پان ترکیسم ها در کمین انتخابات شورای شهر ارومیـه!
مهم ترین نقش سناریوی هر انتخاباتی را ملت ایفا می کند!این ملت است که می تواند با یک انتخاب صحیح آینده مدریتی هر اجتماعی را تضمین کند .انتخابات محلی شهرستان ارومیه نیز همواره با توجه به شرایط ویژه این شهر در معرض وورد آقایان مورد دار، قرار داشته است.
متاسفانه تعدادی از دوستان که خواهان ورود به عرصه شورای شهر هستند هنوز هم که هنوز است به بلوغ سیاسی کافی نرسیده اند!برخی ،آقایان رسانه ای که علاقه خاصی به نگارش متون به زبان ترکی دارند از ملی گرایی افراطی سخن می گویند و در جلسات انتخاباتی خود،از اصول پان ترکیسم برای جذب آراء استفاده می کنند !
تعدادی از دوستان،کرد زبان،از رای های آماده خود از سوی هم میهنان کرد زبانمان سخن می گویند و برخی از آقایان که بعضا پراکندگی هم روستاییانشان در ارومیه بیشتر است،روی رای هم روستاییان حساب می کنند و مرتبا آن را تکرار می کنند که ما چندین هزار رای از سوی روستاییانمان داریم !
به راستی آیا با توجه به بلوغ سیاسی ملت،در این برهه از زمان،جایی برای ترویج و یا سوء استفاده از ارکان ملی گرایی افراطی وجود دارد ؟
یکی از کارشناسان غربی،در جریان جنگ های جهانی از اعتماد چشم و گوش بسته آلمانی ها به هیتلر تحت عنوان استحمار فکری در میدان ملی گرایی نام برده بود
عابد فتاحی،نماینده مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی در این خصوص نظر جالبی دارد وی در گفتگو با خبرنگار ما گفت:من به جد مخالف قوم گرایی در شهرستان ارومیه هستم.تمام این حرکات در مقابل اسلام قرار دارد.کشور ما کشور جمهوری اسلامی است و قوم گرایی و ناسیونالیسم در آن معنایی ندارد.
وی افزود:من به این آقایان هشدار میدهم،ارومیه جایی برای جدال سیاسی نیست!من عنوان می کنم ارومیه جدال سیاسی ندارد،نه ترک و نه کرد!هر کس بخواهد ارومیه را آشفته سازد،خائن و ضد انقلاب است.
فتاحی در پایان خاطرنشان کرد:از نیروهای امنیتی خواهش میکنم،هر چه سریع تر با این آقایان مقابله کنند و آتش فتنه قومی را خاموش کنند.فرصت رقابت بر سر صندوقهاي رای،همواره يكي از عرصههايي است كه نامزدها براي پيروزي در آن از شيوههاي مختلف تبليغاتي استفاه ميكنند. يكي از مهمترين شيوهها كه متاسفانه در چند دوره گذشته بروز و نمود بيشتري داشته طرح مسائل قومگرايانه از سوي برخي نامزدهاست که اغلب با منافع ملی و ارزشی در تضاد قرار دارد.
اساس و مبناي اين تئوري اين است كه خواستههاي قومي نه به عنوان نياز و خواست واقعي جوامع بلكه ابزاري براي كسب قدرت از سوي نخبگان محلي است. در واقع خواستههاي قومي پيش از آنكه مطالبه توده مردم باشد در برنامهها و راهبردهاي نخبگان قومگرا تعريف ميشود و ملت تنها نقش یک فریب خورده را بازی می کند.
در اين بين ممكن است عدهاي از فعالان مغرض و ضد ملي نيز از فضاي انتخابات و امكانات و ظرفيتهاي آن بهره برده و با طرح مطالبات خود ،دست به اقدامات خرابکارانه بزنند.