صدا/ شعرخوانی شاعر البرزی در وصف ارباب بی‌سر
اما امام حسین (ع) از آن رو که عاشق بود و برخوردار از عقل برین و این که از بهترین عقول بنی آدم هم بهره می‌برد، تشخیص داد که تنها راه ممکن برای نجات اسلام، از خود گذشتگی و ایثار جان است. در قیام عاشورا عقل در قلمرو عشق به محاسبه و برنامه‌ریزی پرداخت و راه را از چاه نشان داد؛ و این است معنای هماهنگی عقل و عشق در قیام حسینی. پس اگر گفتیم نهضت امام حسین (ع) تجلی عشق است به معنای آن نیست که غیر معقول است.
منصوره قلندری، از شاعران خوش‌ذوق البرزی در وصف امام حسین (ع) شعر بسیار دلنشینی سروده است.
عالم شده شرمنده ارباب بی‌سر
آری تمام ذره‌ها شرمنده هستند
هم ذره‌های خاک و هم هر ذره آب
رود فرات و مشک‌ها شرمنده هستند
هم ذره‌های چوب و هم ذرات آهن
سر نیزه‌ها و نیزه‌ها شرمنده هستند
ای کاش می‌شد اسب‌ها تواب باشند
نعل و سم و آن اسب‌ها شرمنده هستند
جان‌ها فدای آن سره خونین در تشت
خون و رگ و تشت طلا شرمنده هستند
خار مغیلان در بیابان تا خوده شام
حتی تمام ریگ‌ها شرمنده هستند
آن قبر کوچک را که کندی پشت خیمه
خاک و زمین و نینوا شرمنده هستند
خاکستر کنج تنور از شرم پوسید
آقا تنور و دوده‌ها شرمنده هستند
ای وای از آتش که بر خیمه کشاندند
هم آتش و هم خیمه‌ها شرمنده هستند
تقویم و ماه و سال و عاشورا و لحظات
از ابتدا تا انتها شرمنده هستند
باید که از داغت همه جان‌ها بمیرند
مداح‌ها در تکیه‌ها شرمنده هستند
شرمنده آن عاشق که جا مانده بماند
بی اربعینت کوله‌ها شرمنده هستند
یا مهدی صاحب زمان عجل ظهورک
آقا تمام شیعه‌ها شرمنده هستند
انتهای پیام/
