شاید مشترک مورد نظر مرده باشد!

به گزارش گروه فناوری«تیتر یک»، تلفن مهم است چون ما با آن از حال یکدیگر باخبر می‌شویم،‌ تلفن مهم است چون ما فکر می‌کنیم که می‌توانیم با آن کارهای بانکی‌مان را هم انجام دهیم،‌ تلفن مهم است چون ممکن است یه جایی زلزله بیاید و ما بخواهیم به کسی که در‌ آن‌جا می‌شناسیم زنگ بزنیم و از او بپرسیم که آیا هنوز زنده است یا نه، بنابراین تلفن مهم است.

همین سه‌شنبه گذشته که اهر و هریس دوباره لرزید،‌ همگان دوباره به این مسئله تاکید کردند که تلفن مهم است.


مردم به رسم هم‌وطنی هم که نباشد به رسم بنی آدم اعضای یک پیکرند می‌خواهند خبری از مناظق زلزله‌زده بگیرند؛ می‌خواهند با امدادگران تماس بگیرند و بپرسند چه خبر شده،‌ بپرسند آیا دوباره زخمی و کشته هم هست یا نه؟ خانه‌ای روی سر کسی آوار شده است یا نه؟ دوباره نیاز به کمک‌های مردمی هست یا نه؟


از این‌ها که بگذریم همان‌هایی که زمین زیر پای‌شان گهواره شده هم می‌دانند که تلفن چقدر مهم است،‌ خیلی‌ها به امداد بیمارستانی نیاز دارند و باید با ۱۱۵ صحبت کنند،‌ خانه‌ای شاید آتش گرفته باشد و کسی در آتش گیر افتاده باشد،‌ از آن‌جا که شاید صدای آدم به ایستگاه آتش‌نشانی نرسد،‌ مردم باید بتوانند با ۱۲۵ تماس بگیرند، شاید کسی زیر آوار مانده باشد و تلفن همراهش هنوز توی دستش باشد، غیر از این است که باید بتواند با تلفنی که همراهش مانده کمک بخواهد؟


اما اپراتور تلفن در همه این موارد یک چیز بیشتر نمی‌گوید:‌ برقراری تماس با مشترک مورد نظر مقدور نمی‌باشد.


عباس فلاحی باباجان‌،‌ نماینده مردم اهر و هریس در کمیسیون عمران مجلس است.


فلاحی هم تایید می‌کند که در روز حادثه یعنی سه‌شنبه گذشته،‌ تمام تلفن‌های منطقه چه همراه،‌چه ثابت خارج از دسترس بوده‌اند و این درحالی است که به گفته او دکل‌های مخابراتی از زلزله آسیب چندانی ندیده‌اند و هنوز سر پا هستند.


پس چرا تلفن‌ها قطع می‌شود،‌ وقتی بر همگان واضح و مبرهن است که تلفن مهم است؟
محمد سلیمانی، نماینده مردم تهران در کمیسیون صنایع و معادن مجلس احتمالا تنها کسی است که می‌تواند پاسخ این سوال را بدهد،‌ او که قبلا وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بوده است تاکید می‌کند که زیرساخت‌های ارتباطی در جریان زلزله اغلب آسیب نمی‌بینند اما قطع برق،‌ دکل‌های مخابراتی با کابری تلفن همراه،‌ یا همانBTSها را از چرخه کار خارج می‌کند.


دکل‌های BTS با برق کار می‌کنند‌، و در شرایط زلزله طبیعی است که برق برای جلوگیری از بروز آتش‌سوزی و برق گرفتگی و مانند آن قطع شود،‌ نتیجه‌اش این است که از تلفن هم نمی‌شود استفاده کرد!


با این وجود هنوز راهی هست، سلیمانی می‌گوید که اغلب این دکل‌ها باید مجهز به باتری‌هایی باشند که بلافاصله بعد از قطع برق بتوانند به چرخه استفاده برگردند این باتری‌ها بین ۳ تا ۴ ساعت عمر دارند و حداقل در همان ساعت‌های اولیه می‌توانند به مدیریت بخشی از بحران کمک کنند.


شاید باتری‌ها شارژ کافی نداشته که در زلزله چند روز پیش همه از دسترس خارج شده بودند، اما حتی برای باتری‌های تمام شده هم راهی وجود دارد.


وزیر پیشین ارتباطات می‌گوید برای مقابله با مشکلات قطع تلفن در جریان حوادثی مثل زلزله،‌ هر استانی تعدادی دستگاه و شبکه ارتباط اضطراری دارد که متحرک است و قابلیت تطبیق با تلفن همراه را هم دارد، می‌شود این دستگاه‌ها را در محل‌های حادثه دیده مستقر کرد تا ارتباط موقت برقرار شود.


به گفته سلیمانی،‌ بعد از این‌که وزارت ارتباطات به تعداد کافی از این دستگاه‌های سیار فراهم کرد یک بار در جریان زلزله سال ۸۷ بروجرد،‌ از این دستگاه‌ها استفاده شده و دسترسی به تلفن را فراهم کرده است.


وقتی تلفن نباشد،‌ علاوه بر این‌که مردم و آسیب دیده‌ها در مناطق حادثه دیده امکان ارتباط با دیگران و به خصوص درخواست کمک را ندارد،‌ بنی آدم نگران از حال دیگران ممکن است خودروشان را بردارند و راه بیافتند به سمت مناطق آسیب دیده.


نتیجه‌اش می‌شود ترافیک در جاده‌های منتهی به منطقه،‌ تصادف‌های رانندگی ناشی از عجله و نگرانی، تاخیر در ارسال کمک‌های جاده‌ای به مناطق نیازمند کمک و چیزهایی از این دست.


پس همچنان بر همگان واضح و مبرهن است که تلفن مهم است،‌ ظاهرا مشکل سخت‌افزاری و فناورانه هم که وجود ندارد و دستگاه‌های مورد نیاز برای برقراری ارتباط موقت قبلا خریداری و به استان‌ها تحویل شده است، اما باز هم در جریان زلزله اپراتور تلفن به آدم‌های منتظر پشت خط یادآوری می‌کند که ‌برقراری تماس با مشترک مورد نظر مقدور نمی‌باشد.


عباس فلاحی باباجان‌ نماینده اهر و هریس می‌گوید: علت را از اداره مخابرات منطقه پرسیده است،‌ نامه‌نگاری‌هایی هم کرده اما هنوز جوابی نگرفته است.


وی همچنین یادآوری می‌کند که وزارت ارتباطات همچنان بدون وزیر است و بنا بر این عملا مشخص نیست که چه کسی باید در مورد مشکلات پیش آمده پاسخگو باشد.