بازیگر "دنیا": با «گذر از رنج ها» به آرزویم رسیدم / کرجی هستم

گروه فرهنگی «تیتریک»؛سریال گذر از رنج ها با تمام فراز و نشیب هایی که داشت به پایان رسید و حالا خیلی راحت می توانیم این اثر را نقد کنیم؛ در روزهایی که رسانه ملی ایران به شدت نیازمند ساخت سریال هایی با مضامین اجتماعی و خانوادگی برای مقابله با هجمه سریال های ماهواره ای است، مجموعه هایی روتین چون گذر از رنج ها می توانند، گنج مناسبی برای جذب مخاطبان محسوب شوند.
 
گذر از رنج ها دارای مولفه ای بود که نیاز امروز سینما و تلویزیون ایران به شمار می رود؛ قصه گویی. داستان دنیا، زنی رنج کشیده که از بدو تولد تا کهنسالی ، اوضاع و احوال او روایت شد. در این میان، سریال با تمام نقاط قوتی که داشت، دارای ضعف هایی بود که برخی از مخاطبان را از میانه داستان، پس زد. مهمترین مشکل این سریال، شاید انتخاب بازیگری بود که نقش دنیا را ایفا کرد. البته شیوا طاهری، یک بازیگر تازه وارد است... فریدون حسن پور، با یک ریسک بزرگ، نقش اول این سریال را به دختری سپرده بود که تا به حال، حتی یک ساعت هم آموزش بازیگری ندیده است و تمام تجربیاتش خلاصه می شود در تمرین های سریال گذر از رنج ها.
جدای از بازی مصنوعی برخی از بازیگران، اما نباید از بازی جالب و دیدنی ماه چهره خلیلی و پژمان بازغی، چشم پوشی کرد. دو بازیگری که در طول فیلم با نقش آفرینی حرفه ای و پر و پیمان خود، به دو کاراکتر کتایون و مهندس، جان بخشیدند و تماشای سکانس های مربوط به این دو نقش را با رضایت کامل، همراه کردند.
خبرگزاری شبستان برای شنیدن تجربیات بازیگر نقش دنیا در سریال گذر از رنج ها، گفتگویی با شیوا طاهری انجام داده که در ادامه از نظر می گذرد.

چگونه شد که برای نقش دنیا ، انتخاب شدید؟
از  دوران کودکی به بازیگری علاقه‌مند بودم و همیشه آرزو داشتم که بازیگر شوم، اما دست آخر تحصیلاتم به سمت و سوی دیگری کشیده شد. حتی کلاس بازیگری هم نرفتم. تا این‌که دو سال پیش یک آگهی‌ در روزنامه دیدم و برای تست نقش دنیا به دفتر آقای لدنی (تهیه کننده سریال) رفتم. فکر نمی‌کردم قبول شوم، اما خدا خواست و خوشحالم که نقش دنیا در سریال گذر از رنج‌ها نصیب من شد. بازی در این سریال برایم مثل گذراندن کلاس بازیگری بود. لطف خدا بود که در اولین حضورم مقابل دوربین با گروهی حرفه‌ای کار کنم. شاید این موقعیت برای هر بازیگری در اولین حضورش در این عرصه پیش نیاید، اما خدا را شاکرم که توانستم اولین گامم در این زمینه را حرفه ای بردارم.
 
کمی در مورد تحصیلات خود توضیح دهید.
من فارغ التحصیل رشته نرم افزار هستم. البته اگر بخواهم بیشتر توضیح بدهم، من چهارمین فرزند از پنج فرزند خانواده هستم. در خانواده ای که دغدغه هنری دارند، رشد کرده ام. پدرم، اصالتاً از تُرک های همدان هستند اما در حال حاضر، ساکن کرج هستیم. ضمن اینکه متولد سال 69 هستم.
 
بپردازیم به نقش دنیا. اگر بخواهید این شخصیت را تعریف کنید، چه چیزهایی درباره او می گویید؟
من دنیا را خیلی دوست دارم؛ هر زنی باید این شخصیت را الگوی خودش در زندگی قرار بدهد. این زن هر چقدر که مظلوم است در عین حال می تواند ، خیلی محکم و مقتدر باشد.
 
در چند قسمت ابتدایی سریال، نویسنده و کارگردان تأکید مستقیمی روی علاقه دنیا به آموختن سواد داشتند؛ آیا، دلیل خاصی وجود داشت؟
نمی دانم، شاید سواد در آن دوره تاریخی نه تنها متعلق به زنان نبود بلکه فقط عده ای خاص می توانستند از آن بهره مند شوند. در واقع اقشار پایین دست نباید اصلا به سواد حتی فکر می کردند. به نظر من آقای حسن پور با آوردن مساله سواد در ضمن داستان این نکته را گوشزد کرده اند که زنان ایرانی چه در آن دوره و چه در عصر حاضر می توانند به بزرگ بودن اهداف خود فکر کنند.
 
در سکانسی از سریال که دمدمه های ازدواج دنیا با هدایت بود، کتایون ، دنیا را در حال نماز خواندن دید. برداشت شخصی شما از این سکانس چیست؟
به نظر من، این زن و یا هر آدم دیگری باید خودش را در این موقیعت ها به خدا بسپارد و خود را در دستان خود رها کند، چون که آن لحظه، هیچ کاری از دست او بر نمی آید.
 
