دوشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 29
گفتگوی "تیتر1" با دامدار البرزی؛
عمل به اقتصاد مقاومتی تحریمها را تحریم می کند/ دست کارآفرینان به دلیل عدم همکاری ارگانها بسته است
دامدار و کار آفرین البرزی با وجود شرایط سخت محیط توانسته است دامهای خود را از 7 رأس به 700 رأس افزایش دهد و برای افراد شغل ایجاد کند و تمام افتخارش به این است که تحریمها را تحرم کرده است.
گروه استانی «تیتریک»، این مرد نامش علی مصطفایی است و 38 سال بیشتر ندارد ولی برخلاف بیشتر هم سن و سالان خود که سرمایه و درآمد خود را برای رفاه و تفریح هر چه بیشتر هزینه می کنند، سختی و تلاش را به جان خریده است تا دستی بر چرخه اقتصادی جامعه و اشتغال آفرینی برده باشد، به گفته او با راه اندازی این تشکیلات سنتی هم به علاقمندی خود که زندگی روستایی است می پردازم و هم به امید خداوند و تکیه بر روزی دهندگی ذات اقدسش سرمایه ام با زاد و ولد گله، افزایش می یابد.
وی اکنون در دامنه های روستای کندور جاده چالوس، تشکیلات دامداری خود را به خوبی اداره میکند و در کنار کمکهای چندین نفر که برای او کار میکنند، گله ای با 700 رأس گوسفند دارد.
علی مصطفیایی زیاد به واژه ها فکر نمی کند ولی با اینحال توجه به علاقمندی های سالم و مفیدش و سختکوشی و بیزاری از تنبلی، او را در عمل به اقتصاد مقاومتی موفق کرده است و توانسته هم در بخش دامداری و هم در بخش کشاورزی حرفی برای گفتن داشته باشد.
علی مصطفیایی زیاد به واژه ها فکر نمی کند ولی با اینحال توجه به علاقمندی های سالم و مفیدش و سختکوشی و بیزاری از تنبلی، او را در عمل به اقتصاد مقاومتی موفق کرده است و توانسته هم در بخش دامداری و هم در بخش کشاورزی حرفی برای گفتن داشته باشد.
وی کار خود را از سال 88 با 7 راس گوسفند شروع کرده و انگیزه اش در مورد شروع کار شنیدنی و جالب است، گویا در سال 88 که از زیارت مکه مکرمه بازمی گشته، تعداد 7 رأس گوسفند به عنوان چشم روشنی دریافت می کند و در زمینی که داشته به نگهداری از این گله کوچک می پردازد.
وی که علاقه زیادی به حیوانات دارد و زندگی همراه با تلاش و کار را دارای برکات فراوان می داند، به این ترتیب گله داری شروع می کند و از سال 93 که تعداد گوسفندان با زادو ولد بیشتر می شود، گستره این تشکیلات را نیز وسعت می بخشد و سرمایه گزاری میکند.
وی که علاقه زیادی به حیوانات دارد و زندگی همراه با تلاش و کار را دارای برکات فراوان می داند، به این ترتیب گله داری شروع می کند و از سال 93 که تعداد گوسفندان با زادو ولد بیشتر می شود، گستره این تشکیلات را نیز وسعت می بخشد و سرمایه گزاری میکند.
وی که علی رغم ظاهر امروزی، شدیدأ روستایی و مزین به آداب شایسته آن است، ساده دلانه میگوید: دام هایم سالی 2 بار زایمان می کنند و تعدادی از آن ها نژادی دارند که دوقلو به دنیا می آورند و در اولین زایمان گوسفندانم حسی پدرانه داشتم، آن روز وقتی مطلع شدم که گوسفندم زایمان کرده از کرج خود را سریع به دام هایم رسانده و دوقلوهای به دنیا آمده را دیدم و از ته دل خدا را شکر کردم.
این دامدار البرزی ادامه داد: خشکسالی در دام بسیار تاثیر گذار است چراکه وقتی واکس زده می شود در صورتیکه 24 ساعت آب نخورند در جگرشان تأثیر گذاشته و دامها را بیمار می کنند و از آنجا که حلال و حرام بودن کار و درآمد و رضایت پروردگار بسیار مهم است این مسئله برایم ناخوشایند است.
وی از مشکلات کار خود به سختی ساخت سوله و فنس کشی که در نگهداری از دام در این منطقه از اهمیت بسیاری برخوردار است نام برد و گفت: اکنون محل نگهداری گوسفندان در این مکان بسیار کوچک است و تنها گنجایش 500 رأس را دارد و از آنجایی که گاز طویله چشم گوسفند را کور می کند باید چوپان مدام مراقب این موضوع باشد.
