روش برطرف کردن لکنت زبان یک دانش آموز

معمولا از سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع می شود و تقریبا از هر ۱۰۰ کودک یک نفر مبتلا به لکنت زبان است و تقریبا ۸۰ درصد از همه کودکانی که به نحوی مبتلا به لکنت زبان بوده اند به تدریج مانند افراد دیگر و به طور طبیعی صحبت می نمایند.

در تعریف کودکان مبتلا به لکنت زبان می توان چنین خلاصه نمود که آن ها به طور غیر طبیعی حروف و کلماتی را غیر طبیعی تلفظ می نمایند. به عبارت دیگر فاقد روانی و سلامت در گفتارند یا این که اختلال گفتاری در آنها مربوط به وقفه های عضلانی است که هنگام تلفظ حروف و سیلاب ها عارض شده و مانع از شروع یا ادامه سخن می شود.

در لکنت زبان معمولا مدت وقفه در صحبت و فراوانی و توالی وقفه ها و نیز شدت و کثرت تکرار حروف و یا کلمات و میزان فشار و کوشش عاطفی در تلفظ کلمات به صورت های مختلف و به نسبت های متفاوت در میان کودکان و دانش آموزان مبتلا به لکنت زبان مشاهده می شود که توجه و مطالعه در موارد فوق و ارزیابی دقیق آنها کمک موثری است. آغاز مرحله دبستان برای چنین کودکانی از حساسیت فوق العاده ای برخوردار است. توسعه روابط اجتماعی برای کودک، انتظارات معلم در کلاس، نگاه ها و خنده ها و تمسخر شاگردان دیگر همه با هم موجب می شود که کودک مبتلا به لکنت با مشکلات بیشتری روبرو شود.

افسر صادقی، دبیر دبستان شایستگان، آموزش و پرورش ناحیه ۳ کرج گفت: برای از بین بردن عوامل موثر بر لکنت زبان راه حل های زیادی وجود دارد در حقیقت برای هر هر معلولی باید دنبال راهی باشیم تا علت پیدا شود. برای بهبود و درمان دانش آموز با این اختلال روش های زیر موثر خواهد بود.

۱- با دانش آموز صحبت شود و برایش توضیح داده شود که حرف زدن نیز مانند سایر مهارت های یادگیری است و هر کسی ممکن است اشتباهاتی داشته باشد.

۲- با توجه به اینکه در کلاس درس، دانش آموزان باید به نوبت پاسخ دهند از دانش آموز مورد نظر زود تر از همه لام است درس را پرسید زیرا هر چه بیشتر منتظر بمانند اظطراب و نگرانی اش افزایش می یابد.

۳- دانش آموز در خواندن شفاهی با صدای بلند مشکل زیادی دارد، او را با چند دانش آموز دیگر در کلاس همکلام کرد تا با هم بخوانند. زیرا یکی از خواص لکنت این است که در خواندن گروهی بروز پیدا نمی کند. برای اینکه کودک فکر نکند که فقط برای او این کار انجام شده است، گروه های دیگر را نیز در کلاس به همین شکل اجرا شود زیرا این کار به دانش آموز کمک می کند اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و بتواند خودش به تنهایی با صدای بلند بخواند.

۴- هیچگاه حرف او را قطع نکنیم و صحبت هایش را برای او کامل نکنیم.

۵- او را مطمئن کنیم که مشکل گفتاری او را یک مشکل تلقی نمی کنیم و به آنچه می گوید علاقه مندیم.

۶- به آنچه می گوید توجه کنیم و به او بگوییم هر چه می خواهد بگوید.

۷- فرصت و زمان کافی را در اختیارش بگذاریم و تا بتواند بدون عجله و شتاب زدگی پاسخ سوالات را سازمان دهی کند و بگوید.

۸- در نوشتن حروفی که در املای آن اشکال دارد علامت هایی را که با اشاره دست است با دست تعیین کنیم و و بگوییم هر گاه این کلمات ادا شد تو به من نگاه کن و به علامت های من توجه کن و املا را بنویس. بدین وسیله کم کم نوشتن حروف را می آموزد و بعد از ۴ ماه علامت ها را یک به یک حذف کنیم.