نگرانی بوسه، جمعیت، حجاب در چند هفته!

جنجال رسانه های غربی علیه ارزش ها و باورهای اسلامی-ایرانی نشان می دهد که بدون شک استحاله فرهنگی و اجتماعی و تغییر هویت کشورها، برای قدرت های استعماری اهمیت بیشتری از مسائل سیاسی دارد.

اگر مجموعه فعالیت های ضدفرهنگی رسانه های غربی طی هفته های گذشته را خلاصه کنیم، باید بگوییم تمام خواسته هایشان از جامعه و دولت ایران موارد زیر بوده است:

1. جمعیت ایران نباید افزایش پیدا کند.

2. زنان ایرانی باید حجاب را از سر بردارند.

3. رقص باید در اماکن عمومی ایران آزاد شود.

4. چارچوب شرعی روابط زن و مرد باید شکسته شود.

1. مخالفت با افزایش جمعیت در ایران

تدبیر حکیمانه رهبر انقلاب در توصیه به ازدیاد نسل و هشدار معظم له نسبت به عواقب کاهش جمعیت جوان -که با تنظیم سیاست های جمعیتی و عملیاتی شدن آن همراه شد- ناخرسندی بیگانگان را به همراه داشت.

بی بی سی فارسی (BBCPersian) :

«بسیاری از کارشناسان با اشاره به محدودیت‌ امکانات طبیعی از جمله کمبود شدید آب و همچنین وجود پدیده مزمن بیکاری در ایران، افزایش جمعیت را به معنی تشدید مشکلات موجود و زمینه‌ساز ایجاد بحران‌های اجتماعی و اقتصادی داخلی و حتی درگیری‌های منطقه‌ای در آینده دانسته‌اند.»[!]

«گفته می شد که جریانات سال 2009 [فتنه88] در ایران تکرار نخواهد شد، چون تورم جوانان از بین رفته است. با افزایش جمعیت و ایجاد تورم دوباره جوان، خود رژیم باید نگران آینده اش باشد.»[!]

رادیوفردا (radiofarda) :

«کم نبوده‌اند کسانی که علاقه و تأکید رهبر جمهوری اسلامی را با اهداف و مقاصد دیگری، از افزایش جمعیت مسلمانان به ویژه شیعیان گرفته تا تأمین نیروی نظامی برای جنگ‌ها و درگیری‌های احتمالی ایران در آینده و تغییر کارکرد و نقش اجتماعی زنان حاضر در جامعه به مادران در خانه‌ها، توضیح داده و تفسیر کرده‌اند.»

دویچه وله (DeutscheWelle) :

« نگاه کلی حاکمیت، حذف زنان از جامعه است.»[!]

همه این خبرسازی ها و جنجال آفرینی ها در حالی صورت می گیرد که همین رسانه ها چند سال پیش به نقل از نتایج «بیست و پنجمین کنگره بین المللی جمعیت» تصریح کردند: «آنچه جمعیت شناسان و اقتصاددانان را نگران می کند، پیر شدن روزافزون جمعیت جهان به دلیل کاهش میزان باروری است که پیآمد محتوم آن افزایش جمعیت کهنسال است... جمعیت ایران پیرتر شده و میانه سنی آن از بیست سال به بالای بیست و سه سال رسیده است.»

بخشی از هجمه سایت های غربی با تیترهای ضدجمعیتی

2. ترویج بی حجابی به بهانه آزادی!

در حالی که مسلمانان کشورهای مختلف غربی در سال های اخیر با محدودیت هایی از جمله محدودیت در پوشش اسلامی مواجه شده اند، رسانه های آنان بدون توجه به دغدغه های دینی، فرهنگی و اجتماعی زنان ایرانی، به بهانه های مختلف از آن ها می خواهند حجاب از سر بردارند. جالب اینجاست که آن ها آرزوی خود را به عنوان مطالبه زنان ایرانی مطرح می کنند!

