گزارشی از فعالیت‌های جالب یکی از مدیران نزدیک به زنگنه/ مذاکره مرد دکل های نفتی برای چند شرکت رقیب به طور همزمان
مهدی میر معزی، در رسانه ها به عنوان کارشناس و مدیر نفتی شناخته می شود که از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۷۹ معاونت طرح و توسعه وزارت نفت را بر عهده داشته است.
وی از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۰ قائم مقام مدیرعامل و نائب رئیس هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران بود و در فاصله سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ به‌عنوان مدیرعامل شرکت نفت ایران انتخاب و مشغول فعالیت شد؛ احکام میرمعزی در این سال ها توسط زنگنه امضا شده بود.
میرمعزی اگرچه دیگر پست های رسمی زیادی نداشت اما این روزها از تأثیر وی بر روی زنگنه و نقش آن در تصمیم گیری های کلان وزارت نفت صحبت های زیادی به میان آمده است.
این مقام اسبق وزارت نفت روزهای شلوغی را در حوزه کسب و کار دکل‌های نفتی می گذراند تا جایی که بخش عمده رویدادهای تجاری صنعت حفاری در نهایت به این مدیر 63 ساله ختم شده و با امضای وی بسیاری از کارها برای وزارت نفت حل می‌شود.
میرمعزی 63 ساله این روزها یکی از مشاوران معتمد زنگنه است و در حالی که طی 3 سال گذشته شاهد بودیم نه تنها تحولی در شرایط نفتی کشور به وجود نیامد، بلکه از جهات مختلف شاهد پسرفت هایی هم بودیم که کاهش قیمت نفت یکی از تبعات مدیریت 3 ساله اخیر نفتی کشور بود.
مدیر خاکستری نفتی این روزها در چندین شرکت عضو بوده که سمت اصلی وی در بسیاری از این شرکت ها مدیر عامل و یا عضویت در هیئت مدیره است که خبرها حاکی از آن است که تعداد شرکت های این مدیر نفتی بالغ بر 10 شرکت است که برخی از آنها در زمینه های مختلف نیز با هم در حال رقابت هستند.
وی در همان سالها و بعد از خروج از نفت به فعالیت های خصوصی روی آورد و در هیات مدیره چندین شرکت عضویت یافت، با تشکیل هلدینگ گسترش انرژی پاسارگاد، میرمعزی به عنوان مدیرعامل آن ایفای نقش کرد و از جمله در تاسیس و مدیریت چندین شرکت زیرمجموعه این هلدینگ همچون «حفاری استوان کیش»، «پتروکاریز امید کیش»، «بهین انرژی سرآمد» و ... موثر بود.
میر معزی که سال های نه چندان دور امیدوار بود بتواند روی 16 تا 17 نوع از خدمات مربوط به میادین نفت و گاز سرمایه‌‌گذاری کند و نقشی را که شرکت‌هایی مثل هالیبرتون و شل در ایران اجرا می‌کردند در کشور داشته باشد، امروز از آرمان های خود فاصله گرفته است و به سوی توسعه بازرگانی و کسب و کارهای دکل های حفاری گرایش پیدا کرده تا جایی که مسیر برای بازگشت شرکت هایی مانند شل به میادین نفتی کشور در اثر مشاوره های وی و دوستانش به زنگنه دوباره باز شده است.
میر معزی یکی از اعضای کار گروه بررسی مدل های جدید قراردادهای نفتی ایران موسوم به IPC در کشور بوده، قراردادهایی که دست همه شرکت های داخلی از میادین نفتی را کوتاه کرده و تنها برخی از شرکت هایی که از سوی وزارت نفت انتخاب می شوند اجازه همکاری به صورت محدود با شرکت های خارجی را دارند.
به عبارت دیگر آقای خاکستری نفت کشور در حالی که خود در بیش از 10 شرکت حضور دارد، قراردادهایی را تنظیم کرده است که قرار است طبق آن مخازن داخلی در اختیار شرکت های خارجی قرار بگیرد و شاید اگر قرار باشد شرکتی از داخل با شرکت های خارجی همکاری کند، یکی از شرکت های آقای مدیر باشد.
حدود یک سال گذشته نیز میر معزی به عنوان رییس هیات مدیره شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران منصوب شد که این انتصاب نیز با نظر موافق زنگنه صورت گرفت؛ از طرف دیگر شرکت سرمایه گذاری صندوق‌های بازنشستگی صنعت نفت سهامدار اصلی شرکت مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی ایران است که میرمعزی هم از سوی این شرکت به ریاست هیات مدیره بزرگترین پیمانکار فراساحلی کشور منصوب شد.
نکته جالب در مدیریت های آقای میرمعزی این است که وی وقتی از سوی شرکت سرمایه گذاری صندوق‌های بازنشستگی نفت به ریاست هیات مدیره تاسیسات دریایی منصوب شد باید حافظ منافع این قشر از خانواده بزرگ صنعت نفت می بود اما در همان حال به عنوان عضو هیات مدیره شرکت های انرژی پاسارگاد و حفاری استوان کیش باید حافظ منافع شرکت‌هایی باشد که رقیب جدی تاسیسات دریایی محسوب می شدند!!
در همین راستا برخی از سایت های خبری نسبت به عملکرد میرمعزی اعتراض کرده و نوشتند که چرا باید میرمعزی عضو ارشد مذاکره کننده برای 2 شرکت رقیب باشد و چگونه می‌تواند به صورت همزمان مذاکرات رقابتی دو شرکت را پیش ببرد؟
برخی از کارشناسان نفتی در این زمینه اظهار نگرانی کرده و گفتند: این دو مجموعه در تلاش برای خرید دکل‌های حفاری به ویژه دکل های دریایی و حضور در پروژه های بزرگ حفاری در خلیج فارس هستند که نماینده هر دو این شرکت ها برای مذاکره، مهدی میرمعزی است.
این روزها که بحث حقوق های نجومی برخی از مدیران نفتی مطرح شده است نگاهی به میزان حقوق دریافتی مسئولان نفتی خالی از لطف نیست؛مشاورانی که در کسوت مشاوره شاید هیچگاه فیش حقوقی از وزارت نفت نداشته باشند اما در قالب پاداش ها می توانند امتیاز های بزرگی را دریافت کنند که هر کدام از این امتیاز ها حقوق هزاران کارگر را می تواند پشتیبانی کند.
باید این سوال را از مسئولان مربوط پرسید که افرادی مانند مهدی میرمعزی که از افراد نزدیک به وزیر نفت بوده و عضو هیئت مدیره چندین شرکت نیز هست، با توجه به دریافت های مجزا از شرکت های مختلف حاضر هستند میزان دریافتی خود را فاش کنند؟
انتهای پیام/
