نقش پررنگ پرستار در تیم درمان/ لبخند و رضایت بیمار در ترک بیمارستان، بهترین لحظه زندگی یک پرستار است

گروه استانی «تیتریک»؛ عطیه پیروز ملکی سوپروایزر بیمارستان امام خمینی کرج با سابقه ی 18 سال کار در شغل پرستاری گفت: علت اینکه من رشته پرستاری را انتخاب کردم این بود که من در کنکور رشته پرستاری قبول شدم وگرنه علاقه ای نیز به این رشته نداشتم.

وی در خصوص رضایت از شغل پرستاری عنوان کرد :رضایت از شغل یک محدوده بزرگی را در بر می گیرد از لحاظ اجتماعی پرستاری متاسفانه جایگاهی در جامعه ندارد چون در اجتماع جایگاه پرستاری خیلی ضعیف دیده شده است از لحاظ فرهنگی نیز به همین صورت است، از لحاظ دریافتی و حقوق و مزایا باز هم راضی نیستم زیرا با توجه به سختی کار پرستاری حقوق و مزایا متناسب با زحماتی که این قشر تحمل می کنند نیست از طرفی از لحاظ روحی و روانی بسیار تحت فشار هستند ولی از لحاظ معنوی راضی هستم.

پیروز به ویژگی های یک پرستار خوب اشاره کرد و گفت: مهمترین ویژگی به نظر من ، هر کسی در هر جایگاهی باید علاقه داشته باشد که البته من نداشتم ولی وقتی در جایگاه شغل پرستاری قرار می گیرید حس مسئولیت و تعهد کاری مهمترین ویژگی برای یک پرستار است که به صورت عامیانه وجدان کاری می شود که با این وجدان کاری می تواند خدمات ارزنده ای به بیماران عرضه کند و ارائه خدمت به بیماران هم بر اساس علم باشد و هم بر اساس تعهد و وجدان کاری.

وی خاطر نشان کرد: شغل پرستاری در زندگی شخصی تک تک پرستاران هم تاثیر مثبت دارد و هم تاثیر منفی. تاثیرات مثبت این است که ما به عنوان یک مشاور در خانواده های خودمان تبدیل می شویم ، مشورت های خوبی به دوستان ، آشنایان ، افراد فامیل و … می دهیم و خدا را شکر در این زمینه در خانواده خیلی موثر هستیم و رضایت خانواده را به همراه داریم ولی از لحاظ تاثیرات منفی باید بگویم کسی که شغل پرستاری را انتخاب می کند زندگی اش با شغلش گره می خورد یعنی همه چیز اول کار می شود بعد زندگی .یعنی اگر تصمیم به رفتن مهمانی، مسافرت دارد یا فرزندش مریض می شود ، فرد پرستار بیمار می شود و در شرایط بحرانی که نیاز است استراحت کند باید فرد پرستار در شیفت کاری خود حضور داشته باشد و به بیماران خدمت کند باید کارش را با زندگی اش هماهنگ کند و تعهد و وجدان کاری در زندگی یک فرد پرستار اولویت دارد.

سوپروایزر بیمارستان امام خمینی تاکید کرد:یک پرستار خوب اولا باید علم داشته باشد که مهارت لازم را پیدا کند در کنار آن تعهد و معنویت را داشته باشد یعنی آن حس انسان دوستی وجود داشته باشد در نتیجه هر کدام از اینها نباشد یک پرستار موفق نیست و علم و مهارت و حس انسان دوستی مکمل و تکمیل کننده ویژگی یک پرستار است.لذا یک پرستار باید دانش داشته باشد که با تمرین و ممارست تبدیل به مهارت شود که در کنار این مهارت باید حس انسان دوستی وجود داشته باشد .

