متن ترجمه شده "پیامی از ایران" توسط ظریف در مجله نیویورک تایمز

به گزارش گروه سیاسی «تیتریک»؛ ترجمه متن مقاله ظریف در نیویورک تایمز به نقل از وزارت خارجه جمهوری اسلامی به شرح زیر است:

«پیامی از ایران»

اوایل این ماه، در سوئیس به پیشرفت‌های مهمی دست یافتیم. ما به همراه پنج عضو دائمی شورای امنیت و آلمان به راه حل‌هایی رسیدیم كه می‌تواند هرگونه شك و تردید را درباره ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران را از بین ببرد و هم زمان تحریم‌های بین المللی برعلیه ایران را لغو نماید.

با این حال برای دستیابی به توافق هسته‌ای مورد انتظار، به اراده سیاسی بیشتری نیاز است. مردم ایران قبلا انتخاب و اراده خود را برای تعامل عزتمند با جهان نشان داده‌اند. اكنون نوبت آمریكا و متحدان غربی‌اش است كه از بین تعامل و تقابل، بین مذاكره و شعار و بین توافق و فشار یكی را انتخاب كنند.

ما چنین امکانی را داریم که با شجاعت در مدیریت و جسارت در اتخاذ تصمیمات درست به بحران ساختگی فعلی پایان دهیم، تا بتوانیم به كارهای مهمتری كه باید انجام شوند بپردازیم. در حال حاضر، «منطقه وسیع‌تر خلیج فارس» در ناآرامی به سر می‌برد. اكنون سوال اساسی در منطقه، ظهور و سقوط دولت‌ها نیست؛ بلكه موضوع اصلی اساس و بافت اجتماعی، فرهنگی و مذهبی است كه در تمامی كشورهای منطقه با تهدید روبرو است.

ایران با تكیه بر جمعیت مقاومی كه همواره در مقابل زورگویی و اجبار استوار ایستاده و همزمان با بزرگ منشی و بزرگواری افق‌های جدیدی از تعامل سازنده را براساس احترام متقابل به نمایش گذاشته، با موفقیت و سربلندی در میان طوفان نا آرامی‌ها و هرج و مرج‌های منطقه‌ای باثبات مانده است. با این حال نمی‌توانیم نسبت به ویرانی‌های عمیق اطرافمان بی‌تفاوت باشیم، چرا كه تجربه به ما می‌گوید كه بی‌ثباتی و ناآرامی مرزی نمی‌شناسد.

ایران در مواضع خود همواره شفاف بوده است. گستره تعامل سازنده ایران در واقع گستره‌ای بسیار فراتر از مذاكرات هسته‌ای را فرا می‌گیرد. روابط خوب با همسایگان جزو مهمترین اولویت‌های ایران است. اعتقاد اساسی ما این است كه موضوع هسته‌ای صرفا به مثابه یك عارضه جانبی بوده و نمی‌تواند عاملی برای عدم اعتماد، تنش و بحران در نظر گرفته شود. با توجه به پیشرفت‌های اخیر در پیشگیری از این‌گونه عوارض جانبی، اینك زمان آن رسیده است كه ایران و دیگر كشورهای منطقه به ریشه‌های اصلی بی اعتمادی و تنش در «منطقه وسیع‌تر خلیج فارس» بپردازند.

ماهیت سیاست خارجی ایران جامع و فراگیر است. این یک انتخاب یا ترجیح صرف نیست بلكه به دلیل شناسایی عمیق این واقعیت است كه جهانی شدن تمامی گزینه‌های جایگزین را منسوخ كرده است. هیچ چیز در سیاست بین الملل در خلا عمل نمی‌كند. امنیت نمی‌تواند به هزینه نا امن كردن دیگران به دست آید. در حقیقت هیچ ملتی نمی‌تواند به منافع خود دست یابد، بدون این كه منافع دیگران را نیز در نظر گیرد.

