(5) او در آسمان ها نیز برای ملائکه رحمت و برکت بود.

حضرت زهرا سلام الله علیها در آسمان‌ها می‌درخشد

در آسمان‌ها ملائکه او را به «فاطمه الزهرا» شناختند؛ چراکه ملائکه به نور وجود او امتحان شدند و ظلمتی را که برای آزمایش الهی در آن گرفتار آمده بودند خداوند به نور فاطمه زهرا برطرف کرد و از این رو او را فاطمه زهرا نامیدند(6) و در آسمان ها به منصوره معروف گشت(7) و نامش مورد احترام خداوند قرار گرفت و آدم که در زمین برگزیده خدا شد برای توبه از ترک اولی خویش خداوند را به اسمای پنج نور مقدس از جمله فاطمه زهرا سوگند داد تا آن که رحمت الهی شامل حالش شد و توبه اش پذیرفته گردید.(8)

او وجودش در زمین «انسیه حوراء» است. نور وجود او در قالب انسیه‌ای حوری صفت به زمین می آید. او که نورش از نور پیامبر خدا منشعب شده است برای اینکه به این دنیای سفلی پا گذارد باید پیامبر به معراج برود و در بهشت قدم گذارد و در آن مکان مقدس میوه بهشتی را توسط جبرئیل از خداوند به هدیه بگیرد. خداوند دستور می دهد که میوه را تناول کند و نطفه فاطمه این گونه و با این تشریفات به بدن مقدس ختمی مرتبت منتقل می شود و فاطمه پا در کره خاکی می‌گذارد.(9)

رکعت سوم نماز مغرب شکرانه وجود فاطمه زهرا سلام الله علیها

به هنگام نماز مغرب از مادر بزرگوارش متولد شد و پا در این دنیای فانی گذاشت. در این زمان خبر مسرت بخش ولادت آن نور عظیم را به پیامبر دادند و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم به شکرانه آمدن فاطمه یک رکعت به نماز مغرب اضافه نمود و از آن پس سه رکعت نماز مغرب بر همه مسلمان واجب شد. دو رکعت اول را خداوند متعال واجب کرد و یک رکعت را پیامبر به شکرانه به دنیا آمدن دردانه عالم هستی به نماز مغرب افزودند و این سه رکعت در سفر نیز به دو رکعت تبدیل نمی شود. برخلاف نمازهای چهار رکعتی که باید شکسته خوانده شود. (10)

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در این دنیا مثال نور الهی هستند؛ آنجا که می‌فرماید «مثل نوره کمشکوة ....» حضرت فاطمه مثال نور خداست و چه زیبا رسول مکرم اسلام فرمودند: «... به هر کس از آن نور اصابت کند، هدایت می شود.»(11)

از این رو فاطمةالزهرا مسیر هدایتی که پیامبر به مردم نشان دادند را تا قیامت روشن می‌کند تا راه از ظلمت سقیفه و نور غدیر بازشناخته شود. آنان که نور فاطمه الزهرا به ایشان اصابت کند غدیری خواهند بود و کسانی که از روی تعصب و لجاجت با حق به ستیز برخیزند از آن نور باعظمت بهره‌ای نخواهند برد و در ظلمت سقیفه هلاک خواهند شد.

دعوت به نیکی به فاطمه قبل از هر نماز

از این رو همیشه همراه با نمازهای پنج گانه موذن در اذان و امام جماعت در اقامه همه مسلمانان را به نیکی به فاطمه فرا می خواند و اذان چیست؟ اذان همان اذن مناجات با حق است که خداوند با جزئیاتش بر پیامبر نازل کرد؛ یعنی خداوند در اذان همه خلایق را امر به محبت و نیکی به فاطمه می کند، لذا موذن در اذان با خوش ترین صدایش فریاد بر می آورد حی علی خیر العمل و معنای خیر العمل چیست؟ جز نیکی به فاطمه؟(12) نمازگزار قبل از اقامه نماز به این نکته توجه دارد بهترین عمل‌ها در این دنیا نیکی به فاطمه است.

اذان که اذن مناجات با حق است بهترین عمل را نیکی به فاطمه می داند؛ یعنی از شرایط نماز گزاردن و در پیشگاه خداوند سر به سجده نهادن، نیکی به فاطمه است و چه نیکی و احسانی به آن شهیده راه ولایت بالاتر است از اینکه نمازگزار با اعتقاد به غدیر و با داشتن بغض دشمنان غدیر به نماز بایستد و رسم بندگی را بجا آورد؟ که در غیر این صورت نماز او برای حضرت رب ذره‌ای ارزش نخواهد یافت؛ چرا که چنین شخصی خیر العمل یعنی نیکی به فاطمه را ندارد.

