کار من در تئاتر خیابانی مثل این است که روی طناب راه میروم/ حمایت حوزه هنری البرز از نمایش صحنه ای مشهود است
نمایش خیابانی شاید به نظر برسد آسان باشد اما به شدت سخت و مسئولانه است. مسئولانه از آن جهت که اگر نمایش خیابانی قلاب دراماتیک و یا جذابیت موضوعی را نداشته باشد اصولا کسی به پای حرف شما نمی نشیند حتی اگر در شلوغ ترین میدان شهر نمایش اجرا کنید.
حال به بهانه حضور خوب قلیچ خانی در جشنواره تئاتر فجر با اثر انصافا خوب "ژست" با او درباره تئاتر و اثرش به گفتگو نشستیم.
جناب آقای قلیچخانی عزیز با سلام، ورود شما به عرصه هنر نمایش خیابانی چگونه اتفاق افتاد؟
پاگذاری به این هنرخیلی اتفاقی برایم پیش آمد و کم کم علاقه ای در درونم شکوفا شد تا اینکه 16 الی 17 سال است که در این وادی هستم.
آیا تجربه های متفاوت شما از نمایش خیابانی هیچ وقت باعث پیشرفت و کمک شما در گونه های دیگر هنر نمایش نشد؟
قطعا باعث کمک من شده است. کار من در تئاتر خیابانی مثل این است که روی طناب راه میروم، ولی روی صحنه احساس راحت تری دارم و بهتر میتوانم ایفای نقش کنم. این را کلی عرض میکنم که میتوان همه چیز را در آن بسط داد حس، صدا، چون در نمایش خوب شما جایی مجبور می شوید حس غلو آمیز داشته باشید که اینها روی صحنه قابل استفاده نیست. گاهی دیده میشود برخی از همکاران که کار خیابانی و میدانی می کنند، براساس طرح نمایشی کار می کنند و بیشتر از بداهه استفاده می کنند و این بداهه پردازیها گروه نمایشی صحنه ای را اذیت می کند چون شیرینی بداهه پردازی به کامشان خوش نشسته و دوست دارند درون صحنه هم همان کار را بکنند و آن طور که خودشان دوست دارند قصه را پیش ببرند، این کار برایشان و به تبع برای کارگردان و گروه نمایشی صحنه ای مشکل ایجاد می کند. ولی در مجموع با همه این تفاسیر کار در نمایش خیابانی و بازگشت به صحنه برای خود من مثبت بوده است.
البته شما کم کارصحنه ای انجام داده اید و نمایش های صحنه ای که از شما دیدیم به نظر ذاتش نمایش خیابانی بوده است، درست است؟
بله، درست است من نمایش صحنه ای کم کار کردم و اگر هم چنین آثار نمایشی دیدید بیشتر یک نمایش خیابانی بوده که به پیشنهاد برخی دوستان و اساتید، به شکل صحنه اجرا کردم، یعنی همینطور که شما فرمودید ذاتا آن نمایش ها خیابانی بوده است که با تمهیداتی آن اثر را تبدیل به نمایش صحنه ای کرده ام. دوستان و هنرمندان نمایش احساس کردند کارهای من قابلیت این را دارد که در صحنه اجرا برود، و کارهایی را که روی صحنه اجرا کردم از قبل در محیط بیرون اجرا شده بود و بعد از آن با اصلاحات و تغییرات لازم برای اجرا رفت.
