باشد قرار بعدی ما اربعین، حرم/مهر قبولی گذرم باش یا حسین

 گروه فرهنگی « تیتریک »؛

شعر اول:

تا گریه بر حسین تمنای خلقت است
بین من و تمام ملائک رقابت است

نزدیک می‌کند دل ما را به هم، حسین
این اشک روضه نیست، که عقد اخوت است

مقبول اگر شده است نمازی که خوانده ایم
مهر قبولیش به خدا مهر تربت است

ما از غدیر، سینه زن کربلا شدیم
این دست های رو به خدا دست بیعت است

پیدا شدیم هرچه در این راه گم شدیم
یعنی فقط حسین چراغ هدایت است

از دخل آبروی حسین است خرج ما
نوکر برای صاحبش اسباب زحمت است

قرآن و منبر و دوسه خط روضه‌ی عطش
ساعات خوب هفته همین چند ساعت است

حالا که بغض بسته به من راه حرف را
مقتل بخوان که موقع ذکر مصیبت است

افتاده بود روی زمین زیر دست و پا
شعرم تمام می‌شود اینجا ...

شعر دوم:

سوز همیشه‌ی جگرم باش یا حسین
من سینه می زنم سپرم باش یا حسین

در طول عمرجز تو پناهی نداشتم
مثل گذشته‌ها پدرم باش یا حسین

هر روز مادرم سر سجاده گفته است
خیلی مراقب پسرم باش یا حسین

ای نام تو بهانه ی شیرین زندگی
شور محرم و صفرم باش یا حسین

پایین پات سربگذارم تو هم بیا
بالای جسم محتضرم باش یا حسین

جان مرا بگیر حوالی قتلگاه
این گونه آخرین خبرم باش یا حسین

دستم به دامنت نرسید این جهان اگر
باب الحسین منتظرم باش یا حسین

باشد قرار بعدی ما اربعین، حرم
مهر قبولی گذرم باش یا حسین

سربازهای لشکر یا زینب توایم
حرز مدافعان حرم باش یا حسین

شعر سوم:

اگر که سر بدهم پای پرچم تو کم است
هزار بار بمیرم هم از غم تو کم است

فقط برای بیان غم غلام سیاه
هزار مثل لهوف ومقرم تو کم است

تورا به اشک کسی هیچ احتیاجی نیست
اگر چه زخم زیاد است و مرهم تو کم است

گدایی در این خانه را نفهمیده
کسی که فکر کند واقعا کم تو کم است

میان این همه دیوانه محبت تو
درست نیست بگوییم آدم تو کم است

اگر تمامی عمرم فقط نفس بزنم
به پای اشک تو و نوحه و دم تو... کم است

هزار سال برای زیارتت کوتاه
برای درک عزایت محرم تو کم است

اگر تمامی انگشتها بریده شوند
به پای روضه انگشت و خاتم تو... کم است

دوبیتی اول:

در آوردی سر از بالای نیزه
نیفتی خواهر از بالای نیزه
بگو دست کسی از اهل کوفه
ندیدی معجر از بالای نیزه...؟

دوبیتی دوم:

قطعه قطعه غزل غزل گریه کنم
بیرق بیرق کتل کتل گریه کنم
ای جسم پراکنده به یاد زینب
بگذار تورا بغل بغل گریه کنم