سبک زندگی وارداتی چگونه باعث رواج مصرف گرایی شد؟
گروه جامعه «تیتریک» ؛دنیای مدرن امروز آنچنان با سبک زندگی مردم گره خورده است که مصرف دیگر برای رفع نیاز نیست و مصرف گرایی در غالب برنامه زندگی و پرسه زدن در بازارها و پاساژها قوت گرفته است.
رشد قارچ گونه پاساژها و مراکز تجاری در سطح شهر های بزرگ و کوچک خود از عوامل رشد مصرف گرایی در کشور به شمار می رود. درد مصرف گرایی در مدت کوتاهی همه اقشار جامعه ما را درگیر خود کرده و افراد مرفّه مدام به فکر تغییر وسایل زندگی خود هستند و افراد کم درآمد برای پنهان کردن این فاصله اجتماعی خود را به آب و آتش می زنند.
بر این اساس مشاهده می شود که طبقات پایین جامعه با کسری بودجه ای مواجهند که به نوعی بایستی جبران شود. چشم و هم چشمی در محله های شهری شکل غالب زندگی است و این عمل زمینه را برای انواع مشکل های اجتماعی فراهم می سازد که بر سلامت روانی و اجتماعی جامعه اثر گذار است.
مصرف گرایی در زندگی امروزه تاثیر اساسی بر سبک زندگی مردم دارد. نیاز به مصرف و مصرف گرایی دو عنصری که فاصله زیادی از هم گرفته اند و خانواده های کم درآمد را با مشکلاتی همراه کرده اند که گاهی برای جبران این هزینه های متحمل باید همه اعضای خانواده در چند نوبت به اشتغال بپردازند تا بتوانند مصرف زدگی خانواده خود را تامین کنند.
اما موردی که در زندگی مردم امروز نادیده گرفته می شود حفظ اعتدال است. اعتدال در مصرف همان مهره گمشده ای است که پیامبر و ائمه معصومین مکررا به آن اشاره داشته اند و انسان ها را به تعادل در مصرف سفارش کرده اند.
پیامبر اکرم(ص) در این باره می فرمایند:«نه تنگ گرفتن و نه زیاده روی، نه تنگ چشمی و نه تباه کردن» البته تنها پیامبر اکرم نبوده که در این مورد اظهار نظر کرده است. حضرت علی(ع) نیز در این باره می فرمایند: «روش ما اعتدال و سنت ما رشد است. بر تو باد رعایت اعتدال در فقر و غنا.اتخاذ روش اعتدال، نشانه مروت است. انسان زرنگ کسی است که در تامین حوایجش اعتدال ورزد و در راه تامین درخواست هایش اجمال ورزد. اعتدال در امور باید مرکب انسان و هدف وی رسیدن به کمال باشد.وقتی خداوند اراده می کند که خیری را به بنده اش برساند اعتدال را به وی الهام می کند»
هر چند هنوز هم عده ای شیفته سبک زندگی غربی هستند و سعادت خود را در آن مسیر جستجو می کنند اما باید اذعان نمود که هیچ مسیری جز مسیر اسلام و پیروی از سبک زندگی اسلامی انسان را به سعادت ابدی رهنمون نخواهد ساخت. سعادتی که از سوی خداوند متعال وعده داده شده است و کمتر کسی است که منکر حق بودن وعده های الهی باشد