طی هفته های اخیر اجرای این مأموریت بر عهده یک خبرنگار بدسابقه گذاشته شده بود. این مستخدم رسانه های بیگانه، با ایجاد صفحه ای در فیس بوک، مدعی است تعداد زیادی از زنان ایرانی عکس های بدون حجاب خود را برای او فرستاده اند. البته در صفحه یادشده تنها تعداد معدودی عکس یافت می شود...

مجری پروژه جدید بی حجابی؛ از بی بی سی فارسی تا صدای امریکا و...

بررسی میزان صحت و وثاقت تصاویر و مطالب صفحه ای که توسط یک نفر مدیریت می شود -و به راحتی می تواند عکسی را بارگذاری یا مطلبی را حذف کند- نیازمند مجالی جداگانه است، اما بدون شک اقدام این خبرنگار و پشتیبانی یکدست تمام رسانه های غربی از وی، تأملی جدی را طلب می کند.

از بی حجابی زنان ایرانی چه چیزی عاید رسانه های غربی می شود؟ چرا آن ها اینقدر به بی حجابی زنان در ایران علاقه دارند؟ چرا برای صفحه ای با کمتر از 80 عکس، این همه سروصدا به راه می افتد؟

رسانه دولتی امریکا "بی حجابی" را از لوازم رسیدن به "جامعه مدنی" معرفی می کند!

بی بی سی فارسی:

«صفحه "آزادی های یواشکی زنان در ایران" اهمیت دارد. این صفحه، تصویر زنانی را جلوی دیدگان عموم می گذارد که "بی حجاب" هستند، نه "بدحجاب"... چتر مشترکی که همه آن ها زیرش جمع شده اند، نشان دادن این واقعیت است که حجابی که بر سر دارند، "توسری" است و نه "روسری".»[!]

رادیوفردا:

«حجاب، چالشی گره خورده با جمهوری اسلامی است.»

و ....

تنها چند تیتر به عنوان نمونه

تلویزیون بی بی سی فارسی با تعریف و تمجید از بی حجابی در برنامه ای ویژه، وانمود کرد که زنان ایرانی عاشق بی حجابی اند؛ اما در این میان یکی از کارشناسانش (منصوره شجاعی/ فعال حقوق زنان) که خود از طرفداران بی حجابی است، با ناراحتی اذعان کرد: «در اردیبهشت 83 یادم نمی رود که پس از زلزله بم، زنان در تهران "کیف زلزله" درست کرده بودند؛ چراغ قوه، خوراکی و... همه زنان بدون استثنا در آن کیف "روسری" گذاشته بودند. من آن موقع یک مقاله ای نوشتم که مواظب باشید حجاب نهادینه شده است، یعنی یک زن بدون آنکه کسی بگوید اولین چیزی که در ساکش می گذارد، روسری اش است.»

3. خوشحالی یعنی رقص در اماکن عمومی!

بازداشت دختران و پسرانی که به صورت غیرقانونی و غیراخلاقی در خیابان ها و پشت بام ها رقصیده و فیلم آن را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده بودند، بهانه دیگری بود برای حمله به ارزش های اسلامی-ایرانی.

رسانه های مختلف غربی -به ویژه سایت ها و شبکه های فارسی زبان- با بزرگنمایی خبر مورد اشاره، خود را از این بابت که جوانان ایرانی نمی توانند در اماکن عمومی برقصند، نگران و دلسوز جلوه دادند.

خلاصه آنچه که رسانه های فارسی زبان دولت های غربی روی آن مانور می دادند، اینها بود:

الف. شادی یعنی رقص ب. جوانان ایرانی چون نمی رقصند، غمگین هستند. ج. رقص باید آزاد شود. د. ملت ایران، ملتی غمگین است ه. عزاداری ها، ایرانیان را افسرده کرده است و ...

استفاده گسترده از تیترهایی مانند "دستگیری جوان‌های ایرانی به جرم‌ شادی" در حالی صورت گرفت که کسی به دلیل شادی بازداشت نشده بود؛ بلکه علت دستگیری آن ها «مبادرت به اعمال منافی عفت در اماکن عمومی» ، «بی حجابی» و «سوءاستفاده از چند دختر و پسر جوان به بهانه فیلمسازی» بوده است.

