جنگ کارآفرین البرزی با بیماری سرطان/ حمایت کمیته امداد مانع تعطیلی کارگاه شد

خان بابایی که حدود 46 سال سن دارد از ابتدا به کار خیاطی مشغول بوده و سالهاست برای تعدادی بانوی سرپرست خانوار ایجاد کار آفرینی و اشتغال کرده است اما در سال های اخیر به دلیل هزینه های درمان و شرایط اقتصادی در آستانه تعطیلی کارگاه و در نتیجه بیکار شدن این بانوان سرپرست خانوار قرار گرفته اما با حمایت کمیته امداد امام خمینی البرز و وام دریافتی از این نهاد این بحران را از سر گذرانده واکنون برای حفظ و بقای این مجموعه تولیدی بین بیماری و مشکلات اقتصادی دست وپنجه نرم می کند.

خان بابایی می گوید: از 10 سالگی در کنار درس خواندن در یک کارگاه خیاطی نظامی کار می کردم و اورکت امریکایی می دوختیم و کار را به طور حرفه ای در این سالها یاد گرفتم و بعد از اتمام خدمت سربازی به طور مستقل شروع به کار کردم وبه صورت تکی کار خیاطی انجام می دادم.

خان بابایی می افزاید: در آن دوران ارتباط با بازار خوب بود و درآمد خوبی هم داشتم. با توجه به دغدغه ای که خودم و همسرم در مورد بانوان سرپرست خانوارد و مشکلات آنها داشتیم با راه اندازی یک کارگاه خیاطی با جذب 20 نفر از این بانوان کار خیاطی را به صورت گسترده راه اندازی کردیم و تولیدات خود را حتی در شهرستان ها به فروش می رساندیم اما در سال های اخیر و به ویژه ۲ سال اخیر وضع بازار خوب نیست و شرایط برای همه سخت شده است.

از سال 90 به بیماری سرطان ریه مبتلا شدم

این کارآفرین با بیان اینکه از سال۹۰ به بیماری سرطان مبتلا شده می گوید: بیماری من از سرماخوردگی شروع شد به دلیل مشکلات تنفسی ابتدا اسپری استفاده می کردم اما مدتی بعد تشخیص پزشک سرطان ریه بود، روز به روزشرایطم بدتر شد تا اینکه ریه سمت چپم از کار افتاد.

خان بابایی می گوید: تا سال93 با مشکل مالی مواجه نشدم و از پس انداز خود و همچنین فروش زمینی که مادرم برای درمانم در اختیارم قرارداد توانستم هزینه های شیمی درمانی و دارو را تامین کنم اما از سال 93 با مشکل مالی مواجه شدم و تهیه داروها برایم سخت شد و در این شرایط کارگاه هم با وضعیت سختی مواجه شد و حتی برای پرداخت دستمزد و تهیه مواد و... هم با مشکل مواجه شدم و کار در آستانه تعطیلی قرار گرفت که در این صورت نه تنها خودم بلکه 20 بانویی که در کارگاه کار می کردند بیکار می شدند.

حمایت کمیته امداد مانع تعطیلی کارگاه شد

وی با بیان اینکه فکر بیکاری افرادی که در کارگاه مشغول بودند بیشترین دغدغه ام بود اضافه می کند: برای حفظ کارگاه و همچنین جلوگیری از بیکار شدن این افراد مجبور به مراجعه به کمیته امداد البرز شدم که کمیته امداد با دادن معرفی نامه به داروخانه هلال احمر استان برای گرفتن داروهای شیمی درمانی با هزینه کمتر حمایتم کرد و همچنین با دادن وام مانع از فروش کارگاه و تعطیلی کارم شد.

خان بابایی می گوید: تا سال 95 شیمی درمانی را انجام دادم اما به دلیل پایین بودن پلاکت خون نتوانستم شیمی درمانی را ادامه دهم و اکنون با دارو می گذرانم و با بیماری مبارزه می کنم.

خان بابایی می گوید: داروهای هلال احمر ایرانی و نسبت به داروهای خارجی که قبلا استفاده می کردم کم تر تاثیر داشت اما در شرایطی که داشتم چاره ای نبود و 4 جلسه از شیمی درمانی ها را با داروهای هلال احمر انجام دادم.

وی با بیان اینکه در کارگاه کاپشن، بادگیر و لباس کار تولید می کنیم می افزاید: ابتدا محصولات تولیدی خود را در شهرستان ها، ساختمان پلاسکو، خیابان جمهوری تهران به فروش می رساندیم اما چند سالی است که با شرکت ها کار می کنیم و با گرفتن سفارش از آنها به تعداد لباس و... تولید می کنیم.

خان بابایی می گوید: با گرفتن وام از کمیته امداد توانستم جای بزرگتری را بگیرم و با سرمایه بیشتری کار را ادامه دهم. من این شرایط و توانایی را دارم که برای تعداد بیشتری اشتغال ایجاد کنم اما متاسفانه شرایط اقتصادی و بازار مدتهاست خراب شده و این اواخر مجبور به تعدیل چند نفر از نیروهای کارگاه شدم.

در دوران بیماری مسئولیت کارگاه ومراقبت از من بر عهده همسرم بود

این کار آفرین با اشاره به حمایت و زحمات همسرش می گوید: در همه این سالها مسئولیت کارگاه بر دوش همسرم افتاد و علاوه بر آن مراقبت از من و فرزندمان را نیز بر عهده داشت و اگرحمایت های اونبود نمی توانستم ادامه دهم. در 6 سال گذشته تک تک اعضای خانواده به ویژه برادر بزرگترم کنارم بوده و حمایتم کردند.

خان بابایی با تاکید بر نقش اطرافیان بیمار در شرایط سخت بیماری می گوید: اگر روحیه دادن و حمایت اطرافیان نباشد بیمار مدت کوتاهی هم نمی تواند دوام بیاورد واز اینکه خدا به من همسر و فرزند سالم داده خدا را شاکر هستم و قدردان زحمات و حمایت های آنها هستم.

وی می گوید: تا جایی که بتوانم با بیماری مبارزه می کنم وناامید نمی شوم و برای حفظ کار و زندگی مجموعه ای که بر عهده داریم تلاش می کنم.

انتهای پیام/