سرنوشت سیب زمینی در انتظار 100 تن مرغ

از یکی از شهرستان ها خبر می‌رسد که یک پزشک و پرستار اورژانس، بعد از اینکه صورت آسیب دیده کودکی را بخیه و پانسمان کرده اند؛ هنگامی که متوجه می شوند پدر و مادر کودک، پولی در کیسه ندارند تا 150 هزار تومان  هزینه درمان را بپردازند؛ کودک را نگه می دارند و همان پانسمان هایی را که شاید با لبخند روی صورت کودک گذاشته بودند برمی‌دارند و بخیه های زخم را هم می کشند تا به زعم خودشان لااقل حالا که پولی در کار نیست؛ درمان و پانسمانی هم در کار نباشد...

 خبر دیگر اینکه رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران هم به رسانه ها می آید و می گوید: نه تنها خودرو ارزان نمی‌شود بلکه سایر کالاها هم نباید ارزان شود و ارزان هم نخواهد شد...

هم اکنون هم خبر می رسد که قرار است 100 تن مرغ در استان ایلام که تاریخ انقضا آنها در چند روز آینده است امحا شده یا در اختیار صنایع کنسرو سازی قرار بگیرد.

این خسارت عجیب در حالی رخ می دهد که می شد با برنامه ریزی بهتر و تدبیر مناسب از جمله وارد کردن آنها به بازار مصرف و ارزان فروختن مرغ ها جلوی آن را گرفت.

هم اکنون این مرغ ها در سردخانه شهر ایلام قرار دارند و دامپزشکی استان مکان مورد نظر را پلمپ کرده تا این مرغ ها تعیین تکلیف شوند.

از طرف دیگر برخی در تلاش هستند تا هر طور که شده پلمپ مکان مورد نظر را باز کرده تا مرغ ها را به هر طریقی ولو با عنوان سبد کالا توزیع کنند،اما مسئولان دامپزشکی تاکنون در برابر فشارها ایستادگی کرده و اجازه باز شدن سردخانه و توزیع مرغ را نمی دهد.

یکی از کارشناسان دامپزشکی استان ایلام در گفتگو با ایلام بیدار ضمن تایید این گزارش تاکید کرد:در چند روز آینده از طریق آزمایشات لازم و نیز مراجع قانونی و قضایی،وضعیت 100 تن مرغ تعیین تکیلف می شود.

وی ادامه داد:قطعا این مرغ ها هیچ مصرفی برای خانوارها ندارند و در صورت مثبت بودن آزمایشات و نبود مشکل،مرغ ها در مصارف صنعتی بخصوص کارخانه های کنسروسازی به مصرف می رسند.

اقتصاد ایران قربانی سیاست لیبرالی

این خبرها و گفته های تاثربار که شاید باز هم رخ بدهند، مقولاتی سطحی و بی بنیاد نیستند. یعنی اینکه فلسفه دارند برای خودشان. پزشکی که حاضر می شود بخیه های صورت یک کودک را به جرم بی پولی بکشد و یا کسانی که حاضر می شوند نیازمندان را نادیده بگیرند و یا بعضاً هزاران تن مواد غذایی را امحا کنند؛ همسو با تفکر و رویکردی قدیمی به نام «اقتصاد لیبرال» هستند که به قول قدیمی ها از این هنرها زیاد دارد.

در اقتصاد لیبرالی، همه چیز از جمله اقتصاد، بایستی بدون نظارت هیچ ارزش خاصی به پیش برود و هر نتیجه ای ولو تلخ نیز طبیعی و مطلوب قلمداد می شود.

در این جهان لیبرالیزه، فرد، مسئولیت خاصی غیر از آنچه سبب و مرغ «سود بیشتر» شود، ندارد و در نتیجه در چنین جهانی،افرادی نمو می کنند که نسبت به اطراف خود هیچگونه مسئولیتی قبول نکرده، بی‌تفاوتند و تنها زندگی مادی شخصی خود برایشان مهم است.

چه دولتمردان دوست داشته باشند و چه دوست نداشته باشند اما تفکرات دولت، خواه ‌ناخواه به بدنه جامعه تسرّی می یابد و اگر دولت امروز از برخی مدیران شهرستانی، شاهکارهایی مثل باز کردن بخیه های زخم یک پسربچه فقیر و امحای هزاران تن سیب زمینی  را می بیند؛ ای بسا که در صبح فردا باید شاهد فوران سایر ابعاد تفکرات لیبرالیستی از درون دولت و این بار در کنار خود باشد.

مگر آنکه اتفاقی رخ بدهد و برخی مسئولان دولت یازدهم از این خواب زمستانی بیدار شوند.

مردم، افکار عمومی، خواص و منتقدان هنوز هم امیدوارند که دولت های جمهوری اسلامی ایران در تمام منش و رفتار خود، سیاست‌های اصیل انقلابی و رویکردها و تفکرات برگرفته از اسلام ناب را پیاده کنند و قدم در این راه های هزار بار رفته و هزار بار تجربه شده؛ نگذارند.