خواننده امریکایی که سازندگان ویدئوی جنجالی، کلیپ او را بازسازی کرده اند

همه این هوچیگری ها کار را به آنجا رساند که بی بی سی فارسی در مقاله ای تیر خلاص را زد و به این بهانه علیه محرم و صفر و عزاداری برای اهل بیت(ع) نوشت:

«سنت سوگواری به یاری صنعت سوگ‌سازی از یک راهکار سنتی به یک راهبرد روزآمد ارتقا یافت... و شهادت به عنوان رکن سنت سوگواری و رمز پیروزی انقلاب اسلامی اهمیت بی‌بدیل یافت...»

کاخ سفید: آزادشان کنید!

موضوع آزادی رقص در اماکن عمومی، آنقدر برای دشمنان اهمیت داشت که حتی دولت امریکا وارد میدان شد و سخنگوی وزارت خارجه این کشور در اظهاراتی مداخله جویانه گفت: «ما معتقدیم که آزادی بیان باید برای همه ایرانیان تضمین شود. در صورتی که این جوانان هنوز در بازداشت باشند، ما خواستار آزادی آنان هستیم.»

نگرانی رسانه های بیگانه برای رقاص های خوشحال

4. زیر سؤال بردن چارچوب شرعی روابط زن و مرد (به بهانه بوسه ی "کن")

انتقاد گروه های مختلف مردم از بازیگر زنی که بر خلاف ارزش های اسلامی-ایرانی، در جشنواره کن با مردی اجنبی روبوسی کرد، بهانه یکی دیگر از جنجال های فرهنگی رسانه های بیگانه در هفته های اخیر بود.

"بسیار متأسفم؛ چه خود تربیت شده پدری هستم که همه از میزان علاقه او به دین و ملیت ایرانی آگاهند."

گرچه این خانم بازیگر با جملاتی شبیه این از اقدام خود پوزش طلبید؛ اما رسانه های غربی کار خود را می کردند. آن ها این بار از آزاد نبودن بوسه در ایران نگران شدند و چند روزی را به این موضوع اختصاص دادند.

طبق معمول بی بی سی فارسی، جنجال آفرینی را با طرح این سؤالات جهتدار کلید زد:

- آیا شما اعتراض منتقدان را وارد می دانید؟

- آیا دست دادن و روبوسی زن و مرد در مراودات اجتماعی، مغایر هنجارهای اخلاقی شماست؟

- آیا به نظر شما حکومت ایران باید حق داشته باشد با شهروندان ایرانی که قوانین اسلامی را خارج از ایران رعایت نمی‌کنند، برخورد کند؟

- به نظر شما شهروندان ایرانی از جمله هنرمندان که برای حضور در مجامع رسمی به خارج از ایران سفر می کنند، باید نوع پوشش و رفتار خود را بر اساس قوانین ایران تعیین کنند؟

و...

مجری بی بی سی فارسی در برنامه ای که به بهانه بوسه ی کن پخش می شد، گفت: «اگر این سنگ حجاب برداشته شود، دیگر کنترلی نخواهد بود و ساختمان فرو می ریزد.»

رسانه های بیگانه با اینکه تلاش می کردند موضوع را حکومتی جلوه دهند، اما گاهی ناچار به اعتراف می شدند که خود جامعه ایرانی، خواستار حجاب و عفت و حیا است.

یکی از کارشناسان بی بی سی فارسی ضمن اذعان به پایبندی بدنه مردم به دین و مذهب، بحث حریم خصوصی را پیش کشید و با انتقاد از جامعه ایرانی گفت: «کاری که این خانم کرد، شکل رقیق شده و عرفی تری است از کاری که گلشیفته فراهانی کرد. اما دیدیم که هجمه اصلی و دخالت در موضوع خصوصی [درآوردن لباس] از طریق خود جامعه صورت گرفت. جامعه ای می تواند از این فضا رها شود که در این مواقع بگوید به من چه؟ یعنی تماما آن را به حوزه خصوصی زن معطوف بداند.»[!]