معرفتی که بدون آن خداوند اعمال بندگان را نمی پذیرد؟
گروه دین و اندیشه «تیتریک» ؛ در خطبه ای از حضرت ابو عبدالله صادق (ع) روایت شده است که در آن ، حال و صفات ائمه علیه السلام را یاد می کند. در آن خطبه چنین آمده است: به راستی که خداوند عزوجل به وسیله امامان بر حق از خاندان پیامبر اکرم (ص) از دین خویش پرده برداری کرده و به وجود آنان راه و روش خود را آشکار ساخته …
از امت محمد (ص) هر که مقام ولایت امامش را درک کند مزه شیرین ایمان را خواهد چشید و برتری و زیبایی اسلام را خواهد دانست زیرا خداوند تبارک و تعالی امام را نشانه ای برای ره یابی خلق خود قرار داده ، او تو را بر اهل طبیعت و جهان خویش حجت ساخته و تاج وقار بر سر او نهاده است چنان که نور جبروت او را فراگرفته با ارتباطی غیبی تا آسمان پیوسته…
خداوند جز به معرفت امام اعمال بندگان را نمی پذیرد . هرچه از امور مشتبه و مشکل و سنن پیچیده و نامعلوم و فتنه های غلط انداز بر امام عرضه شود کاملا بر آنها آگاه و داناست. خداوند تبارک و تعالی برای همیشه امامان را از فرزندان امام حسین (ع) به خاطر هدایت خلق اختیار می کند و از نسل هر امام به منظور به عهده گرفتن منصب راهبری و امامت ، یکی را بر می گزیند. آنان را پاک و معصوم ساخته و برای خلق خویش تعیین نموده و مورد پسند و رضای خویش قرار داده است. هرگاه یکی از امامان (ع) وفات یابد. امام دیگری از نسل وی بر جای بگمارد. تا راهنمایی نشانگر راه راست آشکار و نور بخش و هدایتگری درخشان و حجتی آگاه بوده باشد.
این امامان از طرف خداوند به پیشوایی مردم نصب شده اند (آنان مردم را )به حق هدایت نموده . بدین سان عدالت را اجرا کنند. حجت های الهی ، راعیان و داعیان مردم به سوی اویند که با راهنمایی های آنان ، بندگان خدا دینداری کنند . و سرزمین ها به نورشان آباد گردد و از برکت آنان ثروت ها و ذخائر کهن فزونی گیرد. پروردگار ، آنان را مایه حیات و زندگی مردم ساخته و به وسیله ایشان تاریکی ها را روشن نموده و آنان را کلیدهای سخن و ستون های اسلام قرار داد و بدین ترتیب تقدیر حتمی الهی در مورد ایشان جاری شده است. پس امام همان شخصی است که خداوند او را پسندیده و برگزیده و رهبری مردم را به او تفویض نموده و محرم اسرار غیبی و امید بندگان خویش قرار داده است.
منبع: مکیال المکارم ، جلد یک ، صفحه 43
