حقوق بشر از نوع سبک عربی

گروه سیاسی«تیتریک» ؛شيخ "نمر باقر النمر" ‌روحاني شيعي برجسته عربستاني، در سال 1379 هجري قمري مصادف با 1968 ميلادي، در شهر "العواميه" در استان القطيف در شرق عربستان در خانواده‌‌اي اهل علم و دين، به دنيا آمد که از آن علمايي چون "آيت‌الله شيخ محمد بن ناصر آل نمر" (قدس سره) و خطباي حسيني چون جدش حاج "علي بن ناصر آل نمر" سر بر آورده بودند.
نيروهاي امنيتي رژيم آل‌سعود، در پي سخنراني آتشين آيت‌الله شيخ "نمر النمر" در نماز جمعه "العواميه" عربستان، وي را ترور کرده و با مجروح‌کردن او، پيکر نيمه‌جانش را به مکان نامعلومي منتقل کردند؛ اقدامی که به شعله‌ور شدن آتش قیام مردم انقلابی "الشرقية" و شهادت و جراحت بسیاري از آنان انجامید و به بحرين نيز کشيده شد. دادگاه عربستان، امروز برای او که مدت‌هاست دربند است، حکم اعدام صادر کرد.
رژيم عربستان سعودي در حالي شيخ نمر باقر النمر را در سال 2012 بازداشت کرد که پيش از اين نيز دو بار و طي سال‌هاي 2006 و 2008 ميلادي، شيخ را بازداشت کرده بود.

نخستين بازداشت شيخ نمر به مي 2006 ميلادي بازمي‌گردد، هنگامي که شيخ به محض بازگشت از سفر کوتاه‌مدتش به بحرين و بازگشت به عربستان، به دليل مشارکت در همايشي بين‌المللي قرآن کريم از سوي نيروهاي امنيتي رژيم سعودي بازداشت شد.
اتهام شيخ اين بود که در اين همايش، در عريضه‌‌اي، از رژيم سعودي خواسته بود به "قبرستان بقيع" رسيدگي کرده، مذهب "تشيع" را به رسميت شناخته و شيوه‌‌هاي آموزشي و درسي کنوني حاکم بر عربستان را تغيير داده يا لغو کند؛ همين.
آن چیزی که باعث شده است شیخ نمر سالها در عربستان تحت تعقیب ،زندان و شکنجه قرارگیرد ،دیدگاههای او در قبال آل سعود است.
چه کسی است که نداند در عربستان تبعیض وجود دارد و همه مردم در آنجا از حقوق یکسان برخوردار نیستند و همچنین باید گفت شیعیان در عربستان از وضع اسفباری برخوردار هستند به طوری که حتی از حق شرکت در کلاسهای حفظ قران نیز منع شده اند .

دردناک تر از این مسایل سکوت آقایان مدعی حقوق بشر و سینه چاکان آزادی بیان در کشورمان است.
در حالی که بیش از یک هفته از حکم این روحانی مجاهد می گذرد تمامی مدعیان حقوق بشر در ایران مهر سکوت بر لب زده اند و خود را به خواب زده اند، کجایند آنانی که به هر بهانه ای و هر مناسبتی به دنبال ایراد سخنرانی و حتی حمایت از حقوق بشر در ایران بر می آمدند و سعی داشتن چهره خود را پاک کنند و کسانی که  باب گفتگوی تمدن ها را مطرح ساختند و آن را ملعبه ای برای حیات سیاسی خود قرار دادند  و از حقوق بشر نیز استفاده ابزاری و حتی حزبی کردند.
کسانی که تا ابراز نگرانی از خانه نشین شدن تعدادی اختشاشگر و قانون شکن سعی داشتند به دنیا القا کنند که در این کشور آزادی وجود ندارد و حتی به هر بهانه و در لابلای هر خاطره ای ارادت و دوستیشان را به آل سعود ابراز می کردند.
 حال چه شده که در قبال حکم اعدام یکی از بزرگترین علمای شیعه سکوت اختیار کردند و خود را به خواب زده اند.
 آقایان مدعی حقوق بشر، آقایان اصلاح طلب و کسانی که از ارتباط برادرانه خود با عربستان افتخار می کنید، آیا آیت الله نمر نیز لباس روحانیت به تن ندارد ؟ وآیا او یک مبلغ مسلمان و شیعه نیست؟
بنابراین انتظار افکار عمومی در جهان اسلام و باالاخص ایران اسلامی آن است که مواضع داعیان حقوق بشر صریح و روشن و بدون هرگونه ملاحظات سیاسی بیان گردد نه اینکه عده ای تنها به دنبال حقوق بشر به سبک عربی باشند.


حسین زندیه/ کارشناس مسائل سیاسی داخلی و بین الملل