گزارش الجزیره : مسلمانان میانمار "روهینگا"، مهاجران بی یاور

حوادث تازه ترین قسمت از سریال "فاجعه روهینگا" در فصل تابستان سال جاری میلادی رنگ و رویی خونبارتر از پیش به خود گرفت و از خشونت و تروریسم راهبان بودایی در حق اقلیت "روهینگا"، خودداری نظام حاکم در میانمار از به رسمیت شناختن آنها، عدم تمایل کشورهای همسایه برای کمک به این مسلمانان و مواضع بین المللی و منطقه ای مبنی بر صدور بيانیه های محکومیت پرده برداشت.

کشورهای منطقه و جهان جهت خالی نبودن عریضه تنها به صدور بیانیه هایی بسنده کردند که نمی تواند از ریختن خون اقلیت "روهینگا" جلوگیری کرده، به یاری آوارگان آمده و به آنها پناهگاه داده، گرسنگان را سیر کرده و از ناموس آنها محافظت کند.

با وجود سرپوش گذاشتن مسئولان میانمار، برخی گزارش ها نشان می دهند که از ماه ژوئن سال جاری تاکنون بیش از 20 هزار مسلمان در خشونت های این کشور کشته شده اند، این در حالی است که آمارهای منتشر شده از سوی برخی نهادهای مستقل تعداد قربانیان اقلیت "روهینگیا" طی شش ماهه اخیر را 70 هزار تن برآورد می کنند.

در حالی که از جمعیت 60 میلیون نفری میانمار بین پنج تا هشت میلیون تن مسلمان هستند که 70 درصد آنها تنها در ایالت "راخان زندگی می کنند، عوامل جغرافيایی با عوامل تاريخی، قومی، سياسی، منطقه ای و بین المللی تداخل پیدا کرده، پیچیدگی فاجعه "روهینگا" بیشتر شده و طی سال های متمادی از سوی جهانیان نادیده گرفته شد، تا جایی که این فاجعه به حد پاکسازی قومی و نسل کشی در برابر دیدگان جهانیان رسید.

قسمت آخر این فاجعه یادآور قتل عام اقلیت "روهینگا" در سال 1942 میلادی از سوی راهبان بودایی و با حمایت استعمارگران انگلیسی است، جایی که در آن سال نزدیک به 100 هزار مسلمان در شمال ایالت "راخين" (اراكان پیشین) قتل عام شده و از آن هنگام تاکنون افراد این اقلیت فراموش شده در رنج و عذاب هستند، چرا که آنها در ميانمار نه تنها از حقوق شهروندی محروم هستند، بلکه همواره در معرض پاکسازی قومی، کشتار، تجاوز و کوچاندن اجباری قرار داشته و دارند.

بدتر شدن وضعیت مسلمانان "روهینگا" پس از استقلال میانمار از استعمار انگلیس در سال 1948 میلادی دور از ذهن نبود و همین مساله نیز اتفاق افتاد، جایی که در معرض بدترین انواع سرکوب و شکنجه قرار گرفته و قانون تابعیت و شهروندی صادره در سال 1982 میلادی نیز این وضعیت را بدتر کرد، قانونی که با انتزاع حقوق شهروندی و تابعیت از اقلیت "روهینگا" در واقع اصول و مبانی بین المللی را زیر پا گذاشت.

قانون تابعیت و شهروندی میانمار همچنین مسلمان "روهينگا" را از داشتن املاک، فعالیت تجاری، استخدام در ارتش و نهادهای دولتی، مشارکت در انتخابات پارلمانی، تشکیل سازمان ها و فعالیت های سياسی محروم کرد.

دولت ها و نظام های حاکم در ميانمار نیز علاوه بر اخذ مالیات سنگین از مسلمانان این کشور و ممانعت از ادامه تحصیل آنها در دانشگاه ها، قوانینی اتخاذ کرده تا رفت و آمد و حتی ازدواج افراد اقلیت "روهینگا" را محدود کند.

برخی گزارش ها نیز نشان می دهند که دولتمردان میانمار از سال 1988 میلادی اقدام به احداث مناطقی مسکونی تحت عنوان "روستاهای نمونه و ایده آل" در شمال ایالت "راخين" کرده اند تا خانواده های بودایی را برای سکونت در این ایالت مسلمان نشین تشویق کرده و در نتیجه آنها را جایگزین مسلمانان کنند.

این در حالی است که فعالان حقوق بشر اقليت "روهينگا" در ميانمار، تعداد آوارگان این اقلیت مسلمان را که طی شش دهه گذشته از ایالت "راخین" در غرب این کشور اخراج شده و به کشورهای مختلف جهان پناهنده شده اند، بیش از دو میليون تن برآورده می کنند.

به دلیل نبود امکانات لازم جهت تحصیل مسلمانان ميانمار در ایالت "راخین" و سایر کشورهای جهان، تعداد کمی از آنها توانسته اند تحصیلات آکادمیک داشته و مدارک دانشگاهی داشته باشند که از جمله این افراد می توان به دكتر "عبدالحميد موسى علی"، دانشمند فیزیک از اقلیت "روهینگا" اشاره کرد، دانشمندی که چاره ای نداشت جز اینکه بیشتر از رشته تخصصی خود، به فعالیت در زمینه دفاع از مردمان اقلیت "روهينگا" بپردازد.

