دلم برای همسر شهیدم تنگ شده/ به عشق پیدا کردن دست همسرم به مناطق عملیاتی می آیم
گروه زنان"تیتریک" به نقل از البرزبانو؛ همزمان با آغاز جنگ هشت ساله دفاع مقدس جوانان بسیاری از جان و مال و خانواده های خود گذشتند و پا به میدان جنگ گذاشتند، جنگی که در آن حق علیه باطل پیروز شد و ایران اسلامی از دست دشمن بازپس گرفته شد.
امروزه نیز به جهت تجدید میثاق مجد با شهدا و اینکه جوانان امروز بدانند شهدا چطور این راه را انتخاب کرده اند، همه ساله همزمان با تعطیلات نوروزی اردوهای راهیان نور ویژه خانواده ها برگزار می شود.
در این میان هستند خانواده شهدایی که هنوز چشم به راه فرزندان و همسرشان هستند تا شاید اثری از آن ها پیدا شود و به میهن بازگردند ولی بااین حال همه ساله به مناطق عملیاتی جنوب کشور می روند تا شاید گمشده خود را پیدا کنند.
امسال نیز با دیگر خانواده ها همراه شدیم و به مناطق عملیاتی جنوب کشور سفر کردیم.
واقعا عجب حس و حالی دارد این منطقه، منطقه ای که روزی دلیرمردان کشورمان با دشمن جنگیدند و پیروز شدند.
در همین فکر بودیم که ناگهان بانویی را دیدم که در مقابل قاب عکس بر روی خاک های سرزمین نور نشسته بود و مدام اشک می ریخت.
جلو رفتیم و در کنار او نشستیم، پس از احوال پرسی از حس و حالش پرسیدم و گفت: دارم با همسر شهیدم درد و دل می کنم.
همینطور که با لحنی صمیمی با ما صحبت می کرد فهمیدیم که همسر شهید احمد لزگی است و این بانو از ساری آمده است.
وی گفت: پیکر همسرم دوسال پس از شهادتش به وطن بازگشته ولی یکی از دستانش اینجا جامانده است و همه ساله به امید پیدا کردن دست همسرم به اینجا می آیم.
این بانو با چشمانی اشک آلود و بعضی در گلو مدام می گفت: دلم خیلی برای همسرم تنگ شده، وقتی اینجا میام خیلی سبک می شوم. همسرم خیلی زود مارا تنها گذاشت.
همسر شهید احمد لزگی شهادت را راه مردان خدا دانست و مهمترین وظیفه تمامی جوانان و ملت ایران را ادامه دادن راه شهدا عنوان کرد و گفت: اگر این شهدا نبودند امروز اینجا نبودیم و به این اندازه امنیت نداشتیم.
با این مادر دلسوز خداحافظی کردیم و به راهمان ادامه دادیم.
