کودکی که فقط با نام حسین(ع)آرام می‌گرفت
در این دیدار «رحیم قربانی» رئیس سازمان قرآن و عترت سپاه محمد رسول‌الله(ص)، احمد حاجی شریف معاون نظارت بر چاپ و نشر سازمان دارالقرآن، سید‌حبیب الله تاج‌زاده حضور داشتند.
آرامش شهید با شنیدن ذکر امام حسین(ع) در کودکی
مادر شهید دربندی درباره خصوصیات فرزند شهیدش گفت: محسن از همان کودکی تفاوت‌هایی با دیگر بچه‌ها و برادرانش داشت. هنگامی که گریه می‌کرد تا ذکر امام حسین(ع) را در گوشش نمی‌خواندیم آرام نمی‌گرفت، از همان دوران کودکی با برادرانش در جلسات قرآن استاد حاجی شریف شرکت می‌کرد و با قران مأنوس بود.
محسن در دوران نوجوانی قصد رفتن به جبهه را داشت و از آنجایی که سنش کم بود اولین بار با پدرش به جبهه اعزام شد اما بعد از آن خودش مرتب به جبهه می‌رفت و با وجود مجروحیت‌های پی در پی باز هم دل از جبهه‌ها نمی‌کند و پس از گذراندن دوران نقاهت بعد از مجروحیت باز هم به جبهه می‌رفت.
محسن با بچه‌های محل هیأتی برپا کرده بود. یک شب قصد داشت در منزل به اعضای هیأت شام بدهد، همه چیز را هم آماده کرده بود اما درست در همان زمان برای اعزام به جبهه با او تماس گرفتند. محسن هیأت را رها کرد و رفت و ما در نبود وی مجلس را برگزار کردیم.
شهادت در عملیات مرصادتوسط منافقین کوردل
این شهید بزرگوار هنگامی جنگ تمام شد و امام از قطعنامه به عنوان جام زهر یاد کرد بسیار ناراحت شد و مدام اشک می‌ریخت و حتی قصد رفتن به فلسطین را داشت تا اینکه به عملیات مرصاد اعزام شد و توسط منافقین کوردل به شهادت رسید.
محسن در دوران کوتاه زندگی‌اش مراقب همه اعمال و رفتار خودش و دیگران بود. اگر پولی به دستش می‌رسید خمسش را می‌داد و بعد از شهادتش متوجه شدیم که بهبسیاری ازمردم کمک می‌کرده است.
احمد حاجی شریف استاد قرآن کریم و استاد شهید دربندی که در این دیدار حضور داشت درباره این شهید بزرگوار گفت: شهید محسن به همراه برادرش مهدی که از قاریان ممتاز قرآن کریم است در جلسات شرکت می‌کرد. وی صوت زیبا و دلنشینی داشت و جوانی آرام و محجوب بود.
هنگام شهادت محسن من در تهران نبودم و خبر شهادتش را برادر شهید به من داد وی در کنار یکی از دوستانش که قاری قرآن است در بهشت زهرا دفن شده است.
عشق به جبهه با وجود چهار مجروحیت
«مهدی دربندی» برادر این شهید بزرگوار به بیان اوصاف برادرش پرداخت و گفت: مهدی ارادت خاصی به اهل بیت(ع) داشت و با دوستانش هیأتی برپا کرده بود که هنوز هم این هیأت برگزار می‌شود. محسن 4 بار به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد و هر بار مجروح می‌شد و بازمی‌گشت اما پس از بهبودی دوباره به سمت میدان نبرد رهسپار می‌شد.
عشق به حسین(ع) را باید در جبهه‌ها نشان داد
این شهید بزرگوار پیش از یکی از اعزام‌ها در هیأت به دوستانش گفت: امروز دیگر نباید در هیأت محل سینه بزنیم و حال هنگام جهاد است باید هیأت را در میدان رزم و در کنار رزمندگان برپا کنیم. دوستان باید عشق به حسین را در جبهه‌ها نشان دهیم.
برادر این شهید بزرگوار با اشاره به اینکه امروز باید ما راه شهدا را ادامه دهیم گفت: امروز ما وظیفه داریم راه شهدا را ادامه دهیم و آنچه برای ما به یادگار گذاشته‌اندحفظ کنیم.
شهدا همواره در کارشان یک خصوصیت بزرگ یعنی خلوص داشتند و همین امر باعث پذیرش آنان از سوی پروردگار شد.
از محسن وصیت‌نامه‌ای بجا نمانده اما از آنجایی که محسن خط خوبی داشت نوشته‌هایی برای ما به یادگار گذاشته که در یکی از این نوشته ها آمده است؛
کلا انسان‌ها برای سه چیز کارهای خیر می‌کنند؛
1. برای رفتن به بهشت
2. یادم رفته است
3. برای اینکه معشوقشان را راضی کنند
منظور از راضی کردن معشوق، این است که هرچه او گفت انجام دهیم و در راه معشوق خود حتی بسوزیم و بمیریم و ممکن است روز قیامت بگویند: آقا شما که یک عمر برای ثواب کار نکردید، برای خود ما کار کردید و حالا ما دوست داریم شما بروید به جهنم. آن وقت خواهیم گفت: «رضاً برضائک». آنقدر باشد که معشوق از ما راضی باشد، هیچ اشکالی ندارد، ما باز هم در راه او به جهنم می‌رویم و می‌سوزیم. این کار بسیار بزرگی است که انسان برای ثواب و برای بهشت رفتن کاری را انجام ندهد و فقط برای او کار کند.
یک عاشق واقعی هیچ وقت احساس نمی‌کند که تنها است، همیشه احساس می‌کند یکی با اوست و مرتب با او صحبت می‌کند و گویی در کنارش می‌باشد و با حرف آن عشق بازی می‌کند، یعنی از حرف «خ» می‌رود بالا، از حرف «د» می‌آید پایین، هی از حرف «الف» می‌رود بالا و پایین، این دیگر کمال عشق به معشوق است و همیشه افتخار می‌کند که با معشوقش صحبت می‌کند و همیشه منتظر است که موقع صحبت کردن با او برسد و برود با معشوقش صحبت کند. اما ای عشق من در دلم خیلی چیزها است که فقط تو از آن باخبری، من هم نمی‌توانم آنها را به قلم بیاورم.
به گزارش فارس شهید «محسن دربندی» متولد 1350 تهران است. وی از 14 سالگی راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و غروب روز چهارشنبه 5 مرداد‌ماه 1367 در عملیات مرصاد و در نبرد با گروهک تروریستی منافقین بر اثر نرسیدن نیروی کمکی و حجم سنگین آتش دشمن به درجه رفیع شهادت نائل شد.
