آینده ی مبهم فال فروشان کوچک فردیس

کودکان کار یکی از آسیب های  اجتماعی که بارها درجلسه ها ، سمینارها و رسانه ها به آن پرداخته شده است اما هنوز اقدام عملی موثری برای حمایت از این کودکان صورت نگرفته است.

متاسفانه کودکان به عنوان اولین قربانیان فقر اقتصادی خانواده ها هستند که با ورود به این عرصه آینده و سرنوشتشان در هاله ای از ابهام قرار می گیرد.

کودکانی که برای تامین معاش خانواده مجبور به ترک  تحصیل شده  و از همان کودکی وارد عرصه ی  کار و فعالیت می شوند و حسرت بازی های کودکانه را  با خود یدک خواهند کشید.

کودکانی که ممکن است در جامعه توسط افراد سودجو مورد سوءاستفاده های مختلفی قرار گیرند و چه بسا  ناخواسته درمسیری قرار بگیرند که جز تباهی چیزی به همراه نخواهد داشت .

در عبور از خیابان اصلی فردیس تعداد زیادی از این کودکان را می بینیم که کنار مغازه های پرزرق و برق نشسته اند تعدادی برگه های فال در دستشان است به این امید که شاید رهگذری بخت و اقبال خود را در میان دست های این کودک پیدا کند.

مهدی پسر ۷ ساله ای است که در گوشه ای از پیاده رو کنار یک مغازه نشسته و چشم به دستان عابرینی دارد که برای پر کردن اوقات فراغت خود به خیابان آمده اند.

مهدی در خانواده ای ۸ نفره زندگی میکند و صبح ها به مدرسه میرود و بعد از ظهرها برای فروش فال به خیابان می آید و تا دیر وقت در  گوشه ای می نشیند تا فال هایش تمام شود و دیر وقت به خانه برود و پولی برای خانواده ببرد.

کمی پایین تر پسر ده ساله ای به نام فرزاد مشغول فروختن فال است .

او می گوید پای پدرش شکسته و در خانه بستری است و آن ها هیچ منبع درآمدی ندارند و باید برای تامین بخشی از هزینه زندگی فال بفروشد تا با فروختن فال پولی برای مادرش ببرد .

فرزاد هر روز عصر در خیابان مشغول فروختن فال است و از ما می خواهد تا از او فال بخریم و اگر می شود غذایی برای او تهیه کنیم

از فرزاد  و مهدی میگذریم و اما صدها فرزاد و مهدی دیگر در شهرمان وجود دارد که اگر از امروز فکری برای آن ها نکنیم باید فردا با بزهکاران اجتماعی روبرو شویم که هزینه ی سنگین را بردوش جامعه خواهند گذاشت.

کودکانی که اگر مورد حمایت قرار گیرند شاید سرنوشتی دیگری داشته باشند و افراد مفیدی برای جامعه باشند .

اما اگر امروز هر یک از مسئولین با بی تفاوتی چشم به روی این کودکان ببندند در آینده باید نگران حضور اجتماعی فرزندان خوددر همین جامعه آسیب دیده و آلوده باشند.

بنابراین وظیفه ی سازمان های مربوطه است تا به این پدیده ی اجتماعی توجه بیشتری داشته باشند تا در آینده آمار بیشتری از مفاسد اجتماعی را در گزارش های خود ارائه نکنند.