در هنگام بروز بیماری در میان افراد آنچه معمول است این می باشد که تا حدودی از انجام امور الهی باز می مانند، اما جالب است بدانید مومنین و بندگان حقیقی خداوند بدون انجام عملی در دوران بیماری، ثوابی برابر با انجام اعمال خود در زمان سلامت را می گیرند.
گروه فرهنگی «تیتریک» ؛ در
این باره از حضرت محمد (صلى الله عليه و آله ) روایت شده است که ایشان بیان داشته
اند: ما أحَدٌ مِنَ المُسلِمينَ يُصابُ بِبَلاءٍ في جَسَدِهِ إلاّ أمَرَ
اللّه ُ الحَفَظَةَ الَّذينَ يَحفَظونَهُ فَقالَ : اُكتُبوا لِعَبدي في كُلِّ
يَومٍ ولَيلَةٍ مِثلَ ما كانَ يَعمَلُ مِنَ الخَيرِ ما كانَ مَحبوساً في وَثاقي؛
هيچ كسى از مسلمانان نيست كه به بلايى در جسم خويش گرفتار شود، مگر آن كه خداوند
به فرشتگان پاسبانى كه او را حفظ مى كنند، مى فرمايد: «براى بنده ام، تا زمانى كه
در بند من (بيمارى) گرفتار باشد، در هر روز همانند آن كارهاى نيكى را [برايش]
بنويسيد كه پيش تر انجام مى داده است»، و پیامبر (صلى الله عليه و آله) در جایی
دیگر می فرمایند: براى بيمار، چهار ويژگى است: قلمِ تكليف از او برداشته مى شود؛
خداوند به فرشتگان فرمان مى دهد همه پاداش آنچه را در دوران تن درستى خويش انجام
مى داده است، برایش بنويسند؛ بيمارى وى بر همه اندام هايش گذر مى كند و گناهانش را
از آن بيرون مى برد. پس اگر بميرد، آمرزيده شده مى ميرد و اگر زنده بماند، آمرزيده
شده زندگى مى كند.
علاوه
بر این امام صادق (عَليه السَلام) بیان می دارند: روزی پيامبر خدا، سرِ خود
را به سوى آسمان بلند كرد و لبخند زد.
پس اطرافیان ایشان پرسيدند : اى پيامبر خدا؛ ديديم سرِ خويش را به سوى آسمان بلند
نمودید و لبخند زدید.
پیامبر فرمودند: آرى؛ از دو فرشته در شگفت شدم كه از آسمان به زمين آمدند و بنده
مؤمن درستكارى را در جاى نماز خويش كه همواره در آن نماز مى گزارد، جستند تا براى
وى، عمل آن شب و روزش را بنويسند؛ امّا وى را در مصلاّى خويش نيافتند. پس به آسمان
بازگشتند و گفتند: پروردگارا؛ فلان بنده مؤمنت را در مكان نمازش جستيم تا براى وى
عملش را در آن روز و شب بنويسيم، ولى آن جا به او دست نيافتيم و او را در بندِ
[بيمارى] تو ديديم. پس خداوند عز و جل [به آنان] فرمود: تا زمانى كه بنده ام در
بندِ من است، براى او در هر شب و روز، همانند آنچه در دوران تن درستى اش انجام مى
داده است، بنويسيد؛ چرا که، بر من است هنگامى كه او را از آنچه در دوران تن درستى
انجام مى داده، باز داشته ام، براى وى پاداش همان را بنويسم.
پی نوشت ها:
1-کلینی.
الكافی، ج3: 113
2-
دارمي. سنن الدارمي، ج 2 ، ص 772
3-شیخ
صدوق. ثواب الأعمال: 230
4-محمّدى
رى شهرى. دانشنامه احاديث پزشكي، ج1: 152.
منبع:قدس
