"دیوید واین": منافع آمریکا بعد از حمله شوروی به افغانستان و انقلاب ایران دچار تزلزل شد

-     به گزارش بین الملل «تیتریک»،  وی نویسنده کتاب های متعددی از جمله کتاب معروف و پرفروش " تاریخ پنهان پایگاه نظامی آمریکا در منطقه گارسیا " می باشد که خبرنگار بین المللی تیتر1 در باره آمریکا و پایگاه های نظامی اش ، با وی مصاحبه ای را انجام داده است.

   آقای واین، شما در آخرین کتابتان از رمز و رازهای پایگاه نظامی "گارسیا" پرده برداشته اید که کتاب بسیار قابل تاملی می باشد. اما در این کتاب و حتی در مقاله ای که اخیرا منتشر کرده اید در مورد صدها پایگاه نظامی آمریکا در سراسر دنیا صحبت کرده اید.

-          بله – همانطور که میدانید پایگاه های نظامی آمریکا نه تنها در سرتاسر ایالات متحده بلکه سرتاسر جهان گسترده شده است.

-          اما تنها سوالی که همیشه ذهن مرا به خود مشغول میسازد این است که آیا تعدد این پایگاه های نظامی که ملیاردها دلار نیز هزینه دارند توانسته است به گفته مدعیان آن، جهان ما را امن تر سازد؟

-          یعنی شما بدین مطلب اشاره می کنید که این پایگاه ها تماما بی فایده هستند؟

-          عجب ! خیلی زرنگی ! من همچین جمله ای گفتم؟ اکثر سیاستمداران و کلا دولت بر این موضوع اتفاق نظر دارند که این مساله باعث امنیت بیشتر دنیا می شود. نکته بعدی که حتما بدان نیز خواهم پرداخت این است که ارتش ما در سرتا سر دنیا وظیفه جلوگیری از بروز هرگونه جنگ و هرج و مرج را داشته است اما امروز شاهد مساله دیگری هستیم. نه جلوگیری از جنگ بلکه راحت تر نمودن جنگ است. برای شما یک مثال عینی خواهم زد. از سال 1980 آمریکا در 13 کشور خاورمیانه  پایگاه نظامی داشته است. اما آیا توانست از جنگ در عراق و سوریه و جدیدا گروهک تروریستی داعش جلوگیری کند؟ در آن زمان، هر رئیس جمهوری که بر سر کار می آمد سریعا به یکی از کشورهای منطقه  حمله میکرد،بمب باران میکرد و آنجا را به راحتی اشغال می کرد.

خب – یک مقدار تامل کنید . پایگاه هایی که هدفشان برقراری امنیت و جلوگیری از جنگ بود تبدیل به پایگاه هایی برای پیشبرد جنگ و اشغال کشورهای هدف شده بود.در مورد داعش نیز از طریق همین پایگاه ها توانست نیروهای خود را در منطقه پیاده کند و به بهانه مقابله و عقب راندن نیروهای این گروهک یکی از ثروتمندترین مناطق نفتی و گاز طبیعی دنیا را حتی موقتی به اشغال خود دراورد.

به صورت خلاصه اگر بخواهم در یک جمله بگویم: آمریکا توانست از سال 1980 به بعد خاورمیانه را تبدیل به یک پادگان نماید.

الان در کشورهای حاشیه خلیج فارس به جزء ایران ، آمریکا اصلی ترین پایگاه های خود را پوشش می دهد.

-          امکانش برای شما وجود دارد که نام چند تا از این پایگاه ها را ذکر کنید؟

-          بله. حتما. یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین پایگاه ها در منطقه "جیبوتی" نزدیک دریای سرخ. چند پایگاه در پاکستان در بالکان، چندین جزیره در اقیانوس هند. در افغانستان و عراق. آمار جالبی که در این دو کشور وجود دارد 800 پایگاه نظامی در افغانستان و 505 عدد در عراق. اخیرا هم که رئیس جمهور اوباما در امضای تفاهم نامه ای با اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان قرار است که حدود 10000 نیرو را در افغانستان نگه دارند . در عراق نیز نیروهای آمریکایی که بعد از سال 2011 که تمامی نیروهای خود را از منطقه تخلیه نکرد،الان با نیروهای بیشتر و امکانات قوی تری در حال برگشت به عراق هستند.

