علی پروین: من مرد هیأت و ختم هستم

گروه ورزش «تیتریک»؛ علی پروین در خصوص هیات عزاداری‌ که هر ساله در منزل شخصی‌اش برپا می‌کند و موضوعاتی که در محرم تجربه کرده صحبت‌هایی را مطرح کرد که در زیر می‌خوانید:

*: شما هر سال در منزل‌تان هیأت عزاداری امام حسین(ع) برپا می‌کنید. چند سال است که این هیأت را برگزار می‌کنید؟

حدود 10 ساله که بودم دنبال سینه‌زنی می‌رفتم و آن زمان مثل الان نبود که زنجیرزنی باشد و همه مردم سینه‌زن بودند، من از همان ده سالگی در محله عارف دنبال دسته‌های سینه‌زنی راه می‌افتادم، بعد به کلاس قرآن می‌رفتم، کم‌کم وارد فوتبال شدم، اما همیشه آرزویم این بود که در خانه‌ام حسینیه‌ای داشته باشم، البته در زعفرانیه، عارف، پیروزی و دروس که در آن زندگی می‌کردیم هیأت برگزار می‌کردیم، اما در خانه مراسم را برگزار می‌کردیم و اینطور نبود که حسینیه‌ای جدا داشته باشیم. از سال 79 که من این زمین را در لواسان خریدم، اولین کاری که کردم شروع به ساخت حسینیه کردم، پسرخاله من مهندس ساخت همین خانه بود و به او گفتم حسینیه درست کند، اما فکرش را که کردم دیدم که اگر بخواهم روزی خرج بدهم در حسینیه نمی‌توانم این کار را بکنم و به همین دلیل آن را از وسط جدا کردیم و به شکل امروزی درآمد. سال 81 قسمت ما شد که به این خانه آمدیم و از سال 83 این مراسم دهه اول محرم را هر سال برگزار می‌کنیم که البته همه کار آن را خود مردم لواسان انجام می‌دهند و من هیچ نقشی در آن ندارم، هیچکس را هم از تهران دعوت نمی‌کنیم مگر کسانی که خودشان می‌دانند که این هیأت برپا است و به اینجا می‌آیند، به طور مثال چند شب پیش عابدزاده و استیلی آمده بودند و حتی حسین طلا نماینده مجلس شورای اسلامی هم به هیأت ما آمد. علیرضا منصوریان هم به این هیأت آمد و هر کسی که دوست داشته باشد می‌آید و ما خوشحال می‌شویم. اینها را گفتم که بگویم از بچگی دنبال این بودم که در خانه‌ام حسینیه‌ای داشته باشم و در سال 83 هم این موضوع قسمت ما شد.

*: شما سالها فوتبالیست و مربی بودید، از آن روزهایی بگویید که همراه با تیم‌های ورزشی در ایام محرم درگیر مسابقات بودید. در آن شرایط چه کاری انجام می‌دادید؟

هر کجا هیأت بود من به آنجا می‌رفتم. معروف هستم به مرد ختم و هیأت! برعکس تولد و عروسی‌ها که شاید صد جا دعوت شوم و به فقط به یکی دو جا بروم، اما هر کجا ختم و هیأت باشد من می‌روم به طور مثال در روز تاسوعا هیأتی در دروازه قزوین دعوت بودم و البته روز عاشورا هم طبق نیتی که دارم هر سال در مراسم آتش زدن خیمه‌ها در بازار هستم. این مراسم بسیار زیباست و بعد از آتش زدن خیمه‌ها تا ساعت 5 عصر هیأت‌های مختلف عزاداری به بازار می‌آیند، اما من تا آن ساعت دوام نمی‌آورم و ساعت 2 روز عاشورا به هیأت خواهرزاده‌ام در خیابان دولت می‌روم و سپس به خانه می‌روم اما غصه‌ام می‌گیرد که چرا این مراسم تمام می‌شود.

*: با حضور در چنین مراسمی چه حال و هوایی پیدا می‌کنید؟

من با مراسم‌های امام حسین(ع) و اهل‌بیت عشق می‌کنم، وقتی این جوانها را می‌بینم که سینه می‌زنند کیف می‌کنم. جوان‌های 15 تا 25 ساله طوری سینه می‌زنند که آدم کیف می‌کند و من از این لذت می‌برم. هر کسی در زندگی‌اش به گونه‌ای عشق می‌کند و من هم با حضور در هیأت عزاداری امام حسین(ع) کیف می‌کنم.

 

*: جز هیأت خودتان و هیأت‌هایی که نام بردید، دیگر راهی چه هیأت‌هایی می‌شوید؟

هیأت‌هایی که دعوت می‌شوم می‌روم البته همین چند شب پیش هیأتی از اهالی قدیمی محله دولاب تهران به اینجا آمدند و باور کنید اصل عزاداری را آنها انجام می‌دهند، چرا که هیأت‌های قدیمی خیلی خوب عزاداری می‌کنند و من هم وقتی بچه‌محل‌های قدیمی‌ام را دیدم که چطور در این مراسم شرکت می‌کنند کیف کردم. چند روز پیش هم هیأتی از تهران‌پارس به اینجا آمدند و هیأت سنگین و قشنگی داشتند. روز عاشورا هم هیأتی از بچه‌های لواسان می‌آیند که دسته‌شان فوق‌العاده است. امسال سه دسته داشتیم که دو دسته آنها آمدند و یک دسته هم که روز عاشورا می‌آید و سینه‌زنی خیلی خوبی دارند.

