آموزش«رقص»دریک مجموعه دولتی در مهرشهر!+عکس
گروه استانی« تیتریک »؛معضلات اجتماعی این روزها در حال تبدیل شدن به یک فرهنگ در جامعه اسلامی
می باشد !معضلاتی که بعضاً در صورت مطرح کردن در جامعه، شما را به عقب
ماندگی اجتماعی و یا مغفول بودن از پیشرفت جوامع بشری می دانند! جدای از آن
که طرح و واکاوی این مباحث پیچیده ،بررسی کارشناسی شده ای را میطلبد.
گزارشی که در پیش روی دارید، آموزش «رقص» در یکی از باشگاه های دولتی مهرشهر می باشد! که ما را برآن داشت تا به بررسی این موضوع بپردازیم؛
تصویر در اندازه واقعی(کلیک کنید)
«رقص»موضوعی که در اصل در جوامع اسلامی جایگاهی ندارد! ودر فتاوای مراجع اسلامی اینچنین مورد بررسی قرار گرفته است :
1- آيت اللَّه بهجت و آيت اللَّه اراكى(ره)، رقصيدن زن در مجالس زنان و حتى براى شوهر را جايز نمى دانند.
2- حضرت امام خميني(ره) و آيت اللَّه فاضل(ره)و آيت الله شبيري زنجاني رقص
زن را فقط براى همسر خود جايز مى دانند. در غير آن جايز نمى دانند، اعم از
مجلس عقد و عروسى و يا مولودیها.(1)
3- آيت اللَّه تبريزى(2) و آيت اللَّه خامنه اى(3) و آيت الله صانعي (4)
رقص را (چه براي خود و چه براي همسر و چه در مجالس) حرام نمى دانند، مگر
اينکه مستلزم حرامى باشد ،مثلا با موسيقي حرام همراه باشد، يا در جلوي
نامحرم صورت گيرد يا شهوت را تحريک کند.
منابع:
1. سيد مسعود معصومى، احكام روابط زن و مرد، ص 138.
2. آيت الله تبريزي، استفتاآت، س1042.
3. آيت الله خامنه اي، استفتاآت، س 1170.
4. آيت الله صانعي، مجمع المسائل، ج1، س 960.
آموزش رقص و رقصیدن در اجتماع و مجالس امروز، تبدیل شده است به یک «هنر
زیبا»! مجالسی که از نبود فرهنگ مناسب و نداشتن الگو های مفرح و شاد! تبدیل
به مجالس لهو و لعب گردیده است. و متقابلاً باعث شده مکان های آموزش «رقص»
نیز روال طبیعی خود را پیدا کنند. درصورتی که با ایجاد فرهنگ متعارف با
دین ،آیین و باورهای مذهبی جامعه اسلامی ، می توان الگو های مناسبی را برای
ایجاد فضاهای شاد و مفرح تدارک دید! تا شاهد رواج قارچ گونه این محیط ها
در جامعه اسلامی نباشیم، ودرصورت بروز این نوع معضلات دستگاه های نظارتی و
مسئولین در عمل،منفعلانه برخورد نکنند.
اکنون با طرح این سوال که در نبود این نوع عدم تدبیر و وجود فقر فرهنگی ،
آیا دستگاه های مربوطه باید با چراغ خاموش و در مواردی تقصیر را بر نبود
نیروی انسانی و امکانات بیندازند!؟
در جامعه ای که وجود نخبگان و متخصصین فرهنگی و مذهبی و تفکر های خلاق
درآن موج می زند ، چرا جای ایده های آنها و تفکرشان در شکل گیری برنامه
ریزی های آن مجموعه ها خالی است!؟
و چرا با علم به این موضوع که این نوع تفریحات به اصطلاح مفرح و شاد و با
توجیح «اندام متناسب و زیبا داشته باشید و یا لاغر شوید»،بعضاً با مفاسد
قابل جبران ناپذیری همراه میشود و یا بنیان اعتقادی مردم را متزلزل می
کند،ولی بازهم مجوز هایی برای برخی از این سبکها صادر می شود!؟و ما نیز به
«ورزش»های وارداتی که در اصل، ریشه های انحرافی ،بنیانگذار آنها می باشند!
تن داده و همراه می شویم!
سوالات بسیار زیادی که به ذهن متبادر می شود، و همچنین ابهامات پاسخ به
آنها از طرف مسئولین و عدم تدبیر صحیح،از سوی مسئولین امر درآینده های
نزدیک شاهد فاجعه فرهنگی خواهیم بود که تمام بسترهای انسانی را مورد تهاجم
خود قرار خواهد داد!
در پایان نیز این نکته مهم خاطر نشان می شود که رفع فقر فرهنگی نیازمند
تفکر و تعمق در معضلات و بکارگیری صحیح اندیشه هایی است که در راستای آن
نیروهای متعهد و مسئول در صدد رفع آن باشند.
امید داریم مسئولین از غفلت زدگی بیدار شوند و از انحراف جریان اعتقادی جلوگیری نمایند.
محسن رضائی اصل کارشناس ادیان و مسائل فرهنگی
