منظور از برکت، نعمت ماندگار است
به گزارش گروه فرهنگی "تیتریک"؛ حجت الاسلام محمدعلی فتحی کارشناس مذهبی در یادداشتی اختصاصی به تفسیر دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان پرداخت: " اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ فَضْلِکَ وَ أَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکَاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِکَ وَ أَسْکِنِّی فِیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ: خدایا در این ماه درهای فضلت را به روی من بگشا، و برکاتت را بر من نازل فرما، و به موجبات خشنودی ات موفقم بدار، و در میان بهشت هایت جایم ده، ای برآورنده خواهش درماندگان.”
منظور از فضل الهی زیادی نعمت ورای نعمت های عادی است که خدا به بندگانش می دهد.
با توجه به نامحدود بودن فضل الهی و نیاز انسان به رشد و تعالی، ضروری است که به آنچه داریم بسنده نکنیم و از باری تعالی فزونی نعمتش را بخواهیم، با این درخواست چیزی از الطافش کم نمی شود.
کاهلی در مسالتِ فضل الله، به سالک الی الله ضربه می زند، زیرا هرچه هست در طلب و گدایی است.
منظور از برکت، نعمت ماندگار است که زود پایان نمی پذیرد. زیادی و کمی نعمت ملاک نیست بلکه برکت آن اهمیت دارد.
درخواست این برکت، انسان را از حرص و طمع راحت می کند و او را به کفاف از زندگی راهنمایی می کند تا به بندگی، ذکر و مناجات با خدا بیشتر برسد.
چه افرادی که عمرشان را برای کسب درآمد از هر وسیله و راهی خرج کردند و حتی در این راه از عبادت نیز کم گذاشتند اما به نوایی نرسیدند و اگر رسیدند زود از میانشان رخت بربست.
پس چاره ای جز درخواست برکت الهی نداریم. چیزهایی که باعث جلب رضایت می شود، عمده اعتقاد صحیح، ادب، اخلاق نیک، کردار شایسته، ذکر، دعا، مناجات، انابه و استغفار است.
مگر می شود کسی مطیع خدا نباشد و به محبوب های او دل نبندد و بعد خدا از او راضی باشد!
هیچ بهایی برای جان انسان، جز بهشت نیست. سرای آخرت بهشت و یا دوزخ است.
شایسته است مومن بهشت را بخواهد چرا که آنجا سنخ و نه دوزخ اوست.
تنها چاره بیچارگان خداست و راه وصول به مقام اجابت مضطر، انقطاع کلی از مخلوق است.
الهه ملاحسینی – تیتریک
انتهای پیام/ م