*: وقتی که در چنین مراسمی شرکت می‌کنید، نیت و آروزی قلبی شما چیست؟

بگذارید چیزی به شما بگویم. بعضی‌ها برای تظاهر این کارها را انجام می‌دهند و چهار تا آدم بزرگ دعوت می‌کنند، اما من این کار را انجام نمی‌دهم، من 15 تا 20 سال به روزه‌داران افطاری می‌دادم و هیچ‌وقت یک نفر را به این مراسم دعوت نکردم و هر کس می‌آمد از آدم‌های پایین‌شهری و مأموران شهرداری بود و می‌آمدند و افطاری می‌خوردند و می‌رفتند و کسی به کسی کاری نداشت، من هم آدمی نیستم که کسی را به هیأت دعوت کنم و هر کس خودش می‌آید و قدمش روی چشم ماست، اما اینطور نیست که من به کسی بگویم و کسی را دعوت کنم. اهل این نیستم که این مراسم‌ها را برپا کنم و قصدم سوءاستفاده باشد یا بخواهم خودم را نشان دهم و در این وادی نیستم. خدا به هر کسی نیتی داده و من هم عشق به امام حسین و اهل‌بیت را دارم و این کار را انجام می‌دهم. مثلاً در شب‌های احیای ماه رمضان خانمی به این هیأت می‌آید و احیایی برگزار می‌کند که بی‌نظیر است و حدود 3 هزار خانم در این مراسم شرکت می‌کنند. مردم در کوچه‌ها پتو می‌اندازند و نوای جوشن کبیر را که از 11 شب تا 3 صبح خوانده می‌شود را می‌شنوند. این مراسم یکی از احیاهای معروف ایران است. مراسم ما را هم همه می‌دانند و حدود 10 سال است که آن را برگزار می‌کنند.

*: این تفکرهای دینی از چه زمانی در شما به وجود آمده است؟

وقتی بچه‌ای اینطور بار می‌آید مشخص است که پدر و مادر مذهبی‌ای داشته و اینطور بچه‌شان را بار آورده است. خدا همه رفتگان را رحمت کند؛ وقتی قهرمان آسیا شدیم تمام محله غیاثی را چراغانی کردند، آن زمان مادر من سه حرف را به من گفت. او گفت آقای علی آقا! در این خانه آدم مجرد نباید بماند، دوم اینکه آدمی که اهل کارهای خلاف باشد در این خانه جایی ندارد و سوم اینکه شکم انسان را اگر در آن شن هم بریزی سیر می‌شود و تو حواست باشد که چطور زندگی می‌کنی. این حرف‌ها همیشه در ذهن من باقی ماند، الان 67 سال سن دارم و تا الان کاری خلاف انجام نداده‌ام. تاکنون حتی لب به سیگار هم نزده‌ام و این نعمت خدادادی است که به من داده است. حرف‌های مادرم همیشه در گوش من است، تا الان که اینجا هستم. از سال 47 و حتی 2 سال جلوتر از آن که در کیان بازی می‌کردم فوتبال را پله پله جلو می‌رفتم و اینطور نبود که یک شبه بشوم علی پروین. الان هم خدا قسمت کرده که من هم این مراسم را برگزار کنم و میزبان عزاداران امام حسین(ع) باشم.

 

*: تا به حال شده که در ایام محرم خارج از کشور باشید و اگر بودید چطور در مراسم‌های عزاداری شرکت می‌کردید؟

دو بار به صورت شخصی به خارج از کشور رفتم که یکبار به مالزی بود که برای گرفتن جایزه از کنفدراسیون فوتبال آسیا و یک بار هم آلمان رفتم، اما حدود 300 سفر خارجی داشتم که همه آنها با پرسپولیس و تیم ملی بوده، اما هر کجا که بودم در ایام تاسوعا و عاشورا نوار عزاداری می‌گذاشتم و برای خودم صفا می‌کردم. البته من مکه و سوریه در این ایام بوده‌ام و با عزاداری‌ها کیف می‌کردم. البته در مقدماتی جام جهانی که حمید درخشان برای تیم ملی گل زد همین ایام عاشورا بود که بعدش به قطر رفتیم و آن اتفاق‌ها افتاد.

*: امسال که دهه اول محرم میزبان عزاداران حسینی بودید چه نیت و خواسته‌ای از خدا داشتید؟

خیلی برای غلامحسین مظلومی دعا کردم و التماس دعا داشتم، البته مریض‌هایی را اینجا می‌آورند تا مردم برایشان دعا کنند اما ما برای همه دعا می‌کنیم و از خدا هم تن سالم نه فقط به خودم بلکه برای کل مردم ایران خواستارم. خودم هم از وضعیتی که دارم راضی‌ام و بیشتر از این هم سهم‌ام نیست. زندگی راحتی دارم که سه تا بچه‌هایم دورم هستند و با همسرم زندگی خوبی داریم.

*: شما الگوی خیلی از مردم ایران بودید، چه توصیه‌ای برای آنها در این روزها دارید؟

زمانی بود که ما در عارف بودیم و هزار زمین فوتبال وجود داشت، اما متأسفانه همه آنها جمع شده و تبدیل به ساختمان و خانه شده است. جوان‌های ما باید راه‌هایی باشد که به سمت خوبی‌ها کشیده شوند، از این مکان‌های حسینی باید در کشور زیاد باشد. شما ببینید عده‌ای با هزار مصیبت، داربست می‌زنند و هیأت برپا می‌کنند که البته آنها بیشتر از ما کیف می‌کنند اما من می‌گویم باید به این کارها بها بدهند و اگر به این فضاها بها بدهند جوان‌های ما به جای اینکه در جاهای ناپاک حضور پیدا کنند دنبال این مراسم‌ها می‌روند و در این مراسم‌ها موفق می‌شوند. انشاءالله خدا تن سالم بدهد تا بتوانم چندین سال خادم امام حسین(ع) و عزادارانش باشم.