جمعه ۱۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 03
«خندوانه»ای‌ها به احترام «آزادگان» ایستادند
یک قسمت از برنامه خندوانه حاصل همکاری مؤسسه پیام آزادگان با خندوانه‌ای‌ها بود که دقایق خوشایندی را رقم زد، هم برای آن‌هایی که در استودیوی خندوانه حضور داشتند و هم برای آن‌هایی که از قاب شبکه نسیم به تماشای آن نشسته بودند.
گروه رسانه ملی «تیتریک» این روزها برنامه خندوانه در شبکه نسیم
به یکی از پر بیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون تبدیل شده است. رامبد جوان
مدتی است که با دعوت مهمانانی خاص ضمن خنداندن تماشاگر، پیام‌ها و نکات
اخلاقی بسیاری را در قالب این برنامه انتقال می‌دهد و در این زمینه بسیار
موفق عمل کرده است. او در قسمت‌هایی از این مجموعه به سراغ افراد و
موضوعاتی رفته است که شاید مدت‌هاست در میان بافت جامعه به فراموشی رفته و
یا مورد غفلت و بی‌مهری واقع شده است. کار او برای پرداختن به موضوعات
اخلاقی و دعوت مهمانانی شاخص در این زمینه بسیار ارزنده و قابل تقدیر است.
طرح بعضی موضوعات به جسارتی مثبت نیاز دارد که رامبد جوان توانسته است بدون
پیچیدگی خاصی کار مؤثری به مخاطبان برنامه‌اش ارائه دهد.
موضوع شب گذشته این برنامه به «آزادگان» اختصاص داشت. فضایی صمیمانه که در کنار آزادگان و خانواده‌های ایثارگر آنان شکل گرفت. به مناسبت 26 مرداد ماه و سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی خود، برنامه خندوانه و رامبد جوان میزبان آزادگانی بودند که شکستگی ناشی از رنج اسارت در چهره همه‌شان موج می‌زد. برای ساعتی دوربین خندوانه روایتگر خاطرات شیرینی بود که از زبان آزادگان و خانواده‌های آنان نقل می‌شد.
این قسمت از برنامه خندوانه حاصل همکاری مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان با مجموعه خندوانه‌ای‌ها بود که دقایق بسیار خوشایندی را رقم زد، هم برای آن‌هایی که در استودیوی خندوانه حضور داشتند و هم برای آن‌هایی که از قاب شبکه نسیم به تماشای آن نشسته بودند. شاید برای نخستین بار بود آزادگانی با خانواده‌های خود در مقابل دوربینی قرار بگیرند که برای شادی و لبخند آن‌ها طرح و برنامه ریخته است. فریبرز خوب‌نژاد قائم مقام مؤسسه پیام آزادگان نیز در برنامه حضور داشت.
اینکه تمام مدت ِ پخش این برنامه لبخند از لب‌های هیچ یک از مهمانان کنار نرفت و همه خاطرات سال‌های اسارت روایت شد شادی را به قلب مخاطبان هدیه کرد. در این قسمت یکی از بخش‌های کُمدین ِ برنامه هم به دو تن از آزادگان واگذار شد و آن‌ها از شیرین‌ترین خاطرات دوران اسارت حرف می‌زدند. یکی از آزادگان از خاطرات اردوگاه می‌گفت که به خاطر تسلط به تنها 17 کلمه عربی، نیروهای بعثی گمان می‌کردند او در این زبان حرفه‌ای است و به عنوان مترجم از او کمک می‌گرفتند. یا شخص دیگری درمورد برنامه‌های فرهنگی و هنری اردوگاه حرف می‌زد. آن‌ها با برنامه ریزی از رادیویی که داشتند بعضی اخبار را گوش داده و مثل یک برنامه رسمی خبری تلویزیونی برای دیگر اسرا اجرا می‌کردند.
