حمایت یا انتقاد از ترانه تیم ملی
قرار است تیم ملی فوتبال با سرودی به سوی برزیل بدرقه شود که احسان خواجه‌امیری آن را خوانده است، روزبه بمانی ترانه‌اش را سروده و بهروز صفاریان آن را تنظیم کرده است. افرادی که هر کدام در جایگاه خود یک وزنه محسوب می‌شوند و بارها شاهد موفقیت هر کدام از آنها بودهایم، این بار مثلثی را تشکیل داده‌اند که در ظاهر مثلثی استاندارد و قوی به نظر می‌رسد.
ترانه‌های عاشقانه روزبه بمانی معروف است و خیلی از حرفه‌ای‌ها معتقدند احسان خواجه‌امیری خیلی خوب عاشقانه می‌خواند و از طرفی بارها شاهد تنظیم‌های بروز و متفاوت صفاریان در همکاری با خوانندگان مختلف بودهایم، این در حالی است که نتیجه همکاری این سه هنرمند قطعه‌ای است که نه حماسی محسوب می‌شود و نه حال و هوای موسیقی ایرانی دارد. البته نباید رد پای تار و سه‌تار میلاد درخشانی را هم در این اثر نشنیده پنداشت.
اما در میان اظهارات متفاوت، هواداران احسان خواجه‌امیری را هم که حاضر نیستند، کوچکترین انتقادی به خواننده محبوبشان شود، نباید نادیده گرفت. در واقع تنها قشری که سفت و سخت از این قطعه حمایت می‌کنند، همین هواداران جوان هستند که می‌گویند، بی‌برو برگرد این بهترین قطعه‌ای بود که می‌توانست برای تیم ملی ساخته شود.
با این تفاسیر بهتر است به روز رونمایی این قطعه برگردیم و ببینیم ورزشکارانی که این قطعه برای آنها ساخته شده است، چه واکنشی نسبت به آن داشتند؟
وقتی شامگاه 22 اردیبهشت‌ماه قطعه موسیقی «دروازه‌های دنیا» در سالن اجلاس سران رونمایی شد، از حضار خواستند که هنگام پخش قطعه با دست زدن موسیقی را همراهی کنند اما در میان اعضای تیم ملی تنها بعضی از اعضای کادر فنی و کی‌روش دست می‌زدند و بازیکنان فقط تماشا می‌کردند!
آنها برخورد سردی نسبت به این قطعه داشتند و هیچ واکنش مثبتی به آن نشان ندادند.
تا زمانی که رسانه‌ها با پیروز ارجمند، مدیر کل دفتر موسیقی گفت‌وگوهایی در این رابطه داشتند و ارجمند هم به طور غیر مستقیم بیان کرد که این قطعه موسیقی آن طور که باید نیست.
او گفت: «من و همکارانم در دفتر موسیقی وزارت ارشاد بدون در نظر گرفتن مسؤولیت‌های دولتی که در آن هستیم تمام تلاش خود را انجام می‌دهیم تا یک اثر ارزشمند در اندازه نام تیم ملی و ملت ایران تولید و معرفی کنیم از سویی دیگر اگر دوستان وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون فوتبال تمایلی به این فضا داشته باشند، دفتر موسیقی وزارت ارشاد این آمادگی را دارد که بر اساس وظیفه ملی میهنی خود در مدت زمان کوتاهی اقدام به تولید قطعه‌ای ارزشمند کرده و به عنوان سرود تیم ملی ایران در جام جهانی معرفی کند.»
این در حالی است که از نظر فدراسیون فوتبال پرونده این موضوع بسته شده است و این ترانه قرار نیست،تغییر کند.
اما این پرسش مطرح می‌شود که آیا بهتر نبود، فدراسیون فوتبال برای سفارش یک قطعه موسیقی استاندارد پیش از هر اقدامی از دفتر موسیقی که متولی سیاست‌گزاری‌های کلان موسیقی کشور است، مشورت می‌گرفت تا قطعه‌ای تولید می‌شد که هم از نظر متخصصان امر و هم از نظر مردم مورد استقبال قرار می‌گرفت؟