بعد از آن و در صحنه دیگری، کتایون می آید و آب دهانش را به روی صورت دنیا می ریزد؛ چرا دنیا هیچ عکس العملی نشان نمی دهد؟
سکانس مشکلی بود؛ اما شاید دنیا فکرش را می کرد که چنین حرکتی از کتایون ببیند. در واقع دنیا منتظر این چنین واکنشی از سمت هووی خود بوده است.
 
در صحنه ای از سریال، دنیا جمله امام علی (ع) درباره ارزش هر کس به دانایی اوست را بیان می کند؛ این جمله نهج البلاغه چقدر در تعیین مسیر دنیا، تأثیرگذار بود؟
در سکانسی از سریال، مه لقا، عبارتی را به دنیا یادآوری می کند و حتی معادل عربی آن را نیز برای دنیا می خواند. این یک جمله از کتاب نهج البلاغه امام علی (ع) است که منجر به این می شود که دنیا راه خود را در این دنیا انتخاب کند. اینکه ارزش هر کسی به میزان دانایی اوست. در واقع  دنیا به این نقطه می رسد که اگر می خواهد، فردی ارزشمند و قابل احترام شود بایستی باسواد شود و در راه کسب علم و دانش ، قدم بردارد. در ادامه با جدیت و ممارستی که در راه کسب دانایی دارد موفق می شود که خیلی خوب، باسواد شود و از آن به بعد مسائل اش را با دانایی حل کند.
 
اگر موقیعت دنیا را با دختران امروزی، شبیه سازی کنیم بدون رو در بایستی شاید برخی از آنان بدون حتی فکر کردن، حاضر شوند با یک خان زاده ازدواج کنند. حتی اگر، هووی زن دیگری شوند. دنیا با چه استدلالی با آن پیشینه رعیتی خود ، رغبتی به ازدواج با هدایت را که یک خان زاده است، ندارد؟
شاید خیلی ها استدلال شان این باشد که طرف پسر خان است، آمده است می خواهد یک رعیت را به همسری بگیرد و آن دختر باید از خدایش باشد ولی نکته داستان همین جاست که این زن مثل همه نیست و آرمان هایش با دیگران فرق دارد. این موضوعی است که دنیا را از دیگر دختران، متمایز می کند. در واقع اگر دنیا با همان ویژگی ها در سال 93 هم زندگی کند، بدون شک ازدواج با یک خان زاده را تحت شرایط ظلم و اجبار، نمی پذیرد.
 
چه خصوصیاتی از نقش دنیا به شخصیت واقعی شما نزدیک است؟
شاید تودار بودن شخصیت دنیا به من خیلی شبیه باشد. از اطرافیانم گرفته تا دوستان به من گفته اند که شخصیت تو داری دارم. اما در زندگی عادی مثل دنیا آنقدر آرام نیستم. به شخصه آرامش دنیا را خیلی دوست دارم.
 
از زمانی که پخش سریال آغاز شد، پیشنهادات دیگری برای ایفای نقش دریافت کرده اید؟
خیر. البته پیشنهاداتی شده اما من خیلی راغب نیستم!
 
رفتار خانواده با شما از زمان پخش سریال ، تغییری کرده است؟
بله، شاید کمی بیشتر مرا جدی می گیرند!
 
با توجه به تأکیدات فراوانی که در جامعه برای زندگی بدون حاشیه هنرمندان و بخصوص بازیگران زن وجود دارد، نظر شخصی تان درباره حفظ کرامات انسانی توسط بازیگرانی مثل خانم چرخنده چیست؟
من به شخص آدم معتقدی هستم و این جور مسائل برای من خیلی مهم است. همان زمان وقتی متوجه شدم که خانم چرخنده پا در چه عرصه ای گذاشته اند و چگونه از آرمان های انسانی و کرامات زنانه، دفاع می کنند، خیلی برای من جالب بود. جامعه هنرمندان باید یک جامعه معتقد باشد تا کسانی که از آنها، الگو می گیرند، یک الگوی مطمئن با سجایای اخلاقی مثبت را انتخاب کنند.
 
هنگام پخش سریال، خبرهایی منتشر شد مبنی بر اینکه، در زمان به روی آنتن رفتن گذر از رنج ها، سریال های ماهواره ای ریزش مخاطب پیدا کرده اند. نظرتان دراین باره چیست؟
  من خودم به شخصه، سریال های ماهواره ای را دوست ندارم. خیلی علاقه دارم که شبکه های صدا و سیما با پتانسیل هایی که دارند، سریال ها و فیلم هایی بسازند که مخاطبان بی شماری را پای تلویزیون بیاورند. در زمان پخش سریال گذر از رنج ها، خبر داشتم که سریالی ماهواره ای به نام فاطما گل،  ساعت 22 ، در حال پخش است و اتفاقاً مخاطبان زیادی را نیز جذب کرده است. بعداً که شنیدم مردم از سریال گذر از رنج ها، خوش شان آمده و دیگر خیلی فاطما گل را دنبال نمی کنند، خوشحال شدم. سریال های ماهواره مضمون درستی ندارند و اتفاقاً روی همین موضوع هم پافشاری می کنند و این داستان را کش می دهند.