از سوی دیگر، دین، باور و عقیده مسلمانان "روهینگا" در میانمار نیز از اقدامات خشونت آمیز در امان نبود، جایی که گزارش های مختلف نشان می دهند که دولتمردان ميانمار مساجد و مدارس دينی موجود در مناطق سکونت اقلیت "روهينگا" را ویران ساخته، از به کارگیری بلندگوها برای اذان جلوگیری کرده و به اکثریت مسلمانان این کشور اجازه نمی داد فريضه حج را به جا بیاورند.

در همین راستا، نهادهای امنيتی ميانمار با تعقیب روحانیون مسلمان و طلاب علوم دینی در ایالت "راخین"، ده ها تن از آنها را روانه زندان کردند، مساله ای که باعث شد گروه "طالبان" پاكستان واکنش نشان دهد و تهدید کند که جهت حمایت از اقلیت مسلمان "روهینگا" به ميانمار حمله خواهد کرد.

منابع موثق از میانمار نیز اعلام کردند که دولتمردان این کشور با اجرای طرحی سازماندهی شده، از ورود مسلمانان به مساجد جهت اقامه نماز جلوگیری کرده و این مساله طی ماه مبارک رمضان نیز از شدت بیشتری برخوردار بوده است.

با وجود باز شدن تقریبی فضای سیاسی در ميانمار طی سال های اخير، وضعیت مسلمانان "روهينگا" نسبت به قبل بدتر شده و به دلیل سرکوب و شکنجه گروهی آنها، فاجعه این اقلیت به تیتر نخست اخبار جهان تبدیل شده است.

سرکوب شدید مسلمانان میانمار در ماه مه گذشته و هنگامی که آنها را متهم کردند به یک زن بودایی تجاوز کرده و سپس وی را به قتل رسانده اند، از سر گرفته شد، جایی که نیروهای پلیس این کشور سه تن از اقلیت "روهینگا" را بازداشت کرده و خشونت های پس از آن نیز باعث کشته شدن ده ها تن از این اقلیت مسلمان شد.

در حالی که نهادهای دولتی میانمار آمار واقعی تعداد مسلمانان کشته شده در این کشور را منتشر نمی کند و رسانه های میانمار نیز در ابتدای خشونت ها، اقلیت "روهینگا" را تروریست و خائن خواندند، سازمان عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر مدتی پیش اعلام کردند که نیروهای امنیتی در میانمار تعداد زیادی از مسلمانان این کشور را بازداشته کرده و خانه های آنها را ویران ساخته است، مساله ای که باعث شد هزاران تن از اقلیت "روهینگا" تلاش کنند با عبور از رودخانه "ناف"، خود را به کشور "بنگلادش" برسانند، که در این میان تعدادی از آنها جان خود را از دست دادند.

گزارش اخیر کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل نیز حاکی از آن است که اقلیت مسلمان "روهينگا" در میانمار در معرض انواع مختلف آزار و اذیت همچون کار اجباری، اجحاف، محدودیت رفت و آمد، محرومیت از حق اقامت، قوانین سخت برای ازدواج و مصادره اراضی قرار دارند.

در گزارش کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل در مورد اقلیت "روهینگا" که این سازمان آن را یکی از مظلوم ترین اقلیت های جهان می داند، آمده است که این وضعیت باعث فرار تعدادی از مسلمانان میانمار به کشورهای دیگری شده که متاسفانه از آنها استقبال نکرده و از ورود افراد این اقلیت مظلوم به خاک خود جلوگیری می کنند.

با وجود اعتراف سازمان ملل به وضعیت فاجعه آمیز مسلمانان ميانمار، "تين سين"، رئيس جمهوری این کشور هیچ اقدام مثبتی در مورد آنها اتخاذ نکرده و حتی از این سازمان خواست تا آنها را در اردوگاه های پناهندگان اسکان دهد، جایی که در گفت و گو با "آنتونيو گوتيرز"، کمیسر ارشد سازمان ملل در امور پناهندگان اظهار کرد: راه حل مساله افراد این قومیت عبارت است از اسکان آنها در اردوگاه های پناهندگان و یا اینکه از کشور اخراج شوند!

رئيس جمهوری ميانمار که سیاست هایی در حق مسلمانان این کشور اتخاذ کرد که می توان آنها را عامل پاکسازی قومی دانست، تاکید کرد: پذیرش افراد "روهینگا" که به صورت غیر قانونی وارد کشور شده و از نژاد ما نیستند، اصلا قابل قبول نیست، باید آنها را که تعدادشان 800 هزار نفر است، در اردوگاه ها قرار داد و سپس به مرز بنگلادش ببریم.

بحران کنونی اقلیت مسلمان "روهینگا" در میانمار همچنین پرده از این مساله برداشت که "آنگ سان سو چی"، رهبر مخالفان این کشور نیز با سکوت خود و صحبت نکردن در مورد نقض حقوق مسلمانان "روهينگا" از سوی نظامیان، راهبان بودایی و دولتمردان میانمار، در واقع سازش کرده و در این مساله همدست می باشد.