یکی از آزادگان خاطره‌ای از حاج آقا ابوترابی روایت کرد و گفت حاج آقا یکبار به من سفارش کرد که در گروه تئاتر طنزی عضو بشوم و رزمندگان دیگر را در این قالب بخندانم اما من در پاسخ به ایشان گفتم چرا اینکار را بکنم؟ به جای آن می‌روم چند رکعت نماز می‌خوانم. حاج آقا گفت نماز خواندن فقط برای خودت ثواب دارد اما با این کار تو می‌توانی دل رزمندگانی را که در غربت اسارت فرو رفته‌اند، شاد کنی و قطعا ثوابش چند برابر نماز خواند خواهد بود.
کُمدین ِ دیگر این قسمت، مهران غفوریان بود. او هم تحت تأثیر حضور آزادگان در برنامه؛ خاطره‌ای از سال‌های دورش را روایت کرد که به اجرای نمایشی با موضوع دفاع مقدس مربوط می‌شد. یکی از همایش‌های اردوگاهی که به دید و بازدید آزادگان اختصاص دارد، در قالب یک میان‌برنامه به تصویر کشیده شد. آزادگان هر کمپ و هر اردوگاه که پس از سال‌ها همدیگر را پیدا کرده‌اند گاهی در قالب اردوهای تفریحی با هم دیدار می‌کنند و زنده کردن خاطرات خوش دوران اسارت غم آن‌ها را کمی تسلی می‌دهد.
در اردوگاه‌های عراقی، اسرای ایرانی برای بهبود روحیه یکدیگر و تغییر فضا به وضعیتی که قابل تحمل باشد، کارهای فرهنگی بسیاری انجام می‌دادند تا در این مسیر استعدادهای رزمندگان تقویت شود. هرکس با هر میزان استعداد در رشته‌های مختلف فعالیت‌هایی ترتیب می‌داد گروهی که استعداد بازیگری داشتن، در حوزه تئاتر، گروهی که صدای خوبی داشتند برای خواندن، گروهی شعر می‌سرودند و از این قبیل کارها. شعرهای بسیاری در دوران اسارت توسط رزمندگان سروده شد که آن‌ها به صورت دسته‌جمعی آن را حفظ کرده و برای آن آهنگی در نظر می‌گرفتند. به خواست رامبد جوان؛ یکی از آزادگان حاضر در برنامه یکی از اشعار آن دوران را در برنامه خواند و آزادگان دیگر نیز هم نوا با او این شعر را زمزمه کردند. هرچند محتوای طنزی نداشت اما برای بسیاری از آزادگان دفاع مقدس به نوستالوژی روزهای مقاومت تبدیل شده بود.
پایان برنامه هم که طبق رسم هر روز خندوانه، حاضران ِ در استودیو به احترام ملت ایران می‌‌ایستند این بار رامبد جوان از مردم ایران و تماشاگران خندوانه خواست تا کار متفاوتی انجام دهند و این بار آن‌ها به احترام همه آزادگانی که سال‌های بسیاری در بند اسارت و تحت شکنجه‌های بی‌رحمانه نیروهای بعثی بودند، ایستادند.
موضوع شب گذشته این برنامه به «آزادگان» اختصاص داشت. فضایی صمیمانه که در کنار آزادگان و خانواده‌های ایثارگر آنان شکل گرفت. به مناسبت 26 مرداد ماه و سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی خود، برنامه خندوانه و رامبد جوان میزبان آزادگانی بودند که شکستگی ناشی از رنج اسارت در چهره همه‌شان موج می‌زد. برای ساعتی دوربین خندوانه روایتگر خاطرات شیرینی بود که از زبان آزادگان و خانواده‌های آنان نقل می‌شد.
این قسمت از برنامه خندوانه حاصل همکاری مؤسسه فرهنگی پیام آزادگان با مجموعه خندوانه‌ای‌ها بود که دقایق بسیار خوشایندی را رقم زد، هم برای آن‌هایی که در استودیوی خندوانه حضور داشتند و هم برای آن‌هایی که از قاب شبکه نسیم به تماشای آن نشسته بودند. شاید برای نخستین بار بود آزادگانی با خانواده‌های خود در مقابل دوربینی قرار بگیرند که برای شادی و لبخند آن‌ها طرح و برنامه ریخته است. فریبرز خوب‌نژاد قائم مقام مؤسسه پیام آزادگان نیز در برنامه حضور داشت.