از این جهت باید گفت که بی خود نبوده است که غدیر ستیزان دستور به حذف این فراز مهم از اذان را داده و جمله ای که از آن بوی تعفن خیانت به مشام می رسد را در اذان گذاشته اند؛ آنها به جای «حی علی خیر العمل» گفتند: «الصلوه خیر من النوم»؛ نماز از خواب بهتر است!

فاطمه عابدترین مردم

حضرت صدیقه طاهره که نعمت خاص خداوند به شیعیان امیر المومنین علی علیه السلام است عابد ترین مردم بود، آن چنان که در وصفش فرموده اند: «آن قدر در محراب عبادت می ایستاد تا قدم های مبارک آن حضرت ورم می کرد.» (13)

او قلب محمد مصطفی صلی الله علیه و آله بود (14) از مقام بلند او نزد پروردگارش است که این آیه شریفه در تهدید دشمنانش و کسانی که حقش را غصب کردند و او را مضروب ساختند، نازل شد: «إن الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا والآخرة و أعد لهم عذاب مهینا» و پیامبر فرمود هر کس که او را آزار دهد مرا آزار داده است (15) او در بالاترین مرتبه عبودیت و بندگی خدای خویش نشسته است که پای اندیشه و وهم جن و انسان به مقام بالای او نخواهد رسید.

 
خدمت به معارف فاطمی راه رسیدن به عرش

آن نعمت بسیار باارزش پروردگار چند صباحی مهمان زمینیان بود تا که فرشیان راه را به سوی عرش یاد بگیرند و با خادمی در درگاه رفیع حضرت صدیقه طاهره تا عرش پرواز کنند. هر چند بعضی این نعمت عرش‌نشین را کفران کردند و هیزم بر در خانه‌اش افروختند و خانه‌ای که محل اتصال آسمان و زمین بود را به آتش کشیدند، اما عده‌ای نیز در این دنیا چند صباحی که زنده هستند را غنیمت شمرده و به خادمی آستان شریفش می پردازند.

هر چند بر اثر ظلم کافران عنود قبر آن بانو مخفی است، اما معارفی که او با فدا کردن فرزند شش ماهه خویش و تحمل ضربات و لطمات سنگین جسمی برای ما حفظ کرده است، همچنان باقی است، آری شهادت آن بانوی مکرمه غدیر را برای امروز ما زنده نگاه داشت و چه خدمتی بالاتر از این که امروز با زبان و قلم و قلب و هر آنچه می توانیم غدیر را زنده نگاه داریم تا شاید بر اثر خدمت به علوم فاطمی ما نیز بتوانیم در پیشگاه خداوند بگوییم «انا خادم الفاطمه» آن چنان که ام ایمن فرمود «انا خادمه الزهرا» آن هنگام که از غم شهادت آن بانو مدینه را ترک گفت و در میان بیابان تشنگی بر او غالب شد و خوف مرگ خود را داشت در چنین حالی سر به آسمان بلند کرد و گفت: «ای پروردگار آیا من تشنه باشم، در حالی که خادمه زهرا هستم» در این هنگام دلوی پر از آب از بهشت بر او نازل شد و از آب بهشتی سیراب شد (16)

فضّه‌ خادمه اش مرتبه مریم داشت
قنبر خانه‌ او کار مسیحا می‌کرد

او که خادمه‌اش این مقام و رفعت را دارد، خودش در چه مقام قربی بسر می برد! از این جهت است که خداوند در قیامت شیعیان او را می آمرزد و به شیعیانش حق شفاعت می‌دهد. (17)

پی نوشت ها:
1. مکافات و عذاب
2. مفاتیح الجنان، محدث قمی، اذن دخول دوم حرم های شزیف 
3. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 37 - ص 80 – 81
4. همان
5. همان
6. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 17 – 19
7. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 17 – 19
8. مستدرک الوسائل - میرزا حسین النوری الطبرسی - ج 5 - ص 232
9. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 37 - ص 81 – 82
10. لوامع صاحبقرانى (شرح الفقیه/ فارسی) - محمد تقی المجلسی ( الأول ) - ج 5 - ص 62 – 63،و الحدائق الناضرة - المحقق البحرانی - ج 6 - ص 58 – 59 و ذکرى الشیعة فی أحکام الشریعة - الشهید الأول - ج 2 - ص 312)
11.  مناقب آل أبی طالب - ابن شهر آشوب - ج 3 - ص 106
12.  مناقب آل أبی طالب - ابن شهر آشوب - ج 3 - ص 106 – 107
13. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 76
14.  بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 80
15. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 25 – 26
16. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 46 – 47
17.  بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 43 - ص 64 –