ماري در آستين وزارت ارشاد اسلامي!/چه‌کسي پاسخگو است؟!

به گزارش گروه هنر و رسانه«تیتر یک»، شايد اغراق نباشد که بگوييم هر روز سال جاري براي سينماي کشور جز توهين پشت توهين چيز ديگري نبوده است. از فيلم‌هاي مبتذل و غيراخلاقي گشت ارشاد و زندگي خصوصي گرفته تا ساخت فيلم موهن يک خانواده محترم که همه اهالي سينما اذعان دارند که‌اين فيلم جز زيرپا گذاشتن ارزشهاي مقدس انقلاب اسلامي هدف ديگري نداشته است. متاسفانه اين فيلم‌ها اکثرا با پول بيت المال و هزينه مردم آن هم عليه آرمان‌ها و ارزشهاي آنان ساخته مي‌شود و متاسفانه هنوز مسئولي در وزارت ارشاد و سازمان سينمايي وسیما فیلم پاسخگوي ساخت چنين فيلم‌هايي نيست. 

- حال پس از آنکه در سينما، خانواده شهدا با فيلم «بوسيدن روي ماه» به نوعي پشيمان از گذشته خود نشان داده مي‌شوند، تئاتر هم با گرفتن همين سرنخ به سراغ خانواده محترم شهدا مي‌رود و از خانواده محترم شهدا که همواره نماد صبر و ايثار بوده‌اند، تصويري پست و حقير مي‌سازد و با به تصوير کشيدن صحنه‌هايي از خانواده‌هاي شهدا و جانبازان که با لحن زشت و کفر آميز (با‌واژه‌لامصّب) خطاب مي‌کنند به خداوند طوري وانمود مي‌کند که آنان پشيمان از همه جانفشاني‌ها بوده‌اند و پدر شهيد تحت فشار، فرزندش را به جبهه فرستاده است؟! 

- تئاتر ترن که اين روزها گوي سبقت را از ديگر رقباي موهن خود ربوده است، در عرصه توهين به ارزشهاي انقلاب و دفاع مقدس يکه‌تازي مي‌کند، اما هنوز معلوم نيست که با چه مجوزي چنين هجوياتي بر سر زبان بازيگران مي‌آيد و به مخاطب اينگونه القا مي‌کنند که خانواده محترم شهدا نيز ديگر پايبند به ارزشهاي انقلاب نيستند و ارزشهاي ۸ سال دفاع مقدس را خاطراتي دور قلمداد مي‌کنند که مانند ابري در پشت کوه‌ها پنهان شده است و مانند چفيه يک شهيد پوسيده و خاک خورده است و به درد دنياي امروز نمي‌خورد. 

- به نظر مي‌رسد اين تئاتر تلاشي بيمارگونه براي تغيير وتيشه زدن به ريشه ارزشهاي دفاع مقدس و القاي تعابير متضاد با واقعيت و حقيقت جنگ ۸ ساله ايران و عراق است که جوانان موطن عزيزمان براي آن اهداف دست از جان شسته و براي حفظ آن مجاهدت کرده‌اند. همواره اين خطر احساس مي‌شد که ارزشهاي دفاع مقدس تا حد مضامين ملي و ميهني تقليل يابد و ارزشهاي والاي دفاع مقدس که ريشه در جهاد حضرت سيد الشهداء(ع) دارد ناديده گرفته شود. 

تائتر موهن ترن درواقع با همين هدف سعي دارد خلط مبحث کند و جنگ را تا حد مسائل دنيوي و حفظ خطوط مرزي کشور پايان آورد. درواقع در اين تئاتر تمامي ارزش‌هاي دفاع مقدس در حد وطني تقليل مي‌يابد و در حقيقت دين و خدا در اين تئاتر مرده خطاب مي‌شود و با سياه‌نمايي که خاص فضاي شبه روشنفکري امروزي است روي تمام ارزشها و اهداف والاي انساني خطي سياه مي‌کشد. 

حمله نويسندگان اين تئاتر مبتذل به خانواده شهدا جاي تامّل دارد. در اين تئاتر تمام شهدا، جانبازان و ايثارگران و بالتبع خانواده‌هاي آنها از جنگ پشيمان و نادم هستند و حتي اگر زمان به عقب بازگردد؛ ديگر حاضر به جنگيدن هم نيستند؟! درواقع دراين تئاتر اينگونه قلمداد مي‌شود که شهدا براي رسيدن به سعادت دنيوي پاي در اين کارزار گذاشته‌اند و حال که خانواده آنها از غنايم جنگي بي‌بهره مانده‌اند، در مقابل از دست دادن عزيزان خود پشيمان هستند. در يکي از صحنه‌ها پدر شهيدي زبان به اعتراف مي‌گشايد و به مادر متوفاي شهيد مي‌گويد به‌خاطر شرايط بد اقتصادي و به جهت کم کردن حتي يک نان‌خور با فحش و کتک فرزند پسرشان را به جبهه فرستاد که در ادامه شهيد شد! 

