نابینایی ناتوانی نمی آورد، بلکه بی توجهی به نیازهایمان محدودمان می کند/ اقلیتی بدون رفاه اجتماعی هستیم

خودتون و معرفی میفرمایید؟
سمیه کوهبر هستم

چند وفته شطرنج  بازی میکنید؟
تازه شروع کردم نزدیک به یکسال، قبلا پیش زمینه ای در ورزش شطرنج داشتم، مثلا می دونستم مهره ها جایشان کجاست،
 
چی شد که بازی شطرنج و شروع کردی؟

فکر میکنی بتونی یه روز به مقام های قهرمانی و پیروزی در این رشته ورزشی دست پیدا کنی؟

پرداختن به این ورزش براتون سخت نیست؟

شما خودتون یادتون می مونه که چی رو حرکت دادید طرف مقابل که نمی بینه ؟

نابینایی شما مادرزادی نبود پس؟
 
دیگه چه مقام هایی در رشته های ورزشی غیر از شطرنج کسب کردی؟
یک زمان  دو میدانی کار می کردم که قهرمان کشوری  شدم، ما اقلیتی هستیم که در مظلومیت به سر می بریم و شرایط فعالیت و رفت و آمد آسان برایمان در جامعه ای که زندگی می کنیم فراهم نیست، کاش مسئولین کمی خود را جای ما بگذارند.

 

خودتان را معرفی می کنید؟
من محسن اکبر نسب هستم متولد 10/1/1369، تک فرزند خانواده و از 4 سالگی نابینا هستم.

چند سال که شطرنج بازی میکنی؟
رشته اصلیم گلبال بود که چند مقام کشوری نیز در آن بدست آورده ام، به تیم ملی هم دعوت شدم، مقام های من  مربوط به سالهای بین 85 تا90 است، گلبال مانند هندبال است با فرق اینکه بر خلاف هند بال در گلبال ثابت می ایستند، مقام هایم را در اردبیل گرفتم ولی در کرج نتوانستم مقامی کسب کنم به دلیل اینکه برای تمرین و همینطور رفتن به دانشگاه مشکل داشتم.

دانشجوی چه رشته ای هستید؟
درسم در رشته لیسانس فقه حقوق تمام شده است و در حال حاضر برای ارشد درس میخوانم.

شطرنج چی؟
در شطرنج یک مقام کشوری در سال های دور دارم، سال 84 که مسابقات دانش آموزی بود، 4 کشور شرکت داشتند و بعد از آن دیگر شطرنج را خیلی دنبال نکردم، به دلیل مشکلات رفت و آمد به طور حرفه ای دنبال شطرنج نیستم، تفریحی بازی می کنم و بیشتر برای تشویق و یاری دوستانم به این مسابقات می ایم، مدتی نیز فوتبال بازی کردم، فوتبال نابینایان  5 نفره است و دروازبان بیناست، یعنی 4تا نابینا باید تلاش کنن به یک بینا گل بزنند، در این مسابقات کشور ایران در پار المپیک مقام دوم را کسب کرد.

برای فوتبال و دوندگی و احتمال برخورد مشکل ندارید؟
نه، قانون فوتبال ما فرق میکند، توپ که می آید باید یک پا دو پا کنیم برویم جلو، توپش معمولی است و داخلش زنگوله دارد، خودمان سر و صدا نمی کنیم، وقتی نزدیک دروازه می شویم، دو نفر هستند که یکی میزند به تیر که بتوانیم تشخیص بدهیم، فوتبال را بیشتر از گلبال دوست دارم ولی مشکلات تمرین نمی گذارد به آنچه که دوست داریم بپردازیم.

دلیلش چیه؟
زمان کم و مشکلات مالی، زمانی که مسابقات کشوری اردبیل بازی میکردم، زیر یک ساعت و نیم تمرین بود که در هیچ کشوری نیست، چرا خوزستان و مشهد قطب گلبال ایران است برای اینکه حداقل 3 ساعت تمرین دارند، اسپانسر هم بسیار مهم است، توان مالی بچه های نابینای کرج مهم است، مشکلات تأمین مالی مربی و اختصاص ساعات زیاد به تمرین های ورزشی و همینطور رفت و آمد بچه ها به محل تمرین مهم است که تمام اینها دست به دست هم نمی گذارد ورزش نابینایان در این استان و شهر پیشرفت کند.

دو میدانی چقدر کار میکنید؟
2ساعت در هفته ، من زیاد نمی روم به دلیل سردی هوای پیست، مکانش در خیابان انقلاب کرج دور زمین فوتبال است.

دوست داری مسئولین فکری برای گلبال کنند؟
خیلی دنبالش هستم ولی تا کنون موفق نشدم، در هیچ کدام از شهرستانهای البرز نیز گلبال فعال نیست، فقط خود کرج مرکزی و من از هشتگرد به سختی رفت و آمد می کنم، برای راه انداختن زمین بازی و سالن و جمع کردن ورزشکاران نا بینای هشتگردی خیلی زحمت کشیدم ولی فایده نداست.

و سخن آخر؟
می خواهم به مسئولین و متولیان بگویم لحظاتی خود را جای ما بگذارند! همین

انتهای پیام/