خرس خاله‌های اشعری به لبخند و صلح با معاویه زمان دل بسته‌اند

 گروه سیاسی «تیتریک»؛ شبکه خبری دانشجویان البرز (اسنا) طی یادداشتی نوشت:  اگر به تاریخ رویارویی جمهوری اسلامی ایران و آمریکای خبیث رجوع شود، مشاهده می‌شود که همواره مردم فهیم و همیشه گوش به فرمان رهبری، در حساس‌ترین مقاطع تاریخی این سرزمین همواره پشتیبان دین، مذهب و رهبری بوده‌اند. چه در مقاطعی که کشور با چالش‌های داخلی نظیر فتنه ۸۸ دست و پنجه نرم می‌کرد و چه در چالش‌های خارجی که مصداق واقعی این ادعا حضور پر شکوه ملت در جبهه‌ها حق الیه باطل می‌باشد.

اما حقیقت این است که مرگ بر آمریکا هرچند در گفتمان انقلاب اسلامی به طور غیرقابل‌انکاری هویدا است ولی متأسفانه وابستگی صنایع و معیشت مردم به خارج از مرزهای ایران اسلامی همواره مثال نقضی در بست همه‌جانبه مرگ بر امریکا در جامعه می‌باشد.
هنگامی که تحریم‌هایبی‌رحم بر ملت می‌تاختند، بزرگی علم اقتصاد مقاومتی را برافراشت و فرمود : «چشممان به دست دشمن نباشدکه کی تحریم رابر‌می‌دارد. به درک!! نگاه کنیم ببینیم خودمان چه کارمی‌توانیم انجام دهیم.»

آری او راست می‌گوید باید ببینیم خودمان چه کاری می‌توانیم انجام دهیم.
بسیاری از توانمندی‌های فرزندان این امت اسلامی را در حوزه‌های مختلف علمی و صنعتی می‌دانید که دیگر نیازی به تکرار نیست. اما آنچه جای سؤال دارد این است که با وجود این توانمندی‌ها پس چرا افکار عالمان و صنعتگران، جامع عمل نمی‌پوشد؟

جواب این سؤال را باید در عملکرد مدیران و تصمیم سازان جست و جو کنیم.
اگر ما به درستی مفهوم اقتصاد مقاومتی را درک کرده باشیم، می‌دانیم که مفهوم آن اتکا به تولید و محصولات داخلی و همت گماردن به صادرات و نه به واردات به منظور افزایش ذخیره ارزی و اعتبار اقتصادی و همچنین ایجاد گردش مالی مناسب میان بنگاه‌های مالی و هدفمند کردن و کنترل نقدینگی می‌باشد که در نهایت رشد اقتصادی را به دنبال دارد. اما آنچه ما را سردرگم می‌کند پیدا کردن رابطه منطقی میان عملکرد اقتصادی دولت به اصطلاح اعتدال گرا و آنچه برای تحقق اقتصاد مقاومتی نیاز است، می‌باشد.

افزایش نرخ سود تسهیلات بانکی، تخصیص ندادن یارانه انرژی برای کارگاه‌ها و کارخانه‌ها، هزینه‌های اضافی واسراف در جشن روز زن در سعدآباد، واردات اقلام غیرضروری، تعطیلی مراکز پژوهشی، کاهش تعرفه واردات و اخیراً انعقاد ترکمن چای اقتصادی با کشور ترکیه همه و همه نمایانگر این مسئله است که دولت اراده لازم را برای اجرای سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی ندارد.

در حالتی که نیاز به حمایت دولت برای اوج گرفتن کسب‌ و کارهای کوچک و مشاغل خانگی که هم به اقتصاد مردم و هم به هدایت نقدینگی و مهار تورم و از طرفی به تحقق اقتصاد مقاومتی کمک می‌کند، عملکرد اقتصادی دولت، متولیان این حوزه‌ها را غافلگیر کرده است.

ما سرهنگ‌های بی‌سواد این ادعای حقوق‌دان را تصدیق می‌کنیم که تحریم‌های ظالمانه و سوء مدیریت‌های داخلی، مردم را رنجانده است و بر کشور فشار وارد می‌کنند. اما آیا در مدتی که از عمر دولت می‌گذرد تمام تمرکز دولت صرف مذاکرات نشده است؟ پس مدیرت داخل چه؟ چه زود شعارها و وعده‌های اقتصادی فراموش شده است. آیا وعده‌های انتخاباتی واردات زین اسب و قلوه‌سنگ بود؟

آن‌هایی که دنبال به قول خودشان ارتقای وجه ایران در جهان بودند در این مدت جز «همه گزینه ها روی میز است»، «تحریم های فلج کننده»، «دروغگویی در دی ان ای ایرانی ها است» و امثال این‌ها نصیبشان شده است؟
روزگار غریبی است. معاویه زمان به جای کاخ سبز در کاخ سفید سکنی گزیده است. مردم درد دیده عدالت می‌خواهند. سپه‌سالاران سپاه علی با رشادتشان نفس سربازان معاویه زمان را بریده‌اند. خرس خاله‌های اشعری به لبخند و صلح با معاویه زمان دل بسته‌اند و علی می‌گوید من دیپلمات نیستم.