کارتن خواب های بی پناه شهری
اخداث گرمخانه و کمپ های ترک اعتیاد و ارائه خدمات بهداشتی محیطی امن و سالم را برای شهروندان فراهم خواهد کرد،برای تهیه گزارش به منطقه ملارد فردیس رفتیم
که تعدادی از کارتن خوابها را در این شبهای زمستان دور هم جمع می کند.
یکی از کارتن خواب ها که ۳۵ سال سن دارد و تحصیلاتش دیپلم است از علت گرفتاری خود به کارتن خوابی می گوید:زندگی عادی داشتم و در یک صافکاری کارمی کردم و امورات زندگی را می گذراندم که بنا بر مشکلات خانوادگی و مالی کم کم رو به اعتیاد آوردم و بعد از فوت پدر و مادرم میزان مصرفم بیشتر شد و باعث ترک همسر و فرزندانم شد ،۸ سال است که خانواده ام مرا ترک کرده اند و من به جمع آوری ضایعات مشغولم گاهی که شرایط مالیم بد می شود دزدی هم می کنم و ۶ سال است که کارتن خواب شده ام،او می گوید با ما مثل بقیه آدم ها رفتار نمی کنند و حتی نمیزارن به راحتی وارد شهر شویم.
این افراد آلونک هایی برای خود ساخته اند که بعد از مدتی نیروی انتظامی این آلونک ها را از بین برده است و بعد از آن جای خوابشان در این شب های سرد زمستان بیابانهای شهر شد و غذایشان نان خشک ، آن ها مرگ دوستان خود را از سرما و گرسنکی به چشم دیده اند.
کارتن خواب ها می گویند:هر بار که نیروی انتظامی آن ها را دستگیر می کند آن ها را به کمپ های اجباری ترک اعتیاد می فرستد اما در کمپ ها رسیدگی بسیار ضعیف است و با رفتار تند وخشت و حتی کتک زدن باعث فرار آن ها می شوند و این بار با بیماری و اعتیاد بیشتر در جامعه رها می شوند.
رفتارها آن قدر در کمپ ها بد است که گاهی بر اثر همین رفتارها تعدادی از دوستان خود را از دست داده ند و وقتی کار به قاضی و دادگاه می کشد با دادن مقداری پول به خانواده ی آن ها کار فیصله می یابد.
گدشته از معضلات اجتماعی که این قشر برای جامعه متحمل می شوند اما باید چاره ای برای این افراد اندیشیده شود چرا که انسان هستند و رعایت حداقل حقوق انسانی برای آن ها لازم است و به گفته ی خودشان اگر شرایط خوبی برای آن ها فراهم شود با جان و دل به سمت زندگی سالم می روند،لذا با فراهم کردن این شرایط امکان بازگشت آن ها را به جامعه مهیا کنیم.
