بزرگترين نيروگاه خورشيدی جهان در هند

به گزارش گروه علمی «تیتریک» اين نيروگاه خورشيدی حدود ۷۷ کيلومتر مربع مساحت دارد. تصاوير ماهواره‌ای نشان می‌دهد اين نيروگاه در ناحيه درياچه «سامبهار» در هند درحال ساخت است که توان توليد چهار هزار مگاوات برق دارد که چهار برابر اندازه متوسط توليد برق از سوی يک نيروگاه اتمی است.

به گفته «پاريميتا موهانتی» از موسسه انرژی و منابع (TERI) در دهلی‌نو، اين نيروگاه توليد گازهای آلاينده کربن در کشور هند را به ميزان چهار ميليون تن در سال کاهش می‌دهد.

هند از کشورهای عمده خريدار برق است. همچنين اين کشور تلاش دارد صنايع خود را به برق ارزان مجهز کرده و آلاينده‌های زيست محيطی را کاهش دهد.

عمر مفيد اين نيروگاه خورشيدی حدود ۲۵ سال است و پيش بينی شده سالانه حدود ۶.۴ ميليارد کيلووات بر ساعت برق توليد کند. 

به نوشته سایت «هایر لرنینگ»، هند پس از شروع پروژه ملی «جواهرلعل نهرو» در سال ۲۰۱۰، توانسته دو هزار و ۲۰۸ مگاوات برق را به شبکه داخلی خود اضافه کند. چشم‌انداز اين برنامه اين است که تا سال ۲۰۲۲، توليد برق از انرژی خورشيدی را به ۲۰ گيگاوات برساند.

هزينه توليد برق از انرژی خورشيدی در سال‌های گذشته در هند روند رو به کاهش داشته است. در سه سال گذشته هر کيلووات ساعت از ۱۷ روپيه – ۰.۲۷ سنت – به ۷.۵۰ روپيه رسيده است. 

پيش بينی های رسمی حاکی است اين آمار ممکن است کمتر هم بشود. با اين حال، هزينه توليد برق از انرژی خورشيدی هنوز هم در هند، در مقايسه با ذغال سنگ – ۲.۵۰ روپيه برای هر کيووات ساعت – و انرژی اتمی – سه روپيه برای هر کيلووات بر ساعت و گاز طبيعی – ۵.۵ برای هر کيلووات بر ساعت – بالا است. 

پروژه توليد برق از انرژی خورشيدی در هند، با همکاری آمريکا در رصد کردن مناطق مناسبی است که ماهواره ای رصد می شود. 

هرچند ممکن است اين خبر برای فعالان محيط زيست خبر خوشی تلقی شود، با اين حال شماری از فعالان محيط زيست از انجام اين پروژه راضی نيستند. 

«چاندرا بهوشان» معاون مرکز تحقيقی «دانش و محيط زيست» در دهلی نو می‌گويد: «ورود چهار هزار مگاوات به شبکه برقی که همين طوری هم ۲۰ درصد برق را در جريان انتقال هدر می‌دهد، معنا ندارد.»

وی می افزايد: «در حال حاضر بيش از ۵۰ درصد روستاها در هندوستان هنوز در هند به شبکه برق دسترسی ندارند و ورود برق به شبکه‌ای که کارآمد نيست، توجيه عقلانی ندارد.»

چاندرا بهوشان می‌گويد: «ايجاد شبکه‌ای محلی از توليد برق از انرژی خورشيدی که بتواند هر ناحيه را پوشش دهد، هم عقلانی‌تر، هم اقتصادی‌تر و هم در دسترسی به برق در مناطق و کمک به اقتصاد محلی، روش بهتری است.»