پدر یک نابینا : معلولیت ناتوانی نیست/ با ناامیدی و عجز استعدادهای معلولان را از بین نبریم

گروه استانی « تیتریک »؛ پدر یک پسر نابینا که نخواست نام و عکسش منتشر شود به خبرنگار ما گفت : وقتی فرزندم نابینا متولد شد ، فکر میکردم که خداوند تاوان گناهی از من را با معلولیت فرزندم داده است و سالهای اول نمیخواستم این واقعیت را قبول کنم ولی به مرور دریافتم که او نعمتی است که خداوند به زندگی ما عطا کرده است.

وی ادامه داد: زخم زبانها و مشکلاتی که در راه تربیت و آموزش فرزندم وجود داشت ، گاهی کاسه صبر من و همسرم را لبریز میکرد ولی وقتی به اجر و پاداش آن فکر میکردیم ، تحمل سختیها بر ما آسان میشد و تلاشهای خود را از سر میگرفتیم.

این پدر با بیان اینکه کم کم دریافتیم حسهایی در فرزندم وجود دارد که به مراتب قویتر از افراد عادی است اظهار داشت : او میتوانست مهمانان را با لمس کردن چهره و بوی بدنشان بشناسد و یا تغییراتی را در اطرافیان و اجسام حس کند که ما از تشخیص آن عاجز بودیم و حتی احساساتی که عمیقتر و زیباتر از احساسات افراد سالم بود.

وی گفت : وقتی که به توانایی های فرزندم پی بردم از خود شرمنده شدم که چرا به وی به چشم یک فرد ناتوان نگاه کردم و از آن پس تلاش نمودم که تا جایی که میشود استعدادهای فرزندم را تقویت کرده و او را در اجتماع به عرصه برسانم.

این پدر ادامه داد: اکنون فرزندم در کارهای رایانه ای و هنری پیشرفت زیادی داشته است و به عنوان پدر یک فرد نابینا از دیگر پدر و مادرانی که با مشکلاتی نظیر مشکلات ما دست و پنجه نرم میکنند میخواهم تا با نا امیدی استعدادهای فرزند خود را از بین نبرند.

وی خاطر نشان کرد : ناامیدی از رحمت خداوند شرک است و قطعأ خداوند در مقابل این مشکل نعمتی بزرگ را به فرد معلول عطا کرده است که اطرافیان و خانواده میتوانند در شکوفا نمودن آن نقش زیادی داشته باشند.

وی در پایان از مسئولین خواست نسبت به رفاه شهری این افراد در کوچه ها و معابر و بکارگیری آنان در شغلهایی که توانایی آن را دارند اقدام کنند تا دلهای حساسشان نرنجد و آنان بتوانند دستهای ضعیفشان را بر روی زانوان گرفته و امورات خود را بچرخانند.