موفقیت محققان ایرانی در کشت و ترمیم بافت با ساختارهای نانو

وی افزود: پژوهشگران به صورت متداول چند نوع داربست را انتخاب و بر اساس نتایج تجربی یکی از آنها را برای کار خود انتخاب می‌کنند ولی با مدل ریاضی جدیدی که در این پژوهش در زمینه داربست‌های نانو الیافی به دست آمده است، می‌توان ساختارهایی را تولید کرد که بهترین شرایط اتصال سلول و در نتیجه پیوند بهتر بافتی را در داربست‌های نانوالیافی داشته باشند.

باقرزاده تصریح کرد: مدل ریاضی این پژوهش امکان پیش بینی رفتار نانو الیاف با استفاده از کنترل متغیرهای تخلخل را فراهم کرد و توانستیم با توجه به رفتار سلول مورد نظر برای کشت، میزان تخلخل داربست را تعیین کنیم.

پژوهشگر طرح، تولید ساختارهایی مهندسی شده با خواص تخلخلی، اندازه منافذ مورد نظر و متناسب با اندازه و رفتار زیستی سلول را موجب چسبندگی و نفوذ بیشتر سلول‌ها کشت شده ذکر کرد و گفت: نتایج تجربی ما در مقیاس سلولی نشان داد که داربست ساخته شده با این روش، یکی از شبیه‌ترین ساختارهای متناسب با بافت بدن است.

وی افزود: البته مراکز تحقیقاتی از جنس‌های متفاوتی برای رشد و کاشت سلول استفاده می‌کنند ولی در مورد داربست‌های نانو الیافی، مدل ریاضی این طرح بنا بر مقالات ارائه شده در نشریات معتبر بین‌المللی، بهترین پاسخ را داده است؛ علاوه بر این که سرعت رشد سلول در آن بالا بوده و ساخت نانوساختار ارزان تمام می‌شود.

باقرزاده با اشاره به کاربرد غشاها و ساختارهای نانو الیافی در صنایع دیگر تصریح کرد: امروزه از این ساختارها در کاربردهای دیگری نظیر نانو فیلترها، سلول‌های خورشیدی، پیل‌های سوختی و نانو سنسورها استفاده می‌شود. از این رو از نتایج به دست آمده در این پژوهش می‌توان برای تهیه ساختارهایی متناسب‌تر در این صنایع هم استفاده کرد.

هم اکنون کشت سلول‌ها برای ترمیم بافت‌های مختلف از جمله پوست، غضروف، دیواره رگ‌ها و استخوان استفاده می‌شود.

این پژوهش در قالب رساله دکتری مهندسی نساجی به راهنمایی دکتر لطیفی و دکتر شیخ‌زاده و مشاوره دکتر امانی و پروفسور لینگ‌شو کونگ (Lingxue kong) انجام و از نتایج آن تا کنون 10 مقاله معتبر علمی به چاپ رسیده است.