سربه نیست کردن زنان به دلیل داشتن کینه از مادر

 گروه حوادث«تیتریک»،فرید یک کارگر ساده بود. بعد از کار سوار بر دوچرخه در نخلستان‌ها گردش می‌کرد و زنان تنها را شکار می‌کرد.

سبک کار او زدن ضربه به سر مقتولان و سر به نیست کردن جسد آنها دور از محل وقوع قتل بود. نجات معجزه آسای یکی از قربانی های خوش شانس، مهر پایانی بر قتل های فرید بود.

 

از سال 83، زنان زیادی گم می شدند و جنازه شان را چند روز بعد پیدا می کردند. بیشتر آنها با زدن ضربه به سر کشته شده بودند. نبود مدرک کافی نتوانست کار قاتل را مختل کند. چهاردهم فروردین 87، آغاز جدی گرفته شدن قتل های زنجیره ای بود. در این روز مردی با مراجعه به اداره آگاهی اعلام کرد که مادر پنجاه ساله اش به نام «کامله» از روز قبل که از خانه خارج شده دیگر بازنگشته است. چند روز بعد جسد کامله در یکی از نهر های اطراف محل زندگی اش پیدا شد. این زن بخت برگشته هم در اثر ضربات سختی که به سرش خورده و جمجمه اش را له کرده بود، جان خود را از دست داده بود.

 

در فاصله های زمانی کوتاهی از اردیبهشت تا خرداد 87، قتل های مشابهی اتفاق افتاد. هنوز اثری از قاتل اصلی پیدا نشده بود تا این که بیست وششم تیرماه 87، زنی با مراجعه به پلیس اعلام کرد از سوی یک مرد مورد حمله قرار گرفته است. این زن سی وسه ساله که فوزیه نام داشت، در شکایتش اعلام کرده بود در منطقه بهمن شیر از سوی مردی با چاقو مورد حمله قرار گرفته و مرد بعد از زدن ضربه به او در حالی که گمان می کرد او جان باخته محل را ترک کرده است. فوزیه پس از دیدن تصاویر افراد سابقه دار عکسی را نشان داد و ادعا می کرد همان فرد ضارب است. عکس متعلق به مردی چهل ساله به نام «فرید بغلانی» بود که پیش از این نیز به عنوان مظنون دستگیر شده، اما به دلیل نبود شواهد و مدارک کافی آزاد شده بود.

 

او پس از دستگیری سکوت اختیار کرد و هیچ یک از اتهاماتش را نپذیرفت تا این که پس از مواجهه حضوری با فوزیه لب به اعتراف گشود و به زدن ضربه به او اعتراف کرد، اما این تازه آغاز ماجراهایی بود که فرید با دست خودش ساخته بود. هر قدر جلسات بازجویی ادامه پیدا می کرد بخش های بیشتری از تکه های پازل به هم ریخته قتل های سال های قبل بهمن شیر کنار هم قرار می گرفتند و معماهای بسیاری حل می شدند.

 

این قاتل روان پریش در اعترافاتش عنوان کرد، 16زن را زمانی که پس از کار با دوچرخه در نخلستان های اطراف گردش می کرده گیر می انداخته و با ضربات متعدد به سرشان آنها را به قتل می رسانده است. «اولین قتلم را اواخر سال ۸۳، در خرمشهر انجام دادم. زن شصت ساله ای به نام «نوریه پورعلی» را هنگامی که در نخلستان تنها در حال قدم زدن بود، به قتل رساندم. پس از قتل درحالی که بشدت ترسیده بودم، از آنجا گریختم. بعد از این جنایت تا چند روز عذاب وجدان داشتم تا این که برای آرام کردن آتش کینه وجودم، تصمیم به قتل های دیگر گرفتم. بنابراین یکم شهریور ۸۴، در حال عبور از نخلستان های نزدیک «شط» دختربچه تنهایی را دیدم. همان موقع دختر ده ساله، «ایران دریس» را با ضربه سنگین میله آهنی از پا درآوردم، اما هنگام فرار از آنجا ناگهان متوجه حضور حسین، پسرعموی ده ساله «ایران» شدم. به همین دلیل شاهد جنایت را نیز به قتل رساندم.»

 

خدیجه مقدم، لمیعه سواری بیست وهشت ساله، فاطمه ناصری دوازده ساله، مریم حدادی یازده ساله، سیده عاطفه پورمحمد 9 ساله، ندیمه معارضه چهل ساله، امینه شفیعی چهل وپنج ساله، خدیجه رئیسی پنجاه ساله، فاطمه کروشات 9ساله، خدیجه بغلانی دوازده ساله و زنی به نام مهین، قربانیان متعدد این قاتل زنجیره ای بودند که در طول چهار سال جان خود را در نخلستان های اطراف بهمن شیر از دست دادند.

 

فرید در پایان اعترافاتش گفت: «هیچ کدام از طعمه هایم را از قبل نمی شناختم و آنها را هنگامی که در حال کار کردن در نخلستان ها، چیدن علف در کنار رودخانه یا دوچرخه سواری بودند، انتخاب کرده و به قتل می رساندم. میله آهنی را نیز پس از هر قتل در گودالی که ساخته بودم، مخفی می کردم.»

 

او در اعترافاتش گفته بود که مادرش او را بشدت آزار می داد و همین باعث شد تا او از همه زن ها کینه به دل بگیرد. «من کارگری ساده بودم و در خانه پولدارهای شهر باغبانی می کردم. آن دوران بود که به چند زن حمله کردم و به همین دلیل دستگیر شدم.» فرید دوبار به اتهام آزار زن ها دستگیر شد. بار اول محکوم نشد، اما بار دوم به پنج سال زندان محکوم شد. «در همان زندان به این نتیجه رسیدم که باید زنان را بکشم. اگر آنها را فقط کتک می زدم و اذیت می کردم دوباره به زندان می افتادم، اما با کشتن آنها هیچ مدرکی از خود به جا نمی گذاشتم.»

 

فرید بغلانی که روزنامه ها به او لقب «قاتل دوچرخه سوار» را داده بودند، پس از محکوم شدن در دادگاه به 13بار قصاص نفس محکوم شد. تا این که عاقبت صبح روز شنبه، بیست ودوم آبان 89، در محوطه زندان کارون اهواز به دار آویخته شد و پرونده قتل های زنجیره ای آبادن با مرگ او برای همیشه بسته شد.