شيوه‌های نادرست نمازخوان کردن فرزندان

گروه فرهنگی« تیتریک »؛اگر پدر و مادرها حقيقت نماز را به طور اصولي به فرزند خود آموزش نداده باشند، نبايد انتظار داشته باشند که فرزندشان نماز خوان شود.

 در برنامه سمت خدا مي گويد: اين که يک بچه اي به شيوه اي نادرست، به طور مثال با زور يا دعوا نمازخوان شود، بسيار خطرناک است.

 

وی با اشاره به اینکه نمازخوان کردن فرزند با تشويق هاي نادرست و دروغ هاي عارفانه، اشتباه است گفت: این روش باعث مي شود که نوجوان يک مدت نماز بخواند اما بعد متوجه شود که همه چيزهايي که درباره آمدن نور و بالارفتن سطح او از ديگر بچه هاي کلاس و ... به او گفته اند دروغ بوده است و از نماز زده شود.

 

اين که يک نمازخوان، بي نماز شود بسيار بدتر از اين است که يک بچه اي ديرتر نمازخوان شود اما درست اين کار را بياموزد. پس ما نبايد به هر قيمتي فرزند خود را نماز خوان کنيم. وقتي يک بچه توقع دارد هرکاري که مي کند از آن لذت ببرد، نمي توان نماز خواندن را به او آموزش داد. چون نماز يک لذت فوري ندارد.

 

 اساسا نوجوان ما سختي هاي دنيا را باور کند و بداند که بايد شيوه برخورد با سختي ها را ياد بگيرد. گاهي بايد کارهايي را انجام دهد که دوست ندارد. قطعا بخشي از فعاليت هاي ما کارهايي است که دوست نداريم. اين در واقع ادب است. البته ممکن است گاهي اوقات ما ادبي را هم رعايت کنيم که دوست داريم. ولي ادب، يعني رفتار طبق آيين نامه نه از روي خواستن .

 

اگر کودک گفت براي چه بايد نماز بخوانيم، بگوييم به خاطر رعايت ادب در برابر پروردگار. همان طور که ادب حکم مي کند اگر فردي عزادار شد، در مقابل او لباس مشکي بپوشيم. اولين تعريف نماز اين است که نماز ادب است. فلسفه ادب اين است که بپذيريم قرار نيست همه کارهايي را که مي کنيم، دوست داشته باشيم.

 

حجت الاسلام والمسلمين پناهيان

مشرق