فردی به نام "نیکولاس قدیس" که بعدها "بابانوئل" شد!

نیکولاس که دریک خانوادهً مرفه و ثروتمندمسیحی بدنیا و بزرگ شده بود، پدر و مادر خود را در جوانی بر اثر یک بیماری مسری از دست داد. او که تحت اثیر عقاید مذهبی و افکار مسیحیت پرورش یافته بود، با پیروی و بر اساس یکی از جملات عیسی مسیح "بفروش هر آنچه را که مازاد است وآنرا بین فقرا تقسیم کن" تصمیم به فروش ثروت خود کرد و در همان جوانی بود که آنرا میان فقرا ، محتاجان  و بیماران تقسیم کرد.

کارهای بشردوستانه و مهربانانه نیکولاس بود که در اوج جوانی و در سی سالگی در شهر  میرا به مقام اسقفی دست پیدا کرد. در همان سالها بود که کم کم نامش ورد زبان ها شد و در تمام منطقه معروف شد.

در زمان نیکلاس امپراطور روم فردی به نام "دیوکلیتیون" بود که افراد مسیحی و مذهبی را مورد اذیت و آزار قرار می داد. بر اساس نوشته های تاریخی، زندان های آن دوران پر بود از روحانیون مسیحی، اسقفان ، کشیشان و مومنین بود. در همان دوران بود که دیوکلیتیون امپراتور بت‌پرست روم دستور دستگیری نیکولاس را صادر و او را به زندان انداخت و به خاطر ایمانش به مسیح شکنجه می شد. در آن زمان رسم بر این بود که افراد مومنی که با شکنجه و اذیت و آزار حاکمین ایمان خود را زیر پا نمی گذاشتند "قدیس" خطاب می شدند. با روی کار آمدن "کنستانتین "امپراتور مسیحی، وی از زندان آزاد و قدیس شناخته شد.

نیکلاس قدیس در ششم دسامبر سال ۳۴۰ در سنی نامعلوم درگذشت. شهرت  او و وصف نیکویی‌هایش چنان زبان زد خاص و عام شد که مقبره‌اش تا قرن ششم به‌صورت زیارت‌گاهی مهم درآمده بود و مردم برای عبادت به آنجا می رفتند. اما در سال ۱۰۸۷، دریانوردانی که گفته می شود ایتالیایی بودند، بقایای جسد نیکلاس را از میرا دزدیدند و با خود به شهر بندری "بری" (Bari) در جنوب ایتالیا بردند و در کلیسایی عظیم که به نام خود نیکلاس مقدس "سنت نیکلا" بنا کرده بودند، بخاک سپردند.

با ورود پیکر نیکلاس به ایتالیا، استارت واژه و فرهنگی به نام بابانوئل آغاز شد. آوازۀ وی به‌سرعت در تمام اروپا پیچید و شهر "بری" به یکی از مراکز مهم زیارتی و تروریستی، مورد توجه اروپائیان و آمریکایی ها قرار گرفت.

اینگونه شد که نیکلاس قدیس و توصیف نیکویی‌های او بخشی از زندگی اروپاییان را تشکیل داد. قرن دوازده، سالگرد درگذشت او ششم دسامبر بود که کشورهای آلمان، فرانسه و هلند این روز زا به‌عنوان روز "نیکلاس قدیس" نام‌گذاری کردند. روزی که از آن پس مردم به پاسداشت خصوصیات اخلاقی این مرد به هم هدیه می‌دادند و از یتیمان و فقرا دستگیری می‌کردند. کشورهایی از جمله یونان ، روسیه، آلمان، لهستان،بلژیک و هلند او را رسما  به‌عنوان قدیس حامی خود محترم شمردند، و کلیساهای بسیاری  در نقاط مختلف اروپا به افتخار او و با نام او بنا شد.

اما این احترام و تکریم کوتاه بود.ظهور نهضت اصلاحات و زشت شدن پرستش قدیسین، باعث شد تا تکریم نیکلاس قدیس در تمام کشورها برچیده شود به جزء در یک کشور. هلندی ها تنها مردمانی هستند که بابانوئل امروزی مدیون آنهاست. سنت نیکلاس (Saint Nicholas) یا به زبان هلندی سینترکلاس (Sinterklass) همچنان در هلند نامش زنده نگه داشته می شد. در قرن هفده مهاجران هلندی که به آمریکای شمالی کوچ کرده بودند، این فرهنگ را با خود به "آمستردام جدید" یا نیویورک امروز بردند و در آنجا بود که نام او با تغییرات فراوان در طی سالهای متمادی و در کشورهای مختلف به سانتا کلاز (Santa Claus) تغییر یافت.

حاصل صدور چنین فرهنگ و رسمی به آمریکا ظهور پیرمردی مهربان و قدیس‌منش بود که امریکاییان وی را سانتا کلاز (Santa Claus) تلفظ و در ایام کریسمس به کودکان خوب هدیه می‌داد.

اما این کاراکتر محبوب و معروف برای بابانوئل شدن بایستی یک مرحله دیگر را می گذراند. مرحله ای که باعث تثبیت تصویر امروزی بابانوئل شده است حاصل هنر دست فردی به نام  "هدون سندبلوم" (Haddon Sundblom) است. به سفارش شرکت کوکاکولا، هدون سندبلوم، سانتاکلاز را پیرمردی فربه و خندان، با محاسن بلند و سفید، شنل قرمز و کفش‌هایی چرمین، که کوله‌پشتی پر از اسباب‌بازی بر دوش داشت ترسیم کرد. این تصویریکی از معروف ترین و محبوب ترین تصاویری بود که  از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۶۴، همه ساله در ایام کریسمس در آگهی‌های تبلیغاتی کوکاکولا به چشم می‌خورد و رفته‌رفته به‌عنوان تصویر ثابت امروزی بابانوئل در ذهن مردم دنیا ثبت شد.

بعد از فوت نیکلاس قدیس، کلیسایی با نام کلیسای «سنت نیکلاس» که در شهر «دیمره» آنتالیای امروز قرار دارد ساخته شد که بر اثر زلزله شدیدی نابود گشت تا اینکه به دستور امپراطور «یوستینیان» دوباره تجدید بنا شد. اما این اثر تاریخی بر اثر حمله اعراب تخریب و در قرن هشتم دوباره ساخته شد. این کلیسا دارای سه راهرو جانبی می‌باشد که آرامگاه خالی نیکلاس قدیس در راهرو جنوبی، در میان دو ستون اصلی و پشت یک صفحه مرمری قرار گرفته است.

به گفته برخی از پایگاه های خبری جسد نیکولاس قدیس به علت مومیایی شدن طبیعی بر اثر سرما هنوز قسمتهایی از آن سالم است. دانشمندان در سال ۲۰۰۳ موفق به باز سازی صورت وی از روی استخوانها شدند و دریافتند که بابا نوئل واقعی پوستی به رنگ قهو ای روشن داشته است.

گزارش: احسان امتی - تیتر یک