BBC: بمب هسته‌ای ایران، آمریکا و اسرائیل را به جان هم انداخت!
سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل، چه در عرصه سیاست چه در عرصه نظامی، همکاری نزدیک دارند. فراتر از آن، سیاستمداران اسرائیلی مدام سعی دارند کشورشان [سرزمین های اشغالی] را شعبه‌ای از "دنیای آزاد" معرفی کنند، شعبه‌ای که در یک محله ناجور واقع شده است.
آمریکا برای دفاع از اسرائیل به آن ها پول و سلاح می‌دهد. رشته‌هایی بی‌شمار، چه دولتی چه خصوصی، ابرقدرت جهانی را به متحد اصلی‌اش در خاورمیانه پیوند می‌زنند.
لابی‌های طرفدار اسرائیل مثل کمیته روابط عمومی آمریکا-اسرائیل (AIPAC)، چه در انتخاب نمایندگان کنگره آمریکا، چه در جمع کردن پول از خیریه‌ها و ثروتمندان یهودی-آمریکایی برای اسرائیل، نقشی اساسی بازی می‌کنند.
با این مقدمه، عجیب نیست که هر دست‌اندازی در روابط آمریکا و اسرائیل خبر است و وضعیت فعلی را قطعا می‌توان دست‌انداز حساب کرد، اگر بیش از آن نباشد.
ماجرا از این قرار است که کنگره آمریکا بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، را برای سخنرانی دعوت کرده. سخنرانی قرار است سوم مارس باشد، دقیقا دو هفته پیش از انتخابات پارلمانی اسرائیل که آقای نتانیاهو امیدوار است برای چهارمین دوره به مقام نخست‌وزیری برسد.
اما دعوت نه از طرف کاخ سفید که از طرف جان بینر، سخنگوی مجلس نمایندگان از حزب جمهوریخواه بوده. ناگفته پیداست که کاخ سفید از این که در جریان قرار نگرفته خشمگین است.
رقبای آقای نتانیاهو در اسرائیل هم همین‌طور. می‌گویند این سفر ارتباطی به خطر بلندپروازی هسته‌ای ایران – که موضوع سخنرانی آقای نتانیاهو است – ندارد، بلکه صرفا کمکی است از طرف یاران و هم‌فکران محافظه‌کار او در واشنگتن، که در آستانه انتخابات به او در یکی از باشکوه‌ترین صحنه‌های سیاسی جهان تریبون داده‌اند.
موضوع "ایران و بمب" در سال‌های اخیر از مهم‌ترین محورهای فعالیت سیاسی نتانیاهو بوده است. او حالا نگران است که گروه موسوم به ۱+۵ (یعنی پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل – آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه – به‌علاوه آلمان) تا اواخر ماه مارس با ایران به توافق برسند و آن توافق برای قدرت‌های جهانی قابل‌قبول، اما برای اسرائیل غیرقابل‌قبول، باشد.
بنابراین وقتی آقای نتانیاهو پشت آن تریبون در کنگره آمریکا قرار بگیرد، حرف برای گفتن زیاد خواهد داشت.
دخالت دوجانبه
واقعیت این است که دولت اوباما در روزهای بهتر از این هم دل خوشی از آقای نتانیاهو نداشته است. در مورد ایران هم با تحلیل نخست‌وزیر اسرائیل موافق نیست. اما این بار مسئله دیگری هم در میان است.
در ماجرای سخنرانی در کنگره، آقای نتانیاهو عملا خودش را در صف جمهوری‌خواهان و در برابر کاخ سفید قرار داده است. چنین اقدامی را می‌توان به مداخله در سیاست داخلی آمریکا تعبیر کرد.
در سوی دیگر، به نظر می‌رسد نمایندگان جمهوریخواه کنگره هم با دعوت از آقای نتانیاهو، درست در گرماگرم کارزار انتخاباتی اسرائیل، در سیاست داخلی آن کشور مداخله کرده‌اند.
سال گذشته خبری در رسانه‌ها منتشر شد که یک مقام آمریکایی – که نامش فاش نشد – نتانیاهو را "بزدل" نامید. این بار اما دولت آمریکا رسما اعلام کرده تصمیم نخست‌وزیر اسرائیل برای سخنرانی در کنگره را "مخرب" می‌داند.
آیا آن‌طور که سناتور جان مک‌کین گفته، این بدترین دوران روابط دو کشور است؟ قاعدتا خیر.
روابط آمریکا و اسرائیل چند بار شدیدا خراب شده است: در دوران ریاست‌جمهوری آیزنهاور (بحران سوئز)، در دوران ریاست‌جمهوری فورد، و در دوران ریگان و جورج بوش پدر – به بیان دیگر در دهه‌های پنجاه و هفتاد و نود میلادی.
اما روابط هر بار به حالت عادی برگشته، و این بار هم برخواهد گشت.
اما باید دید دفعه بعد که آقای اوباما و آقای نتانیاهو ملاقات می‌کنند، حرکات دست و چهره و به‌طور کلی بدن‌شان چگونه است. البته این ملاقات در این سفر اتفاق نمی‌افتد. کاخ سفید گفته سفر آقای نتانیاهو زیادی به انتخابات اسرائیل نزدیک است.
در مجموع می‌شود گفت آقای نتانیاهو با این سخنرانی، پیش از آن‌که حتی پایش به کنگره برسد و بخواهد گلویش را صاف کند، مشکلات سیاسی فراوانی آفریده است. بهتر است دست‌کم حرف قابل‌توجهی برای عرضه داشته باشد.