-          آقای واین، آمریکا چگونه از لحاظ مالی این پایگاه ها رو حمایت میکنه؟

-          واقعا برای من هم سواله! جالب اینکه آمریکائیها هم زیاد به این موضوع فکر نمیکنند و حتی خبرنگاران هم در این باره گزارشی تهیه نمی کنند. اعضای کنگره بیلیون ها دلار خرج این پایگاه ها می کنند. تنها آماری که من در اختیار دارم این است که آمریکا  10 تریلیون دلار صرف حفظ درآمدهای نفتی حاصله از پایگاه های نظامی خود در کشورهای خلیج فارس در چهار دهه گذشته کرده است.  

سخن خودم رو کوتاه میکنم و در پایان فقط از شما و دنیا سه سوال می پرسم:

در سال 1945 بعد از شکست آلمان، وزرای جنگ بسیار بر روی ساخت یک پایگاه نظامی در منطقه ای به نام "داهاران" در عربستان سعودی تاکید داشتند، علی رغم اینکه تاسیس چنین پایگاهی در این کشور در مورد جنگ با ژاپن در آن دوران کاملا غیر ضروری بود. پس بهانه جنگ با ژاپن اما تاسیس پایگاه هوایی در عربستان؟؟

سوال بعدی. چهار سال بعد یعنی سال 1949 پنتاگون یک پایگاه دریایی کوچک در بحرین تاسیس کرد. چرا؟

در اوایل دهه 1960، کندی رئیس جمهور وقت شروع به تهیه و تاسیس نیروی دریایی در اقیانوس هند کرد. چرا؟

در همان دهه بود که نیروی دریایی توانست بنیادهایی را تاسیس کند که پایه اصلی ترین پایگاه نظامی در منطقه را تشکیل داد. بله، در جزیره تحت کنترل انگلیس به نام "دیگو گارسیا"  که در بالا به وسعت و عظمت امروزی این پایگاه اشاره کردم.

در سالهای اخیر نیز واشینگتون به دنبال افزایش نفوذپذیری خود در خاورمیانه می گشت که توسط پادشاه عربستان، پادشاه ایران و اسرائیل به این هدف نیز دست پیدا کرد.

اما دیری نپایید که با حمله شوروی در سال 1979 به افغانستان و انقلاب 1979 ایران و اخراج شاه، این نفوذپذیری دچار تزلزل شد.

اما در این روزها نیز آمارهای جالبی از فعالیت های آمریکا در منطقه شاهد هستیم که به ذکر چند نمونه از آنها بسنده می کنم:

بزرگترین پایگاه دریایی آمریکا در بحرین (هدف: ارسال کشتی و زیردریایی به خلیج فارس، سوریه و عراق)

وجود شش پایگاه سری نظامی در اسرائیل ( هدف: انتقال سریع اسلحه و تجهیزات به منطقه )

وجود دو پایگاه کاملا سری در مصر

وجود پنج پایگاه هوایی مخصوص هواپیماهای بی سرنشین در پاکستان

وجود پایگاه حیاتی در "جیبوتی" بین کانال سوئز و اقیانوس هند

احداث پایگاه هایی در کنیا، اتیوپی، بلغارستان،رومانی و کوزو و و حتی لبه غربی دریای سیاه. چرا؟ گاز فراوان کشف نشده در آنجا.

در پایان، بایستی مجددا سوال وشبهه ای که در ذهن من و خیلی از نخبگان و سیاستمداران دنیا وجود دارد را تکرار کنم که آیا با وجود این تعداد عظیم پایگاه نظامی و صرف تیلیاردها دلار، جهان ما امن تر شده است؟ جواب دو کلمه است: مسلما خیر!

وجود تنش ها و جنگ های بیشتر در منطقه، آواریگی ها، قتل عام مردم  بی گناه، حاصل وجود این پایگاه های نظامی و سیاست غلط آمریکا بوده و هست. صلح در منطقه که آرزوی قلبی ما نیز می باشد با اعزام نیروی نظامی، برپایی و مجهز کردن پایگاه های نظامی براورده نخواهد شد.

-          پروفسور "واین" واقعا از وقتی که به بنده دادید تشکر می کنم و منتظر همکاری های بعدی نیز هستم.