بعضیها عقیده دارند اجرای میزانس نمایش خیابانی کار سختی نیست اینکه بازیگر می چرخد و به هر نحوی با مخاطب بیرونی خود که دور تا دور ایستاده یا نشسته ارتباط می گیرد. در مقابل این میزانسن نمایش صحنه ای است که پیچیدگیهایی دارد نظر شما چیست؟مثلا شده نمایشی خیابانی را به صحنه ببرید و شکست بخورید یعنی پشیمان بشوید که این کار را کردید؟
من درکارگردانی نمایش هایم هیچوقت اینگونه که شما می فرمایید فکر نکردم که حالا یک جایی هستم یک چیزی بگوییم و چهار نفرم که هستند به ما گوش می دهند و... من طراحی کردم یعنی یک موقعیت را طراحی کردم و عمده کارهایی را هم که انجام دادم کارهای مینیمال بوده است. یعنی دکور نداشتم، طراحی لباس خاصی نداشتم، تعداد بازیگر زیادی نداشتم و همه کارها یک نفره دونفره سه نفره بودند. ولی سعی میکنم فضایی را که حالا میخواهم قصه ام رو در آن نقل کنم بسازم و موقعیتی را ایجاد کنم و روی مقوله میزانسن هم خیلی دقت می کنم و برایم اهمیت دارد که بازیگر کجا بایستد، کجا دیالوگ بگوید و حرکتش به چه صورت باشد. اینکه تماشاگری که بصورت میدانی و گرد ایستاده همیشه بتواند نمایش را دنبال کند یا جایی نباشد که بازیگر خودش را ماسکه کند و تماشاگر او را نبیند و او هم نتواند قصه اش را پیش ببرد و وقتی این را در صحنه می آورم میزانسن را برای یک صحنه یک سویه طراحی می کنم. از این زاویه نگاه میکنم که قبلا مخاطب میدانی نمایش را دیده حالا باید یکسویه ببیند که البته خیلی هم تغییراتی ایجاد نمی کنم و نمایشهایی را هم که داشتم ندیدم تماشاگر یا منتقدی بگوید اشتباه کردی این نمایش را به صحنه آوردی و غالبا تماشاگر رضایت داشته و پذیرفته است که برای دیدن نمایش صحنه ای آمده است.
وسعت ژانر اجتماعی در کارهای شما دلیل خاصی دارد؟
علاقه و دغدغه ام پیش بردن کارهایم به این صورت بوده است.
بگذریم،از ارتباط خودتان با حوزه هنری کمی بگویید؟
در سال 1380 یکی از کارهایم را با عنوان "روزنامه" در تماشاخانه مهر حوزه هنری مرکز اجرا کردم که باعث ارتباط من با این مرکز شد. می توانم بگویم بعد از آن بیشتر نمایشهایی را که اجرا کردم با کلیه امکانات، در محل پلاتوی حوزه هنری استان البرز بوده است، از ضبط آثارم گرفته تا حمایت های مالی که بتوانم در جشنواره های مختلف بزرگ و کشوری با آثار نمایشی باکیفیت تری حضور داشته باشم.
حضور شما امسال با اثر نمایشی با عنوان "ژست" در جشنواره فجر بوده است، لطفا در مورد آن بیشتر توضیح دهید.
بله. امسال اثر نمایشی من "ژست" بود. اولین باری که این کار را اجرا کردیم در دهمین جشنواره خیابانی بین المللی مریوان بود. که از آنجا بعنوان اثر برگزیده به جشنواره بین المللی فجر راه پیدا کرد و چهار اجرای خیلی موفق داشتیم. در جشنواره سی و چهارم فجر که دو تا اجرا در محوطه بیرونی تئاتر شهر بود و البته اولین اجرا را در افتتاحیه داشتیم. خیلی باعث افتخار بود میان آن همه آثار نمایشی که در جشنواره عنوان شد، نمایش ژست برگزیده شد و حس خوبی داشتم برای اجرا در افتتاحیه ای که مسئولان و هنرمندان برجسته کشور حضور دارند انتخاب شد. قابل گفتن است که آخرین اجرا هم در دهم بهمن ماه، محوطه برج میلاد صورت گرفت.
آیا حمایت های مالی از این اثر شد؟
حمایت اندکی از سوی جشنواره شد البته باز هم حوزه هنری البرز مثل سالهای گذشته کمک کرد تا نمایش را با کیفیت بهتری در جشنواره ارائه کنم. مثل سالهای گذشته ما همیشه نیم نگاهی به حوزه هنری داریم که انصافا در جشنواره های مختلف کشوری حمایت کرده چه زمانی که آقای کوچکی حضور داشتند چه حالا که آقای اردی زاده کارشناس واحد نمایش حوزه هنری حضور دارند. آخرین کارم هم یعنی همین نمایش ژست با پیشنهاد ایشان بوده است که توانستیم حمایت حوزه را جذب کنیم.
نظر شما درباره فراخوان جشنواره تک طنز چیست؟
انتهای پیام/
