حب و بغض لازمه دینداری است
به گزارش گروه فرهنگی "تیتریک"؛ حجت الاسلام محمدعلی فتحی کارشناس مذهبی در یادداشتی اختصاصی به تفسیر دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان پرداخت: "اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیَائِکَ وَ مُعَادِیا لِأَعْدَائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خَاتَمِ أَنْبِیَائِکَ یَا عَاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ: خدایا مرا در این ماه دلبسته اولیا و دشمن دشمنانت قرار ده، و آراسته به راه و روش خاتم پیامبرانت گردان، ای نگهدارنده دلهای پیامبران.
حب و بغض لازمه دینداری است. حب دوستان خدا از آن جهت ضروری است که اولا آنان محبوب های خدای تعالی هستند و اقتضای حب الله دوستی با محبوب های اوست. ثانیا آنان مظهر جلال و جمال الهی هستند و انسان را به خدا دعوت نموده و وجودشان یاد آور خدای یگانه است، بنابراین دلیلی نمی ماند که آنان را دوست نداریم.
مصادیق اولیاء الله خاندان عصمت و طهارت و انبیاء الله و پیروان راستین آنان و مومنان هستند.
دشمنی با دشمنان خدا از آن جهت که مبغوض الهی هستند، ضروری است. نمی شود که ادعای دوستی خدا و محبوبان درگاهش کرد و از طرفی حب دشمنان خدا و اولیاء الله را داشت.
دل جای دوست است و در یک دل خدا و شیطان با هم جای نمی گیرند و اگر وارد شد، چنین دلی خراب خواهد بود.
پیوند و محبّت انگیزه ای برای نزدیکی افکار و اعتقادات انسان ها است، بنابراین اسلام از دوستی با کفّار و مشرکان نهی کرده و پذیرفتن ولایت آنان را دشمنی با خدا و پیامبران دانسته است. پیشتر نیز گفتیم که محبت با دوستان خدا و اولیای او باید ثمره عملی داشته باشد و ما را به میدان و عرصه عمل بکشاند.
در راستای حب الله و بغض اعداء الله نیاز به اسوه داریم و چه کسی والاتر و بالاتر از سید خلائق، سید رسل، ختم انبیاء و سید اولیاء حضرت محمد (ص)، پیامبر نماد انسان هدایت و کمال یافته است و تاسی به وی طبق و "لکم فی رسول الله اسوة حسنة" ضروری می نماید هر سنتی خلاف سنت ایشان محکوم به شکست می باشد.
پیروی از امامان معصوم(ع) نیز مانند پیروی از نبی اکرم (ص) است؛ زیرا امامت تداوم رسالت می باشد و امام، جانشین پیامبر و پیروی از او، تضمین سعادت دنیا و آخرت است اگر کسی، در امتداد سنت های انبیا و اولیای الهی، سنت و روش حسنه ای را در میان مردم و جامعه رواج دهد، مورد ستایش و تحسین است.
از تعبیر "عاصم قلوب النبیین" استفاده می شود که عمده در حفظ دل از انحراف و کژی، عصمتی است که خدای تعالی می دهد. این نیروی حفظ از جانب خدای عزوجل می تواند به قلوب مؤمنین به فراخور سعه وجودی شان تزریق شود، بنابراین از ناحیه عبد باید التماس باشد تا خدای عزوجل نیز عصمت دل دهد.
نکته قابل توجه این که عصمت مراحلی دارد که یکی از مهم ترین آن ها، عصمت قلب است؛ زیرا ممکن است کسی در عمل گناه نکند، اما در قلب خود خطا کند.
آن چه مهم است این که پیامبر اکرم (ص) گناه را به قلب خود نیز راه نمی دهد و این کاری بس دشوار می باشد که تنها با عنایت و فضل الهی میسر خواهد بود.
پس خداوندی که چنین فضل و رحمتی دارد، می تواند در مراحلی پایین تر به بندگانش عنایت فرموده و دستشان را بگیرد و از منجلاب گناه و معصیت نجات دهد و ایشان را پیرو سنت پیامبر گرامی اسلام (ص) قرار دهد.
الهه ملاحسینی – تیتریک
انتهای پیام/
