خون تازه در رگهای فمینیستهای افراطی جریان گرفت
گروه داخلی « تیتریک »؛ هفت سال از زمانی که ماهنامه ی زنان به اتهام اخلال در حقوق عمومی و تضعیف نهادهای نظامی و انقلابی تعطیل و لغو امتیاز شد می گذرد؛ اما گویا کلید دولت تدبیر و امید، این بار قرار است قفل دهان فمینیست های افراطی را هم بگشاید!
چندی پیش، وزارت فرهنگ و ارشاد دولت یازدهم، مجوز انتشار مجله «زنان امروز» را صادر کرد. مجله ای که از صاحب امتیاز آن می شود حدس زد حاوی چه مطالب و منعکس کننده ی چه دیدگاه هایی خواهد بود.
شهلا شرکت، که مجوز این مجله را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت تدبیر و امید دریافت کرده، دارای کارنامه ی درخشانی در زمینه فمینیسم است. وی از سال 1370 به مدت شانزده سال، ماهنامه «زنان» را منتشر کرد و در آن به اشاعه تفکرات فمینیستی خود پرداخت.
شهلا شرکت، فعالیت روزنامه نگاری خود را از اواخر دهه پنجاه با گزارشگری و خبرنگاری در مجله «پویندگان راه زینب» آغازکرد که این مجله همان «اطلاعات بانوان» قبل از انقلاب بود که به سردبیری زهرا رهنورد منتشر می شد. مدتی که گذشت، شرکت به جای زهرا رهنورد به سمت سردبیری این مجله رسید و پس از آن به گروه نشریات کیهان رفته و سردبیر «زن روز» شد. عمر سردبیری او در مجله «زن روز» هم به ده سال رسید و بعد از آن در تیرماه سال 1370 از «زن روز» بیرون آمد. در زمان وزارت ارشاد سید محمد خاتمی، مجوز مجله زنان را گرفت و بهمن همان سال، اولین شماره این مجله را منتشر کرد.
این مجله که در زمان خودش با تمامی مجلات مخصوص زنان متفاوت بود، به ترویج افکار فمینیستی پرداخت و مخاطبانش را از بین زنانی انتخاب کرد که مخاطب سایر مجلات زنان نبودند. شهلا شرکت در این باره می گوید:ـ در آن زمان ما می‌خواستیم مخاطبانمان از میان زنان متخصص باشند تا بتوانیم با همکاری همدیگر، تغییری در قوانین و در مناسبات اجتماعی به نفع زنان ایجاد کنیم. »
این تغییر در قوانین و مناسبات اجتماعی همراه با فرهنگسازی از درون خانواده ها با دیدگاه های فمینیستی غربی مخلوط شد و به تدریج طی شانزده سال، به تندروی و تابو شکنی رسید.
این ماهنامه فمینیستی در بهمن ماه سال 86 با اتهام اخلال در حقوق عمومی و تضعیف نهادهای نظامی و انقلابی از جمله بسیج مستند به اصل 24 قانون اساسی و صدر ماده 6 قانون مطبوعات و مصوبه نشست 298 شورای عالی امنیت ملی به تاریخ 1376/8/28 و تبصره 2 از ماده 5 قانون مطبوعات مبنی بر لازم‌الاجرا بودن این مصوبات به دلیل بی‌توجهی به تذکرات کتبی و شفاهی که پیش از این مکرراً به مدیر مسئول نشریه در باب رعایت قانون مطبوعات و سایر مقررات و دستورالعمل‌های مربوطه داده شده است، بنا به رأی اعضای هیئت، لغو مجوز شد.
پس از تعطیل شدن ماهنامه، شهلا شرکت در مصاحبه ای که با شهروند امروز داشت گفت: « کسانی که مجله ما را متهم به داشتن رویکرد تند فمینیستی می‌کنند به نظر من اساسا فمینیسم را خوب نمی‌شناسند. فمینیسم برایشان تابو است در حالی که من دائما توضیح می‌دهم که فمینیسم چیزی نیست جز تلاش‌هایی که برای رفع ستم و تابعیت و تبعیض از زنان صورت می‌گیرد و با وجود اینکه یک پدیده غربی است ما از بهره‌گیری از تجارب مفید آنان بی‌نیاز نیستیم. ضمن اینکه الزاما نمی‌توانیم همه نسخه‌های آن را برای زنان ایرانی بپیچیم. بنابراین می‌توانیم یک فمینیسم بومی داشته باشیم و ما هم در مجله «زنان» با همین رویه کار کرده‌ایم.»
این در حالی است که بسیاری از عناصر، روزنامه نگاران و نویسندگان معلوم الحال مانند حسن اشکوری و مهرانگیز کار در این ماهنامه فعالیت داشتند و قلم می زدند.
اکنون و با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، دوباره عرصه برای فعالیت افرادی مانند شهلا شرکت باز شده و به زعم خودشان، دولت جدید بعد از سال ها بارقه های امید را روشن کرده! این فمینیسم بعد از گرفتن مجوز مجله، خوشحالی اش را این چنین بروز می دهد: «دولت جدید بعد از سال‌ها بارقه‌های امیدی را در دل مردم روشن کرده. در همین مدت کوتاه هم آثار روی کار آمدن این دولت دیده می‌شود. طبیعتا ما هم به دوباره فعال شدن جنبش زنان امیدواریم. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری، دوباره زنان دور هم جمع شدند تا انجام کارهای مثبت‌‌شان را از سر بگیرند. من امیدوارم شرایط طوری باشد که جنبش زنان با همین روحیه اصلاح‌طلبانه و بری از خشونت، متناسب با ظرفیت جامعه، دوباره حرکتش را از نو شروع کند. این فرصت دو‌جانبه‌یی است؛ هم برای زنان، که نزدیک به یک دهه محروم از امکانات و فضای فعالیت بودند و هم برای دولت، که با ایجاد شرایط فعالیت برای زنان، نام ایران را در دوره خود به لحاظ شاخص رشد زنان در فهرست کشورهای توسعه‌یافته جهان ثبت کند.
من همیشه برای بازگشت به مطبوعات آماده و مشتاقم. درخواستم را هم به وزارت ارشاد دولت جدید داده‌ام و منتظر مجوز هستم تا کارم را شروع کنم. امیدوارم این دولت با خوش‌بینی و مثبت‌اندیشی موعود خود، رسانه‌های سلب‌شده زنان ایران را به آنها برگرداند. بی‌تردید اهمیت فعالیت دولت برای بهبود وضعیت زنان، کمتر از رفع مناقشات بین‌المللی نخواهد بود بلکه به حل آن مشکلات هم کمک خواهد کرد».
به نظر می رسد دولت اعتدال، با عبرت نگرفتن از تجربیات گذشته و با باز گذاشتن دست عناصر این چنینی، سعی در تکرار تاریخ داشته باشد. با توجه به فضای موجود و با مجوز گرفتن این گونه نشریات، پیش بینی می شود بار دیگر فضا برای توهین و تضعیف نهادهای ارزشی نظام و ترویج افکار سکولار و فمینیستی باز شود که نتیجه ی آن چیزی جز کدر کردن چهره ی دولت و مخدوش کردن شعار زیبای «اعتدال» نخواهد بود.