- حرمت شهدا نيز در اين تئاتر همان‌قدر پايين آورده و ارزشها و شهداي انقلاب و دفاع مقدس هتک حرمت شده است. در اين تئاتر موهن با تطبيق بين دفن شهدا و ساخت بناي يادبود در يک بلندي (تپه نورالشهدا يا کهف الشهدا) اين طور القا مي‌شود که شهدا هم راضي نيستند از هزینه برای ساخت و برگزاري برنامه‌اي که هيچ کس به‌خاطر مشکلات عديده مردم در آن شرکت نمي‌کند و در نهايت نيز جاده ريزش نموده و هيچ وقت شهدا در آن مزار مشخص شده دفن نمي‌شوند! 

اين درحالي است که در تمامي نقاط جهان و حتي در کشورهايي که دين به عنوان ملاک و ارزش مطرح نيست، حرمت و اعتبار خاصي به قهرمانان ملي خود و کساني که در راه ميهن خود از جان گذشته‌اند، گذاشته مي‌شود و البته در کشورمان نيز اين آييني کهن است که بر سر مزار قهرمانان و پهلوانان و شهيدان، مقبره يا شير سنگي مي‌سازند تا نسل‌هاي بعد به عظمت و مردانگي اين افراد افتخار کنند و راه آنان را ادامه دهند. معلوم نيست اين چه توجيهي است که نویسندگان اين تئاتر مبتذل به کار مي‌برند و براي رسيدن به چه مقصودي مي‌خواهند حتي بناي يابود شهداي دفاع مقدس را تخريب کنند! 

در اين تئاتر اين طور به مخاطب القا مي‌گردد که هيچ کس حاضر به استقبال از تابوت شهدا نيست و حتي براي دفن و کفن آنها تعدادي عمله افغاني را بايد اجير نمود تا اين امور را انجام دهند(! )
درد دين مسئله‌اي است که همواره در سينماي سکولار ايران سينماگران را رنج داده است. درواقع سينماگران سکولار ايراني همواره دين ستيزي را مستمسکي براي ساخت فيلم‌هاي خود قرار داده‌اند و در اينجا نيز ديده مي‌شود که همان ديدگاه در سالن‌هاي تئاتر رخنه کرده است. در اغلب فيلم‌ها شخصي خشک مذهب و محدود نماد دين شناخته مي‌شود که با رفتار عجيب خود زندگي را براي ديگران به جهت کامجويي خود تلخ کرده است. در تئاتر موهن ترن نيز نماينده حاکميت که تسبيح به دست دارد، يک انسان رياکار و مسئله‌دار است که فقط به دنبال گزارش کار است، حتي از طريق سوءاستفاده از خون شهدا(!) در اين تئاتر نيز شخصيتي دُگم و ديکتاتور به عنوان نمادي از حاکميت، به تصوير کشيده شده است. 

حتي در اين تئاتر از توهين به همسران شهدا صرف نظر نکرده‌اند و با بي‌شرمي تمام بيان شده است که زنان پاکدامن شهدا همواره مورد شک و ترديد مردم قرار دارند(!) 

به هر حال به نظر مي‌رسد در ميان اعتراضات بسيار به ساخت فيلم يک خانواده محترم که از شروع قصه به توهين و هتک حرمت ارزشهاي مقدس انقلاب اسلامي مي‌پردازد، تئاتر ترن نيز در همان راستا سعي دارد با حمله به خانواده شهدا و با توهين به آنها نيت اصلي آنان و شهدا را خدشه‌دار کند و اينگونه القا کند که شهدا بازيچه يک بازي تلخ شده‌اند و اينک خانواده آنان بر اين ماشين (ترن) سوار هستند و با سرعت هر چه تمام تر به سوي نيستي در حرکت اند؟! 

معلوم نيست تا کي و کجا بايد شاهد چنين توهين‌هايي از سوي به اصطلاح هنرمنداني باشيم که نه تنها از جنس مردم نيستند بلکه به ارزشها و آرمان‌هاي آنها نيز توهين مي‌کنند و سعي دارند افکار جوانان را تغيير بدهند. به نظر نمي‌رسد که مسئولين وزارت ارشاد تماشگر چنين تئاترهايي آن هم در سالن اصلي تئاتر شهر باشند و بايد پرسيد که آيا از توهين‌ها و هتک حرمت‌هاي اينچنيني با خبر هستند؟ و اگر با خبر هستند چرا از توهين به شهدا و خانواده آنان جلوگيري نمي‌کنند؟! 

به نظر مي‌رسد که اين تئاتر قرار است ۲۳ اجرا تا شروع جشنواره تئاتر فجر در سالن اصلي تئاتر شهر داشته باشد و تا آن زمان به طور مداوم به هتک حرمت به شهدا و خانواده آنان بپردازد اما متاسفانه تاکنون شاهد هيچ اقدام مثبتي از سوي مسئولين براي پايان دادن به اين مسئله نبوده‌ايم./یا لثارات