بمب‌های سنگرشکن در انتظار ایران/ آمریکا هنوز هم باید با ایران بجنگد!

این مقاله ضمن اشاره به آگاه بودن مقامات آمریکایی از بی‌اثر بودن فشار اقتصادی، مکررا از روی میز بودن همه گزینه‌ها صحبت می‌کنند؛ نوشت: " درحالی که بسیاری از آنها از دادن جزییات بیشتر (درباره گزینه‌های روی میز)‌ خودداری می‌کنند ولی گفت‌وگوهای اخیر پنتاگون بر بمب سنگرشکن جدیدی متمرکز شده است. این مذاکرات احتمالات حول اتکای واشنگتن به حمله هوایی علیه ایران در صورت نقض توافق را قوت می‌بخشد."

رویترز با پیشنهاد دادن انواع و اقسام گزینه‌های نظامی و استفاده از قوه قهریه مدعی شد: "ولی تاریخ نشان داده است که جایگزین‌های قهری همیشه یا کارگر واقع نشده یا (برای اعمال کننده) بسیار خطرناک هستند. بعلاوه حملات هوایی قبلی نشان داده که آنها غیرقابل اعتماد هستند. قانونگذاران باید همه گزینه‌ها را در نظر گرفته و روی تاکتیک‌های قبلی مانند ترور، خرابکاری نیروهای ویژه، اختلال تکنولوژیک، بمباران وسیع و جنگ بازنگری کنند."

در ادامه این یادداشت با بیان اینکه برخی از آنها بهتر از دیگری عمل کرده‌اند، لیستی از اقداماتی نظامی و خرابکارانه‌ای که آمریکا می‌تواند در ایران انجام بدهد را ارایه کرده و نوشت:

1) ترور در نقطه حضیض طیف (اقدامات) خشونت‌بار قرار دراد. این مسئله بارها توسط اسراییل علیه دانشمندان عراقی و ایرانی بکار برده شده است. اما این تاکتیک نتوانست از پیشرفت هسته‌ای ایران جلوگیری کند و شکست خورد.

2) خرابکاری توسط نیروهای ویژه علیه تاسیسات هسته‌ای تاثیر بیشتری داشته ولی پایدار نیست. یکی از استفاده‌های اولیه این مسئله توسط کماندوها انگلیسی علیه تاسیسات آب‌سنگین نروژ تحت اشغال نازی‌ها بود. در سال 1979 نیز تکاوران اسراییلی هسته راکتور اوسیراک را در انباری در فرانسه که قرار بود که به عراق منتقل شود را منفجر کردند. در هردو حادثه، مهندسان تجهیزات آسیب دیده را در چند ماه تعمیر کردند.

3) خرابکاری از نوع دیگر شامل حملات سایبری روی تاسیسات غنی سازی اورانیوم ایران یا استحاله مواد تزریق شده به سانتریفیوژها، برنامه هسته‌ای تهران را چند ماه به عقب برد؛ ولی فقط همین!

4) حملات هوایی. بمباران وسیع تاسیسات آب سنگین نروژ تحت اشغال نازی‌ها توسط آمریکا نتوانست برنامه (هسته‌ای) آلمان‌های نازی را به عقب برگرداند؛ درحالی که سد‌های علمی نقش مهمتری را در آن ایفا کردند. حمله هوایی اسراییل به راکتور اوسیراک در عراق سال 1981 و راکتور الکبار سوریه در سال 2007 موفق‌تر بودند. مورد دوم را شاید بتوان موفق‌ترین استفاده از قوه قهریه نامید. ولی بمباران مانع اقدامات مخفیانه برای بازسازی صدمات نمی‌شود.

5) جنگ یا تهدید به جنگ. تنها سیاست قهرآمیزی که موفق به نابود کردن سلاح‌های هسته‌ای شد، جنگ علیه آلمان نازی و عراق در سال 1991 بود. نیروهای نظامی اشغالگر در وهله اول و سپس بازرسی‌های بین‌المللی قادر به نابودی زرادخانه‌های هسته‌ای بودند. با این حال جنگ پرخرج ترین و خون‌بار ترین گزینه است.

رویترز معتقد است که تهدید بهتر از خود جنگ بوده و مثالی برای این مدعی خود را دست کشیدن شوروی از کوبا بعد از تهدیدهای مکرر آمریکا علیه این کشور بود. ولی دیپلماسی اجباری همیشه نقطه قابل اتکایی نیست.

6)‌ این گزینه جایگزین همه گزینه‌های بالاست که سیاستمداران از صحبت درباره آن انزجار دارند؛ و آن به رسمیت شناختن ایران بعنوان یک قدرت هسته ای است. حتی صهیونیست‌ها نیز به این احتمال رضایت داده‌اند. از نظر آمریکا نیز مدیریت یک دشمن با احتمال زرادخانه هسته‌ای بهتر از استفاده از قدرت برای ممانعت از آن است.

این خبرگزاری در ادامه مدعی است که حتی پذیرفتن ایران به عنوان یک کشور دارنده بمب اتم، با مسئول کردن ایران برای استفاده از هرگونه سلاح هسته‌ای، می‌تواند از بکار بردن آنها جلوگیری کند: "درس‌های تاریخی درمورد متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران تامل برانگیز است. 'همه گزینه‌ها روی میز است' تکیه کلام زیبایی است ولی اگر سران ایران در مرحله ظهور اتمی قرار بگیرند، فقط پیروز شدن در جنگ می‌تواند به آن خاتمه دهد."

رویترز در پایان با تکرار اتهام گذشته مبهم هسته‌ای ایران مدعی شد: "اقدامات نصفه کاره فقط می‌تواند برای مجبور کردن تهران به بازنگری در مسیر هسته‌ای اش، زمان بخرد. اگر بازگرداندن تحریم‌ها شکست بخورد، واشنگتن با انتخاب دلهره‌آوری روبه‌رو است؛ یا باید با ایران بجنگد یا بر سر احتمال موفقیت اقدامات پیشگیرانه علیه دشمن‌هایش قمار کند."