قلم، زندگی و دیگر هیچ
گروه فرهنگی «تیتریک»، تقویم که ورق می خورد انسان به راحتی از بسیاری روزها می گذرد و اتفاقاتی که زیر این برگ های ثبت زمان نوشته شده اند را با چشم بی تفاوتی کنار می زند، اما قطعاً 14 تیر ماه جزو این روزها نیست، قلم زندگی و دیگر هیچ؛
گستره تاثیر و اهمیت قلم تا حدی بالاست که دیده نمی شود، معروف است که برخی نعمت ها به دلیل اینکه انقدر بزرگ هستند به چشم نمی آیند و از آنها غفلت می شود مانند هوا که فقط کافی است لحظه ای از دست برود تا اهمیت آن معلوم شود؛ قلم هم قطعاً از همین سنخ نعمات الهی است.
در دوره ای که کتابت و کتاب خوانی به حاشیه رفته، فضای مجزای بر زندگی ها غلبه یافته، تصویر و صدا کار انسان ها را راحتتر کرده و ماشین در بسیاری مواقع بهتر از بشر کار می کند باز هم نمی توان ادعا کرد ذره ای قلم از جایگاه خود نزول کرده و یا حتی به حاشیه رانده شده، زمانی حضرت حق در اولین کلمات ارتباط خود با پیامبرش از قلم سخن می گوید و به آن قسم یاد می کند برای ابدیت ثابت کرده که این قلم چیزی نیست که با زمان از بین برود و یا به حاشیه رانده شود.
همان قدر که قلم امری واجب و مهم برای زندگی است، تنوع و گستردگی آن هم زیاد است؛ هر آموخته ای که در ذهن انسان است، هر نوشته و کتابی که موجود است، هر پیامی که فضای مجزای تولید می شود، سخن خداوند با انسان، تاریخ زندگی ها، هویت ها، جنگ ها، مرثیه ها، اسطوره ها، تمدن ها، ادبیات، علم، دین، دانش همه و همه مدیون قلم است.
براستی زندگی بدون قلم قابل تصور است؟ نه؛ این قلم چه شادی هایی که آفریده، چه گریه هایی که بر صورت ها جاری کرده، چه جنگ هایی که بین مردم به راه انداخته، چه فکرهایی که آفریده، چه تمدن هایی که برپا ساخته، چه وصال هایی که ثبت کرده، چه فراق هایی که مرثیه اش را سروده، چه دردهایی که دیده، چه لذتی که از خنده هایی نوزادها و بچه ها برده، چه شب هایی که در دست مردمان تا صبح بیدار بوده؛ و چه زندگی ها خلق کرده است، بله زندگی بدون قلم هیچ چیز نیست.
این قلم است که عقل ها را می سازد و دانش را هم منتقل و هم وسیع می کند، فکر کردن بدون قلم ممکن نیست و شاید به همین دلیل باشد که خداوند به صراحت گفته:" سوگند به قلم و آنچه نویسند".
روز قلم روز کیست؟ معروف است که اهل قلم هنرمندان منثور و منظوم و روزنامه نگاران و مترجان اند؛ اما آیا این گونه است؟ قلم قابل محدود شدن در قشر خاصی است؟ نه، اهل قلم تمامی بشریت و انسان ها هستند چه آنان که قلم به دست می گیرند و چه آنهایی که قلم ها را می سازند و یا از آن بهره می برند.
باشد که به بهانه این روز ملی کمی بیشتر به این نعمت خدادادی توجه کنیم، آنرا پاس بداریم و شکر گذاری کرده و هنگامی در برابر آفات تحریف ها و تغییرات قرار می گیرد از آن شاسیته تر مواظبت کنیم چرا که میراث گرانبهایی است که امروز در معرض آسیب قرار دارد و این هنرمندان و قلم به دستان هستند که می توانند آنرا نگهبان باشند.
قلم به دست گرفتم که حرف حق بنویسم هر آنچه نتوان گفت بر ورق بنویسم قسم به جان قلم خورده ام که نای قلم را به دست گیرم و تا آخرین رمق بنویسم
انتهای پیام/