سیاستگرایی بدون اخلاقمداری
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «تیتر یک»؛ امیر عطاران، منتقد و فعال اجتماعی طی یادداشتی اختصاصی نوشت: یکی از موضوعاتی که در دنیای امروز مفهوم سیاست را به چالش کشانده و کسب قدرت و حکومت را در جوامع به سیاهترین جایگاه و به نفرت کشانده، جدایی اخلاق از سیاست است.
میتوان آنچه که امروز در میان دولتمردان نظامهای سرمایهداری مشاهده میشود را برگرفته از درسآموزههای آموزگار شرارت یعنی «ماکیاول» دانست.
تا آنجا که بر باور جوامع چنین وارد شود که سیاست یعنی دروغ و فریب و فریبکاری، گاه با لبخندگاه با تلخند و گاه با رحم و گاه با زخم. توصیهها و اندرزهایی که از سوی این مکتب به اهالی قدرت شده چنان بر حرص و طمع سیاستمداران افزوده که برای حفظ قدرت هر کار و عملی را مجاز میدانند، چرا که طبق اندیشههای آموزگار خود آموختهاند: هدف وسیله را توجیه میکند و برای حفظ قدرت هر شرارتی را میتوان انجام داد.
در اساسنامه این سیاست، ریاکاری صفتی ارزشمند است و از راستگویی و راست بودن پرهیز شده است؛ و چنین توصیه شده که سیاستمداران برای حفظ قدرت باید خود را آزادیخواه وانمود کنند که گویی آزادیخواهتر از آنان کسی نیست، اما در عین اینکه آزادی را لگدمال میکنند در همان حال برای فریب مردم آن را در آغوش بگیرند.
این دغلبازان براین باورند که مفاهیمی چون عدالت و انسانیت در سیاست جایی ندارند، چرا که قدرت از عدالت نیرومندتر، و حیلهگری و دروغ از حقیقت نیرومندتر است.
متأسفانه این نوع از رفتار چنان در اذهان و افکار رسوخ کرده که گویی دیگر مفهومی چون صداقت و شرافت و اخلاق از دنیای سیاست رخت بربسته و اگر کسی هم با راستگویی سخن گوید پنداری جز فریب و فریبکاری بر او نمیدهند.
معصومه میرحسینی - تیتر یک
انتهای خبر/ل