مقایسه عجیب اتهام زنی هاشمی به مجلس و گلایه امام(ره) ازبرخی نمایندگان
حضرت امام خمینی(ره) در آبانماه سال 65 در یکی از شدیدترین عتابهای خود به برخی از نمایندگان مجلس، لحن آنان را با لحن اسرائیل مقایسه کردند و حتی بدتر دانستند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی، متن سوال نمایندگان و واکنش امام(ره) به آنها به شرح زیر است:
متن سوال 8 نماینده مجلس شورای اسلامی
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
احتراماً تقاضا دارد به وزیر محترم امور خارجه ابلاغ گردد تا طبق اصل 88
قانون اساسی در مهلت مقرر در مجلس حاضر و به سوالات ذیل پاسخ دهند.
1. با توجه به اینکه وزارت امور خارجه عهده دار اجرای سیاست خارجی
جمهوریاسلامی است و تعیین خط مشی با مقام معظم رهبری و مجلس شورای اسلامی
است، در رابطه با جنجال تبلیغاتی از داخل و خارج کشور در خصوص ارتباط با
دولت آمریکا اعلام دارند که این ارتباط در چه سطحی صورت پذیرفته است.
2. نظر به اینکه مجلس شورای اسلامی هیچگونه اطلاعی از این فعل و
انفعالات نداشته اند، اعلام دارند چه مقامی یا مقاماتی تصمیم به این تماس و
ارتباط گرفته اند.
3. شنیده می شود افرادی خارج از کادر وزارت امور خارجه با هیأت آمریکایی
تماس گرفته و مذاکره نموده اند، لطفاً اعلام دارید که این افراد مأموریتی
از جانب وزارت امور خارجه داشته اند یا خیر و در صورتی که پاسخ منفی باشد
مجوز قانونی تماس و ارتباط افراد مذکور کدام است؟
4. جریان سفر هیأت آمریکایی به ایران به چه صورت و با چه کیفیتی صورت
پذیرفته و چه کسانی در ایران با آنها مذاکره نموده، محور مذاکرات چه بوده و
مذاکرات به چه تصمیماتی منجر گردیده است.
5. ضمناً موضوع قبلاً با وزیر محترم امور خارجه در میان گذاشته شده و پاسخ مشارالیه مقنع نبوده است.
سیدمحمد خامنه ای، سید احمد حسینی سیرجانی -جلال الدین فارسی- نیکروش- موسویان- حسنعلی النجفی رهنانی- فهیم کرمانی (با سوال بند چهارم موافقم-) اسرافیلیان.
واکنش امام(ره) به سوال نمایندگان مجلس:
الان تسابق می‌کنند تمام کشورهای بزرگ برای رابطه پیدا کردن با ایران، این چی است؟ این افراد ایران است؟ این جمعیت کثیر ایران است؟ ایران جمعیتی ندارد در مقابل عالم. این ایمان جوانهای ماست، این برکات رسول اکرم است، این برکات امام صادق است. این برکاتی است که چشم دنیا را خیره کرده است و همه را مضطرب کرده. آنهایی که گمان می‌کردند که با یک تشر ایران را می‌توانند چه بکنند، گمان کردند که حالا هم زمان قاجار است. حالا هم زمان پهلوی است که مردم بیدار نبودند. امروز زمان بیداری مردم ماست، زمان هوشیاری و شکوفایی ایمان است در این کشور. ولذا، می‌بینید که الان هر رادیویی را باز کنید از خارج، از هر گوشه عالم راجع به قضایای آمریکا و راجع به خضوع او در مقابل ایران صحبت می‌کنند و حرفها را هم می‌زنند.
درعین حال انسان می‌بیند که در حالی که کاخ کرملین به لرزه درآمده است و کاخ سیاه سیاهپوش شده است و می‌خواهند توجیه کنند هی حرف‌های خودشان را و هی از این‌ور به آن‌ور می‌زنند که توجیه کنند. مع‌الاسف، بعض از اشخاصی که در خود ایران هستند، توجه به مسائل یا ندارند یا معتمدند. اینها هم به تبعیض از تبلیغات آنها، آنها هم با همان لسان، اینجا تبلیغ می‌کنند. من نمی‌خواهم در این روز مبارک اسباب افسردگی اشخاص بشوم، لکن می‌خواهم عرض کنم چرا این قدر ما عقب افتاده هستیم؟ چرا ما باید به واسطه اغراض نفسانیه این قدر خودمان را ببازیم؟ چرا باید وقتی که دنیا به تزلزل در آمده‌است برای این بی‌اعتنایی ایران به کاخ سفید و سیاه، چرا ما باد توجیه کنیم مسائل آنها را؟ چرا ما باید این قدر غربزده باشیم یا شیطان‌زده؟
من هیچ توقعی نداشتم از بعض این اشخاص، ولو بعضی‌شان در نظر من پوچ‌اند، لکن از بعضی از این اشخاص که سابقه دارند هیچ توقع نداشتم که در این زمان که باید فریاد بزنند سر آمریکا، فریاد می‌زنند سر مسئولین ما! چه شده است؟ شماها چه‌تان است؟ چه کردید شماها؟ شماها چرا باید تحت تأثیر تبلیغات خارجی واقع بشوید یا تحت تأثیرات نفسانیت خودتان؟ در یک همچون مساله مهمی که باید همه شما دست به هم بدهید و ثابت کنید به دنیا که ما وحدت داریم، وحدت ما این طور شده است و در روزی که هفته وحدت است چرا شماها می‌خواهید تفرقه ایجاد کنید؟ چرا می‌خواهید بین سران کشور تفرقه ایجاد کنید؟ چرا می‌خواهید دو دستگی ایجاد کنید؟ چه شده است شما را؟ کجا دارید می‌روید؟ این تذهبون؟ من نمی‌توانم که آن طوری که می‌خواهم، با شما صحبت کنم و نمی‌خواهم در روز عید رنجش برای شما پیدا کنم، لکن شما انصاف بدهید که در یک همچو وقتی، وقت یک همچو اموری است؟!
لحن شما در آن چیزی که به مجلس دادید، از لحن اسرائیل تندتر است، از لحن خود کاخ نشینان آنجا تندتر است. شما چه شده‌است این طور شدید؟ شما که این نبودید بعضی‌تان. من بعضی‌تان را می‌شناسم، شما این‌طور نبودید. من امیدوارم که شما باز توجه کنید به مسائل، توجه کنید به دنیا، توجه کنید به خودتان، توجه کنید به قدرت خودتان. نشکنید این قدرت را، گرچه شماها نمی‌توانید، لکن نباید یک همچو کاری در ایران بشود... (صحیفه امام، جلد بیستم، صفحه 159، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی)