اینکه تمام مدت ِ پخش این برنامه لبخند از لب‌های هیچ یک از مهمانان کنار نرفت و همه خاطرات سال‌های اسارت روایت شد شادی را به قلب مخاطبان هدیه کرد. در این قسمت یکی از بخش‌های کُمدین ِ برنامه هم به دو تن از آزادگان واگذار شد و آن‌ها از شیرین‌ترین خاطرات دوران اسارت حرف می‌زدند. یکی از آزادگان از خاطرات اردوگاه می‌گفت که به خاطر تسلط به تنها 17 کلمه عربی، نیروهای بعثی گمان می‌کردند او در این زبان حرفه‌ای است و به عنوان مترجم از او کمک می‌گرفتند. یا شخص دیگری درمورد برنامه‌های فرهنگی و هنری اردوگاه حرف می‌زد. آن‌ها با برنامه ریزی از رادیویی که داشتند بعضی اخبار را گوش داده و مثل یک برنامه رسمی خبری تلویزیونی برای دیگر اسرا اجرا می‌کردند.
یکی از آزادگان خاطره‌ای از حاج آقا ابوترابی روایت کرد و گفت حاج آقا یکبار به من سفارش کرد که در گروه تئاتر طنزی عضو بشوم و رزمندگان دیگر را در این قالب بخندانم اما من در پاسخ به ایشان گفتم چرا اینکار را بکنم؟ به جای آن می‌روم چند رکعت نماز می‌خوانم. حاج آقا گفت نماز خواندن فقط برای خودت ثواب دارد اما با این کار تو می‌توانی دل رزمندگانی را که در غربت اسارت فرو رفته‌اند، شاد کنی و قطعا ثوابش چند برابر نماز خواند خواهد بود.
کُمدین ِ دیگر این قسمت، مهران غفوریان بود. او هم تحت تأثیر حضور آزادگان در برنامه؛ خاطره‌ای از سال‌های دورش را روایت کرد که به اجرای نمایشی با موضوع دفاع مقدس مربوط می‌شد. یکی از همایش‌های اردوگاهی که به دید و بازدید آزادگان اختصاص دارد، در قالب یک میان‌برنامه به تصویر کشیده شد. آزادگان هر کمپ و هر اردوگاه که پس از سال‌ها همدیگر را پیدا کرده‌اند گاهی در قالب اردوهای تفریحی با هم دیدار می‌کنند و زنده کردن خاطرات خوش دوران اسارت غم آن‌ها را کمی تسلی می‌دهد.
در اردوگاه‌های عراقی، اسرای ایرانی برای بهبود روحیه یکدیگر و تغییر فضا به وضعیتی که قابل تحمل باشد، کارهای فرهنگی بسیاری انجام می‌دادند تا در این مسیر استعدادهای رزمندگان تقویت شود. هرکس با هر میزان استعداد در رشته‌های مختلف فعالیت‌هایی ترتیب می‌داد گروهی که استعداد بازیگری داشتن، در حوزه تئاتر، گروهی که صدای خوبی داشتند برای خواندن، گروهی شعر می‌سرودند و از این قبیل کارها. شعرهای بسیاری در دوران اسارت توسط رزمندگان سروده شد که آن‌ها به صورت دسته‌جمعی آن را حفظ کرده و برای آن آهنگی در نظر می‌گرفتند. به خواست رامبد جوان؛ یکی از آزادگان حاضر در برنامه یکی از اشعار آن دوران را در برنامه خواند و آزادگان دیگر نیز هم نوا با او این شعر را زمزمه کردند. هرچند محتوای طنزی نداشت اما برای بسیاری از آزادگان دفاع مقدس به نوستالوژی روزهای مقاومت تبدیل شده بود.
پایان برنامه هم که طبق رسم هر روز خندوانه، حاضران ِ در استودیو به احترام ملت ایران می‌‌ایستند این بار رامبد جوان از مردم ایران و تماشاگران خندوانه خواست تا کار متفاوتی انجام دهند و این بار آن‌ها به احترام همه آزادگانی که سال‌های بسیاری در بند اسارت و تحت شکنجه‌های بی‌رحمانه نیروهای بعثی بودند، ایستادند.
منبع: فرهنگ نیوز
ارسال نظر
اخبار برگزیده