در هیچ نقطه‌ای از دنیا اهمیت این ساز و كارها مشهودتر از منطقه خلیج فارس نیست. همگی ما به یك ارزیابی هوشمندانه از پیچیدگی‌ها و واقعیت‌های درهم تنیده منطقه و اتخاذ سیاست‌هایی پایدار بر اساس آن و به منظور مواجهه با آنها نیاز داریم. مبارزه با ترور یك نمونه از این موارد است.

هیچ كس نمی‌تواند با القاعده و خویشاوندان فكری‌اش نظیر به اصطلاح دولت اسلامی- كه نه دولت است و نه اسلامی- در عراق مبارزه كند، در حالی كه آنها را در یمن و سوریه به شكل موثری گسترش می‌دهد.

حوزه‌های متعددی وجود دارد که ایران و دیگر كشورهای منطقه در آن منافع مشتركی دارند. تأسیس یك مجمع گفتگوی منطقه‌ای در خلیج فارس به منظور تسهیل تعاملات، موضوعی است كه می‌بایست مدت‌ها قبل راه اندازی می‌شد.

یمن یكی از موضوعات ضروری و فوری در میان فجایع جاری در منطقه ما یمن است. ایران یك رهیافت معقول و اجرایی برای حل این بحران دردناك و غیرضروری ارائه داده است. طرح چهار ماده‌ای ما خواستار آتش بس فوری، كمك‌های انسان‌دوستانه برای غیرنظامیان یمنی، تسهیل گفتگو میان گروههای یمنی و تشكیل یك دولت فراگیر گسترده وحدت ملی است.

در یك سطح وسیع تَر، گفتگوهای منطقه‌ای می‌بایست بر اساس اصول مشترك پذیرفته شده جهانی و برخی اهداف مشترك صورت گیرد كه مهمترین آنها عبارتند از: احترام به حاكمیت، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی تمامی كشورها؛ تغییرناپذیری مرزهای بین المللی؛ عدم دخالت در امور داخلی سایر كشورها؛ حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات؛ ممنوعیت تهدید یا استفاده از زور و ترویج صلح، ثبات، پیشرفت و سعادت در منطقه.

یك گفتگوی منطقه‌ای می‌تواند كمك موثری به اشاعه درک مشترک و ارتباطات متقابل در سطوح مختلف دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی باشد و به توافق در طیف وسیعی از موضوعات شامل موارد زیر منجر شود: اقدامات اعتمادساز و امنیت ساز؛ مبارزه با تروریسم، افراط گرایی و فرقه گرایی؛ تضمین آزادی كشتیرانی و جریان آزاد نفت و دیگر منابع در خلیج فارس؛ و محافظت از محیط زیست منطقه. این گفتگوی منطقه‌ای می‌تواند همچنین در نهایت شامل ایجاد ساز و كارهای عدم تجاوز و همكاری‌های امنیتی منطقه‌ای گردد.

در حالی كه این همكاری‌ها باید به كشورهای مرتبط منطقه محدود گردد، می‌توان از چارچوب‌های نهادی موجود برای گفتگوها و به ویژه سازمان ملل متحد استفاده نمود. دبیركل ملل متحد نیز می‌تواند محیط بین‌المللی لازم را برای انجام این گفتگوها فراهم نماید. نقش منطقه‌ای سازمان ملل متحد که قبلا در قالب قطعنامه (598) شورای امنیت که به پایان جنگ ایران و عراق در سال ١٩٨٨ کمک کرد دیده شده است، می‌ تواند به كاهش نگرانی و تشویش به ویژه نزد كشورهای كوچك تر؛ تأمین سازوکاری برای امنیت جامعه جهانی و رعایت منافع مشروع آن؛ و ایجاد ارتباط بین گفتگوهای منطقه‌ای با مسائلی كه به طور ذاتی از مرزهای منطقه‌ای فراتر می‌روند كمك نماید.

جهان نمی‌تواند بیش از این از پرداختن به ریشه‌های ناآرامی در «منطقه وسیع تر خلیج فارس» طفره برود. این فرصت یگانه‌ای است برای تعامل كه نباید هدر برود.

امتی - تیتر یک