دوشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 06
همزمان با اولین روز ماه محرم؛
احیای قصیده‌ای در مدح حضرت مسلم بن عقیل (ع)
امیررضا احمدی، پژوهشگر البرزی به احیاء و بررسی قصیده‌ای گمنام از استاد جلال‌الدین همایی (سنا) در مدح حضرت مسلم بن عقیل (ع) پرداخت.
گروه فرهنگی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ امیررضا احمدی (بدرالدین)، پژوهشگر البرزی به احیاء و بررسی قصیده‌ای گمنام از علامه شهیر استاد جلال‌الدین همایی (سنا) در مدح حضرت مسلم بن عقیل (ع) پرداخت.
در روز اول محرم الحرام که مزین به نام حضرت مسلم بن عقیل (ع) شده به بررسی قصیده‌ای از علامه شهیر جناب جلال‌الدین همایی متخلص به سنا که منقوش بر ضریح حضرت مسلم بن عقیل (ع) است، می‌پردازیم:
علامه شهیر استاد جلال الدین همایی متخلص به سنا، پسر طرب اصفهانی و نوه همای شیرازی است. وی ادیب، فیلسوف، علامه، نویسنده، شاعر، ریاضی‌دان، حافظ قرآن و تاریخ‌نگار بود.
استاد همایی در خانواده‌ای اهل ادب، علم و اصیل پرورش یافت و قرآن را از حفظ داشت و با جفر، اسطرلاب و نجوم آشنایی داشت. وی از اولین اساتید و مؤسسین دانشگاه تهران بود. علامه همایی تألیفات گران‌سنگ بسیاری دارد که به خوانندگان پیشنهاد مطالعه آن‌ها را دارم.
استاد همایی قصیده‌ای را برای کتیبه ضریح مرقد مطهر حضرت مسلم بن عقیل (ع) سروده که تمام آن در کتیبه ضریح گنجایش نداشته است، اما ۱۴ بیت آن منقوش به ضریح جناب مسلم است که در دیوان سنا در صفحه ۲۲۳ به چاپ رسیده که کامل آن به شرح ذیل است:
اگر جمال عمل خواهی و مقام جمیل
بیا به روضه‌ی درگاه مسلم بن عقیل
سفیر مذهب حق، پیش‌تاز جان‌بازان
که در طریق رضای خدای گشت قتیل
هماره در حرم قدس او فرشته ز عرش
پیام‌آور تسبیح باشد و تهلیل
ز چاکران ره او یکی بُوَد میکال
ز خادمان در او یکی بُوَد جبریل
ز وصف مرتبتش دست لفظ کوتاه است
وگر به مدحش گویی هزار بحر طویل
به هر سلام که گویند زائران درش
رسد ز پاسخ حقْشان هزار اجر جزیل
به دعوتی که ز اهل عراق آمده بود
امام کردش زی کوفه از مدینه، گسیل
که تا تمام شود حجّت خدای به خلق
به گمرهان طریقش رسول کرد و دلیل
شهید گشت در این راه و فخر داشت که کرد
درود حقّ و رضای امام را تحصیل
ورا به عزّ شهادت، مقام و منزلتی است
که نفس عاقله از درک کنه اوست علیل
گمان مبر که رسی با عصای کور آن‌جا
که پای واهمه لنگ است و چشم عقل، کلیل
حقیقتی که شه کربلاست مجمل او
ز مسلم است و شهیدان دیگرش تفصیل
تبارک اللَّه از این بارگه! که بر در او
به حاجتند شهان چون گدای ابن سبیل
در این رواق مطهّر سزد که افروزند
ز مهر و ماه، چراغ؛ از ستارگان، قندیل
مسافران که بیابند فیض این درگاه
بَدَل به قصد اقامت کنند عزم رحیل
بسای جبهه بر این در که خسروان جهان
کنند فخر ز خاکش به سجده و تقبیل
بسای جبهه بر این در که از غبار رهش
به حجله‌گاه جنان حور عین کند تکحیل
در این مقام کریم از خدایْ حاجت خواه
که حق مهمّ تو را می‌شود کفیل و وکیل
کسی که قصد خرابیّ این مشاهد کرد
همان ببیند کز کعبه دید صاحب فیل
ز مکر دشمن، اندیشه‌ای نباید داشت
که کید خصمان دارد خدای در تذلیل
کسی که تفرقه انداخت در مسلمانان
جزای خویش به بنیاد روز ویل و عویل
ز جاه مسلم، این بقعه فرّ و جاه گرفت
چنان که کعبه شرف یافت از مقام خلیل
فزود رونق این روضه از ضریح که ساخت
امام و سیّد ما محسن حکیم جلیل
زعیم شیعه که در دین و دانش و تقوی
به صدق در خور تعظیم باشد و تبجیل
بزرگ حجّت اسلام، آیه اللّهی
که در زمانه نباشد ورا نظیر و عدیل
به مدح او بسپردم از آن ره ایجاز
که در ستایش او خوش نداشتم تطویل
هماره ناصر او سرفراز باد و عزیز!
همیشه دشمن او خوار باد و پست و ذلیل!
به سال سی‌صد و هشتاد و نه ز بعد هزار
شد این ضریح نوآیین در اصفهان، تکمیل
حسین پرورش اصفهانی‌اش صانع
مباشر عملش سیّد سمیّ خلیل
«سنا» سرود مر این چامه را و از حق است
امید خیر کثیرش بدین متاع قلیل
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
