زمزمه محبتی که کودکان خیابانی را پشت نیمکت نشاند/ آموزگار کودکانی هستم که دنیایشان پر از خشونت و فقر است

بانوی کارمند محیط زیست کرج در خصوص چگونگی آشنایی خود با این مدرسه گفت: بچه های کار را چند سال پیش مشاورم به من معرفی کرد، تقریبا سال 90بود و به من گفتند که خوب است با چنین فضاهایی آشنا شوم، اگرچه قبلا کارهایی این چنینی انجام داده بودم ولی نه به این جدیت ، بعد از اینکه به دیدن این فضا در آق تپه ی مهرشهر رفتم و کودکان کار و خیابانی را دیدم، به فضای آموزش دادن به آنان نیز فکر کردم و علاقمند شدم، از آنجا که رشته خودم محیط زیست است، دوست دارم به این کودکان آموزش های حفاظت از پیرامون زندگی را انتقال دهم زیرا این بچه ها هر روز مشغول به کار در سر چهار راه ها هستند و با مشکل آلودگی هوا مواجه می شوند، همچنین برخی از آنان از راه زباله گردی امرار معاش می کنند و با مشکل میکروب ها روبرو می شوند از اینرو باید سعی کنم درسهایم برایشان مفید باشد.

خانم سلجوقی افزود: چون اغلب این بچه ها از تحصیل باز مانده هستند و اکثرا سن های بالایی نسبت به سوادشان داشتند، به طور مثال دانش آموز کلاس چهارم 17 سال داشت، اگر چه اکنون این وضعیت بهتر شده، وقتی که بحث بازیافت زباله را برایشان توضیح می دادم متوجه شدم که آنها خیلی بیشتر از من می  دانند به خاطر اینکه خودشان زباله گرد بودند و اطلاعاتشان خیلی بیشتر از من بود و یک سری چیزها را من از آنها یاد می گرفتم و سیستم آموزشی من به گونه ای است که همیشه دو طرفه آموزش می دهم و سعی می کنم بچه ها را درگیر بحث کنم.

وی در پایان خاطر نشان کرد: امروز روحیه من از آنها آرام می گیرد و آرامش وجود آنها هم از من، هر کسی بعضی وقت ها نیاز به محبت کردن و محبت دیدن دارد که تا دنیا سراسر آرامش و ایمنی شود و همیشه شاکر خداوند به خاطر لطفی که در حق من برای سپردن این بچه کرده است ممنونم.