که ایـران نه شام و عراقست هان!/ خیالاتِ خــام است اندیـشــه تان
بــر ایـــران نیــابد ظــفـــر دیـو و دَد ی
که تـاریــخ ایــــران گــواهـــی دهد
تویــی جـان جــانان مـن ای وطـن!
و مــردانِ جـان بر کفِ شب شکـن
به راه تو بخشیده بس جانِ خــودش
وفــا کرده بر عهــد و پیـمــانِ خــود
که گفـتــا به یک دَه سَـدِه پیشتــر
حکــیـم خـُـراسان ز جنــس گــُهـَـر
گُهـــَــردانـه هایی هـمــه پُــر بَـهـــا
بـهــایِ هـــر آن دانـه کـوهــی طـلا
کـه مــردانِ مــردانـه خُــو گفتــه اند
و زیـبـــا و خـوب و نِـکـــو گفتــه اند:
«چــو ایــران نبـاشـد تـن مـن مَبـاد
بدین بـوم و بَــر زنـده یک تـن مَبـاد
اگر سر بســـر تن به کُشتن دهیم
ازآن بِه که کشور به دشمن دهیم
دریـغ است ایـــران که ویــران شود
کـُـنـام پـَلـنـگـان و شــیــران شود»
از این گفته کِی بُگــذرد شیــرمَــرد
و بُـگـــــریـــزد آســـان بِـگــاهِ نـَـبـرد
همی بشنوید این سخن را کنـون
شود شیشه ی عـُمرتان سرنگون:
فــرومـایــگــان! نسـلِ بـوزیــنــه ها
و چـون حَــرمَــلِـه ای شـُترکینه ها
که ایـران نه شام و عراقست هان!
خیالاتِ خــام است اندیـشــه تان
به خاکِ دلـیـــران ایــــران زمــیـــن
هرآنکس طمع وَرزَد از بُغض و کین
بـه دوزخ بَــرَد جــــانِ ناکـــام خــود
شود خوار و خسته ز فرجام خــود