مصطفایی از دیگر مشکلات به نبود آب و لوله کشی آب در این منطقه اشاره کرد و اظهار داشت: با اینکه در کنار رودخانه هستیم ولی حق آب کشی نداریم و جهاد استان هم مانع ساخت و ساز در این منطقه می شود و هنوز هم دلیل قانع کننده ای برای این ممانعت به ما ارائه نداده اند.
وی با بیان اینکه کندوهای زنبور عسل ما نیز وضعیت خوبی دارد و زنبورها از گلهای گون که در صحرا وجود دارد استفاده می کنند گفت: گرانی گوشت به خاطر اینکه تولید داخلی کم است و جابجایی واردات و صادرات گوشت، قیمت آن را بالا می رود که ما البته این گرانی برای ما تأثیری ندارد و ما همان کیلویی 9 تا 10 تومان گوشت خود را می فروشیم.
این دامدار و کشاورز البرزی در پاسخ به این سوال که چرا دولت از شما حمایت نمی کند گفت: از آنجا که دامنه کوه ها دارای منابع گیاهی طبیعی است، با چرا کردن گوسفندان، این منابع از بین می رود و اگر گله ای سالی دو بار که می شود 90 روز به کوه برود، میزان قابل توجهی از پوششهای گیاهی از بین می رود و البته امسال استان البرز تصمیم گرفته است تا از ورود گله داران غریبه که از استان های دیگر به این منطقه می آیند جلوگیری کند تا تولید سالانه بالا برود.
علی مصطفایی بسیار مهمان نواز است و آبگوشت ناهار گروه خبری را با دستان خود آماده کرده است، از آن آبگوشتها و نانهایی که دیگر حتی در کمتر سفره روستایی یافت میشود.
به گفته وی کل ارث پدری او، 1700 متر زمین بود که بین 7 نفر از وراث تقسیم شد و از آنجا که طعم بی پدری و لزوم ایستادن بر روی زانوان خود را از 16 سالگی چشید ، به نوعی نگاهی عاطفی به فضای روستایی دارد و این حرفه را از دریچه کاسبی نمی نگرد، به قول خود علی مصطفایی دامداری سود ندارد و با توجه به مشکلات منطقه و عدم همکاری های نهادها و ارگانها، تنها خرج خود را در می آورد.
به گفته وی کل ارث پدری او، 1700 متر زمین بود که بین 7 نفر از وراث تقسیم شد و از آنجا که طعم بی پدری و لزوم ایستادن بر روی زانوان خود را از 16 سالگی چشید ، به نوعی نگاهی عاطفی به فضای روستایی دارد و این حرفه را از دریچه کاسبی نمی نگرد، به قول خود علی مصطفایی دامداری سود ندارد و با توجه به مشکلات منطقه و عدم همکاری های نهادها و ارگانها، تنها خرج خود را در می آورد.
وی می گوید: تحریم ها بر روی کار ما اثر نمی گذارد چون تمام چیزها را خودمان تولید می کنیم و تنها در بخش کشاورزی و تهیه سموم کمبود ها اثر گذار است و در واقع ما با عمل به اقتصاد مقاومتی که در این برهه از مشکلات شدیدأ نجات بخش اقتصاد کشور است، تحریم ها را تحریم می کنیم.
این مرد دامدار به دیگر علاقمندان به حرفه خود توصیه میکند: کسانی که میخواهند، این حرفه را شروع کنند، بهتر است اول هدف خود را مشخص کرده و انتظار نداشته باشند که طی دو یا سه سال اول به سود کلان دست پیدا کنند و اگر کسی با نگاهی غیر از این دامداری و کشاورزی را شروع کند قطعأ موفق خواهد شد.
علی مصطفایی اکنون توانسته است برای دیگران شغل ایجاد کند و تمام این سالها، حتی رسیدگی به وضعیت خراب جاده و مسطح کردن آن را برای عبور مرور، با هزینه شخصی خود انجام داده است، ولی امکان دارد به دلیل ممانعتهای منابع طبیعی برای صدور پروانه مجبور به گوچ از زادگاه و زمینهای خود شود، تا بتواند دامهای خود را به مکانی دیگر انتقال دهد، زیرا در این محدوده بیشتر از 1800 رأس نمی تواند مستقر شود.
کاش کمی هم مسئولین و ارگانها با فراهم کردن بستر فعالیت اقتصاد مقاومتی افراد، در راه عمل به این مهم قدم بردارند.
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