وی در خصوص برخورد خشن برخی از پرستارها با بیماران اظهار داشت: پرستاران در طی سالیان سال شیفت های مختلف کاری را باید تجربه کنند با خستگی های متعدد باید تعهد کاری خودشون را حفظ کنند یعنی اگر من بخواهم برای شما از خاطرات بزرگ کردن فرزندم بگویم قطعا شما شغل پرستاری را با شنیدن این خاطرات کنار می گذارید و تک تک پرستاران اگر بخواهند تحت فشار بودن ها را در نظر بگیرند یعنی خشم زمانی بروز می کند که شما تحت فشار هستید ، بد اخلاقی زمانی بروز می کند که فرد فشار زیادی را تحمل می کند و ذهنش دیگر پاسخگو نیست .

پیروز تاکید کرد: پرستارها با توجه به اینکه شب کاری دارند یعنی ما یک شب در میان شب ها شیفت داریم بی خوابی را تحمل می کنیم ولی یک نفر که یک شب مریض دارد عصبی است زیرا یک شب نخوابیده است پس یک پرستار یک شب در میان چه جوری بی خوابی را تحمل می کند . ما پرستارها سعی می کنیم خودمون را جای بیماران و همراه بیمار قرار دهیم چون ما باید آرامش را برقرار کنیم آرامش دهنده باشیم مضطرب کننده نباشیم ولی برخی اوقات بیمار و همراه بیمار خودشون را جای پرستار قرار دهند.

وی افزود: یک پرستار با درد بیماران درد می کشد ، با رنجشون رنج می کشیم ، با خوشحالی شون خوشحال می شویم. بهترین لحظات زندگی ما زمانی رقم می خورد که بیمار با لبخند از ما خداحافظی می کند و می رود و آثار آرامش و خوشحالی را در وجودشان می بینیم .

پیروز در ادامه صحبت های خود به یک خاطره اشاره کرد: من پرستار اورژانس بودم بیماری را آوردند که بچه ی 5 ساله بود که از مشهد بر می گشتند اسم پسر حسین بود که در راه برگشت از مشهد تصادف کرده بودند بچه سطح هوشیاری پایینی داشت بچه خیلی صدمه دیده بود و ما نمی توانستیم بچه را جابه جا کنیم پزشک بیهوشی آمدند بیمار را معاینه کردند مادر بیمار بیرون از اتاق شدیدا گریه می کرد و امام حسین و امام رضا را به طور مکرر صدا می کرد و می گفت ا امام رضا این زائر تو بود حسینم را به من برگردون . باور کنید من آمپول بچه را می زدم و گریه می کردم من از آن پرستارهایی هستم که خودم را خیلی کنترل می کنم پزشک بیهوشی به من گفت تو داری گریه می کنی؟پرستار هستید و گریه می کنید ؟ و من در پاسخ به پزشک بیهوشی گفتم: من پرستارم ولی مادر هم که هستم . این خاطره در ذهن من همیشه هست و آن روز ذهن من درگیر این بچه بود چون با ناله ی یک مادر ، مادری که فرزندش همسن فرزند من بود درد کشیدم و واقعا خیلی سخت بود.

وی در پایان از مسئولین درخواست کرد: از صدا و سیما و خبرنگاران محترم تقاضا داریم که جایگاه پرستاری را در حد یک آمپول زن در جامعه تبیین نکنند و یک گله نیز دارم که یک روزنامه پرتیتراژ ی پرستار را فقط با یک آمپول نشان می دهد ،رسانه ها باید به مردم آگاهی دهند که پرستارها ، کارشناس هایی هستند که چهار سال همه دوره ها و واحدها را در دانشگاه گذرانده اند و یک فرد تحصیل کرده هستند که در جامعه مشغول کار هستند و به بیماران خدمت می کنند لذا رسانه ها جایگاه پرستاری را در جامعه با آگاه کردن مردم روشن کنند . دوما اینکه از مسئولین و وزیر محترم بهداشت و درمان و پزشکی درخواست می کنم واقعا پرستارها را ببینند حجم زیادی از کار درمان بر دوش پرستارها هست و پرستارها زیر این حجم کاری در حال نابود شدن هستند ولی کسی نیست که این ها را ببیند. نقش پرستار در تیم درمان بسیار پررنگ است و باید به پرستارها بهاء داده شود.