تنها شباهت زندگی VIP مجردهای پولدار با اوباش خطرناک جنوب شهر

گروه جوان و خانواده"تیتریک"؛ زندگی مجردی دوره ای از زندگی فرد است که بعضی از انسان ها  در آن میکوشد  اهداف و آرزوهای خود را محقق سازد و آزادي هاي كه تصورش ممكـن است مشكل بنظر برسد را تجربه کند. این پدیده مذموم  در زمانی نه چندان دور مختص به پسران بود اما در جامعه امروزه ما چه بسیار دخترانی هستند که به این نوع زندگی روی اورده اند و این عامل به پدیده ای ملموس در جامعه ما تبدیل شده است اما این زندگی در عین حال که راحت و کم دردسر به نظر می رسد، مشکلات خاص خود را دارد و تا فرد  در آن قرار نگیرد، نمی تواند مشکلاتش را به خوبی درک کند.

اگر چه  این عامل به عنوان یک کالای وارداتی سهمی از فرهنگ غرب است اما همین کالای وارداتی امروزه یک سبک از زندگی ایرانی به ویژه برای جوانان ما شده است. چه بسیار دختران و پسرانی هستند که به علت بالا رفتن سن، علاقه مند نبودن به ازدواج، نداشتن ارتباط خوب با والدین، تلاش برای استقلال طلبی، داشتن روابط عاطفی با دوستان خود، میل به فردیت، میل به رشد و پیشرفت تحصیلی و حرفه‌ای این نوع زندگی را میپذیرند. اما باید دانست زندگی مجردی که ممکن است از بیرون برای دیگرانی که آن را میبینند خوشایند باشد اما به مرور زمان و با گذشت این دوره از زندگی فرد قطعا آثار منفی آن در ادوار دیگر زندگی فرد تاثیر خواهد داشت و زمینه ساز آسیب های اجتماعی دیگر خواهد شد.

اگر مسیرتان شبانه به شمال شهر افتاد و اگر چند روزی همراه پسران پولدار شهر شدید حتما مشاهده می کنید خانه های لوکس با امکانات ویژه که محل خوشگذرانی مراسم های شبانه و ... مجردهاست .وقتی با این جوانان که بین 25 تا 35 سال سن دارند هم صحبت می شویم آنان از بی میلی خود به تشکیل خانواده و حتی در کنار خانواده بودن می گویند.

بیشتر این افراد اعتماد به نفس خود را از اسکناس های کاغذی به دست می آورند و آسایش و رفاه را در اعیان نشینی جستجو می کنند.

جالب است اینگونه آدم ها که زندگیشان آرزوی خیلی از جوانان و حتی مردان میانسال است خودشان از وضعیت کنونی رضایت ندارند و همیشه به دنبال تنوع و ثروت بیشتر و لذت های زیباتر می گردد.

شاید به اصطلاح ما این بچه پولدارها عده کمی باشند ولی در گوشه و کنار محلات تهران زندگی مجردی جوانان خیلی متفاوت است.

گاهی جوانان به دلیل نداشتن امکانات و پول کافی و اشتغال از تشکیل خانواده می گریزند.این افراد به صورت گروهی پول کرایه یک خانه را جمع می کنند و برای خودشان اتاقی می گیرند، عده ای که خلافکار هستند خانه مجردی شان پاتوق سابقه داران شهر و انبار لوازم مسروقه می شود و عده ای که اوباش نام دارند اتاق خانه مجردی شان را محل قلیان کشیدن، شرب خمر ، دورهم نشیمی های شبانه و .. می کنند.

اگر با آنها هم صحبت شویم اعتماد به نفس خود را در رفیق و چاقو و مواد خلاصه می کنند و آنان نیز از کنار خانوده بودن متواری اند .

شاید عدم تمایل این دو طیف جامعه به خانواده و متواری بودن از آن را بتوان تنها شباهت زندگی آنان با هم دانست.

معضل خانه‌های مجردی معلول یک سری از علت‌ها در جامعه است. علت های نظیر ظرفیت های علمی – شغلی ، پیوندهای عاطفی و خانوادگی،شرایط محیطی، و برای حل این مشکل ابتدا باید این علت‌ها در جامعه مرتفع شود. می‌توان برای رهایی از این معضل بزرگ نرمش و چرخش‌هایی را در فرهنگ‌های سنتی ایجاد و از آن استفاده کرد تا این سبک از زندگی غربی معادلات اجتماعی را در جامعه ای که ارزش های فرهنگی و دینی نمایان است، خدشه دار نسازد.

گفتنی است،از همه این مطالب می توان نتیجه گرفت که زندگی مجردی با فاصله گرفتن جوانان از محبت و توجه خانواده شکل می گیرد اما روزگار تاکنون با کسی شوخی نکرده است و دادگاه های کیفری و بخش های فوریت های پزشکی بیمارستان ها تداعی گر زندگی های مجردی هستند که بخاطر یک اشتباه از سر  بی تجربگی گرفتار باتلاق شده اند.


باشگاه خبرنگاران